یکشنبه, ۱۰ تیر, ۱۴۰۳ / 30 June, 2024
یک کار خوب
علی مشقهایش را که نوشت توی اتاقش مشغول بازی شد، اما مدتی که گذشت حوصلهاش سر رفت و فکر کرد بهتر است به مغازه بابا برود. برای همین از اتاق بیرون آمد و موضوع را با مادرش درمیان گذاشت و او هم گفت اگر همه تکالیفش را انجام داده است میتواند برود.
علی سریع حاضر شد و از خانه بیرون رفت. فاصله مغازه تا خانه آنها بسیار کم بود و او هر وقت می خواست به آنجا برود قدم هایش را می شمرد، اما هر دفعه تعداد قدم ها با هم تفاوت داشت. این بار تصمیم جدی گرفت قدم هایش را با دقت بشمارد تا ببیند دقیقا از خانه تا مغازه چند قدم است. بنابراین تمام حواسش را جمع کرد و شروع به شمردن کرد ؛ یک، دو، سه...
هنوز چند قدمی از خانه دور نشده بود که حس کرد داخل باغچه همسایه چیزی افتاده است. اول توجهی نکرد و از کنار آن گذشت، اما کمی که جلو رفت کنجکاو شد بداند چه چیزی آنجاست. سرجایش ایستاد و به عقب نگاه کرد، ولی دوباره نظرش عوض شد و تصمیم گرفت به شمردن قدم هایش ادامه بدهد. اما وقتی خواست راه بیفتد فراموش کرده بود چند تا شمرده برای همین تصمیم گرفت حالا که این طوری شده وتعداد قدم ها یادش رفته برگردد و ببیند توی باغچه چه چیزی افتاده است. برگشت وبا دقت نگاه کرد و متوجه شد یک کیف کوچک جیبی آنجاست.
این طرف و آن طرف را نگاه کرد تا شاید صاحبش را پیدا کند، اما کسی را ندید. نمی دانست باید چه کار کند، کیف را بردارد یا این که کاری با آن نداشته باشد وبه مغازه برود. بعد از کمی فکر کردن به این نتیجه رسید که آن را به صاحبش برساند و بهترین راه این بود که از پدرش کمک بگیرد. برای همین به آرامی خم شد و کیف را برداشت و آن را داخل جیبش گذاشت و به سمت مغازه حرکت کرد. فکر می کرد کار درستی انجام داده است، اما نمی دانست نظر پدرش در مورد این کار چیست و به همین دلیل کمی نگران بود.
وقتی به مغازه رسید داخل شد و سلام کرد. بابا که از دیدن علی کمی تعجب کرد، گفت: سلام پسر گلم، علی جون چه خبر، چی شده سری به ما زدی؟
علی که برای گفتن ماجرا کمی تردید داشت همین طور که دستش داخل جیبش بود، گفت: اومدم شما رو ببینم.
بابا هم با لبخند به او خوش آمد گفت و از او خواست هرچه می خواهد بردارد و بخورد. کمی بعد بابا که متوجه نگرانی علی شده بود گفت: علی! چیزی شده بابا؟
علی به پدرش نگاهی کرد و گفت: راستش...
ـ پسرم اگه اتفاقی افتاده به من بگو.
علی با این که کمی نگران بود اما همه چیز را برای پدرش تعریف کرد. بابا پس از شنیدن حرف های پسرش با خوشحالی گفت: آفرین پسرم، خیلی کار خوبی کردی. شاید یه کسی که صاحبش نبود اونو برمی داشت. الانم من کمکت می کنم تا صاحب اصلی کیف رو پیدا کنی. اونو بده به من ببینم شماره تلفنی، آدرسی داخلش هست
یا نه؟
علی حالا از کاری که کرده بود احساس خوبی داشت و کیف را به بابا داد تا به کمک هم، صاحبش را پیدا کنند.
رضا بهنام
انتخابات انتخابات ریاست جمهوری مسعود پزشکیان سعید جلیلی انتخابات ریاست جمهوری 1403 ایران انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳ انتخابات 1403 ریاست جمهوری ستاد انتخابات کشور علیرضا زاکانی
فضای مجازی قتل تهران هواشناسی آموزش و پرورش طلاق پلیس بارش باران سازمان هواشناسی سیل سلامت قوه قضاییه
اینترنت بانک مرکزی قیمت مسکن قیمت دلار قیمت طلا حقوق بازنشستگان قیمت خودرو خودرو بازار خودرو دولت سیزدهم بازنشستگان دلار
تلویزیون کتاب رسانه ملی سید ابراهیم رئیسی سینمای ایران سینما تئاتر فیلم شهید
ماهواره
اسرائیل رژیم صهیونیستی روسیه آمریکا غزه جو بایدن دونالد ترامپ جنگ غزه لبنان ترامپ ترکیه چین
یورو 2024 فوتبال پرسپولیس استقلال باشگاه پرسپولیس علیرضا بیرانوند لیگ برتر تیم ملی آلمان بازی تیم ملی فوتبال ایران جواد نکونام باشگاه استقلال
هوش مصنوعی نمایشگاه الکامپ عیسی زارع پور وزیر ارتباطات فناوری فیبر نوری گوگل مایکروسافت ایرانسل
حافظه زیبایی پوست کاهش وزن ویتامین بارداری