نوشتن خلاق

پاتریشیا کلیولند می گوید نویسندگی خلاق می تواند به التیام لطمه های گذشته کمک کند و احساسات شما را به حالت عادی برگرداند

پاتریشیا کلیولند می گوید : نویسندگی خلاق می تواند به التیام لطمه های گذشته کمک کند و احساسات شما را به حالت عادی برگرداند.

نوشتن می تواند فشار روحی را کاهش،درد را تسکین ،روحیه را تغییر دهد و محرک یک خواب شبانه باشد و بی قید و شرط است! اینقدر کارایی حقیقت دارد؟ اینها فقط بخشی از ادعاهایی است که بریا نویسندگی به عنوان یک روش درمانی مطرح می شوند.

جیلی بولتن ،شاعری است که نوشتن را به عنوان قدمی برای برگشتن از سوک روحی آغاز کرد.دفتر یادداشت او که به عنوان محرم اسرار به آن اعتماد داشت هرگز برای ا چاپ منظور نشد اما سرانجام اساس کتاب شعرش با عنوان بخش هایی از خود شد .

او دریافت که نوشتن چقدر م ی تواند از لحاظ درمانی مهم باشد و اکنون به عنوان محقق دانشگاه شیفیلد هم با بیماران و هم با پزشکان کار می کند.او می گوید :” من هرگز کسی را ندیده ام مطلبی بنویسد که حقیقت نداشته باشد -شاید توضیح دادن دردناک و غم انگیز باشد-اما همیشه حقیقت دارد. نویسندگی به ما کمک می کند تا با شخصیت شفابخش درونی خویش ارتباط برقرار کنیم .

● آغاز نویسندگی

جیلی در کتاب خود با عنوان پتانسیل درمانی نویسندگی خلاق مطلبی را مشخص می کند -هیچ قانونی وجود ندارد.املا و نقطه گذاری مهم نیست ،می توانید هر جا و هروقت که دوست دارید بنویسید.به آنچه در مدرسه آموخته اید ،توجهی نکنید.آنچه را دیگران انجام می دهند،فراموش کنید .آنچه شما انجام می دهید ،اهدای ذوق نوشتن برای خودتان است ،بنابراین فقط بنویسید.

آغاز،سخت ترین قسمت است ،بنابراین جیلی پیشنهاد می کند که در ابتدا مطلبی را انتخاب کنید مثل :

-یک رویا

-یک خاطره قدیمی

-یک خاطره از روز عید یا روز تولد

-چیزی که هفته پیش یا سال پیش اتفاق افتاده است

-زمانی که شما سرزنش شدید

-زمان یک خوشحالی بزرگ

-زمان یک خسارت

-یک شعر

او همچنین پیشنهاد می کند که سپس به مدت شش دقیقه بدون فکر کردن بنویسید.او می گوید که اگر به دست خود اجازه دهید هرچه را که بر سر قلم می رسد بر روی کاغذ بیاورد،در آن صورت آنچه را به بیانش نیاز دارید بیان کرده اید.

● احساسات خود را بیان کنید

جولیا کامرون نیز این روش نوشتن آزاد را در کتاب خود آموز خود روش هنرمند ، به شیوه ای توصیه می کند که می تواند حالت منفی بودن ذهن را ،که مضر سلامتی است و به صورت بیماری ظاهر می شود برطرف سازد.تحقیقات اخیر در آمریکا نشان می دهد اشخاص مبتلا به تنگی نفس ، پس از تلاش برای درمان از طریق نویسندگی خلاق ،کاهش نشانه های بیمار یشان را تجربه کردند ، و آزمایش های مربوط به اشخاص مبتلا به آرتریت (درد مفاصل)نشان می دهد که اگر آنان مطلب گویایی درباره تجربیات نگران کننده خود بنویسند ،نشانه های بیماری خود را به طور قابل توجهی کاهش می دهند.

جف لوو روان شناس سلامتی دانشگاه هال، که بر روی اساس زیست شناختی نهفته در نویسندگی به عنوان درمان کار می کند ،بیان می دارد: تحقیقات من نشان می دهد که تخلیه احساسات شدید، در حقیقت،سیستم ایمنی را فعال می سازد.

● خود درونتان را کشف کنید

شاعری به نام نیکی جاکووسکا در کتاب خود با عنوان برای زندگی بنویسید این نکته را مطرح می سازد که مطالبی که در مورد خود کشف می کنید شما را متعجب می سازد.البین لیه هال ،روان پزشک خصوصی که به طور فعالانه ای بیماران خود را به نوشتن تشویق می کند، بر این نکته تاکید دارد که نوشتن با صحبت کردن کاملا متفاوت است .نوشتن می تواند بی نهایت آزادانه باشد.نه تنها تخلیه کننده هیجانات است بلکه مردم ،به واسطه آن چیزهای زیادی در مورد خود می آموزند.

شخصی از مطالعه کتاب جیلی بولتن دریافت که او باید به جای نوشتن واژه آرام (Calm) از واژه کم حرف (Calm) استفاده کند و سپس تشخیص داد که عادت دارد در لحظات بحرانی از صحبت کردن طفره برود .و نمی تواند آن طوری که دوست دارد خودش را بیان کند.

همچنین در خواندن مجدد آنچه نوشته اید ارزشی وجود دارد زیرا در می یابید که چقدر از آن فاصله گرفته اید .تصنعی نبودن و صداقت ، کلید های شما هستند، و جیلی در این زمینه از زبان تدهیوج چنین نقل می کند:پیشرفت هر نویسنده ای با لحظاتی مشخص می شود که طی آن ،نظام پلیسی درونی خود را کنترل می کند تا کلک نزنند.

و او نیز احساس می کند که فکر کردن زیاد نیز مانع خلاقیت می شود چنانچه می تواند به شکل یک عامل سرکوب کننده درآید و شما را از کشف ترس های پنهان ، نگرانی ها ، هیجانات و خاطرات خودتان باز دارد.تنها، ساعتی با خود خلوت کنید ،توصیف احساسات ژرف ،عمیقا شفابخش هست و اینها ،آن احساسات خالصی هستند که باید از آنها سود جست ، این احساسات در ضمیر ناخودآگاه هر فردی وجود دارند و برای بروز کردن فریاد می زنند.

● نامه ها، غم و اندوه مرا تسکین دادند.

آنجلا چورم ،مشاور،اهل استافورد شایر که در معالجه از روش های درمانی خلاق استفاده می کند >به روش های خود که پس از مرگ مادرش (سال ۱۹۹۱) انجام داد برمی گردد.

وقتی مادرم فوت کرد دنیای من به پایان رسید.احساس می کردم که از تکیه گاهی که در همه زندگی خود به آن متکی بودم جدا شده ام .به طور وحشتناکی برای او دلتنگ بودم ، و هنوز هم دلتنگم. درآن زمان همه به من می گفتند زمان تو را تسکین می دهد.

ولی زمان کمک نکرد! من نیاز داشتم که با مادرم صحبت کنم، آن ارتباط را حفظ کنم ، راهی برای گفتن همه چیزهایی که هنوز می خواستم به او بگویم پیدا کنم. همیشه چیزهایی وجود دارند که ناگفته باقی می مانند.

نوشتن یک یادداشت روزانه را آغاز کردم که در حقیقت مجموعه ای از نامه های من با مادرم بود ، که به من کمک می کرد روی فضای خالی رها شده با مرگ مادرم ،پلی بزنم.من راهی برای گفتن آنچه آرزو داشتم بگویم پیدا کردم .در ابتدا،غروب هر روز می نوشتم .حالا پس از سال ها ، هنوز یادداشت را می نویسم اما نه مرتب،اگر چه این راه هنوز یک وسیله با ارزش برای صحبت کردن با اوست .

● نویسندگی هدف جدیدی به انسان می دهد

جکی کراس ، سی و پنج ساله ،اهل لینکلن، برای بازگشت حسی به شخصیت خود و لذت بردن دوباره از زندگی ،می نوشت پس از اینکه بچه هایم بزرگ شدند، آنچه مادران دیگر حس می کنند در من آغاز شد،که دیگر کارم به پایان می رسد و بیش از یک جا برای من وجود ندارد.کاملا افسرده شده بودم .اینها علاوه بر آن احساس گناهی بود که به واسطه آن حس می کردم که زمانی را نیز برای خودم می خواهم ، می خواهم کاری را انجام دهم که لزوما به خانواده ام مرتبط نباشد.روان پزشکی که بر روی خلاقیت کار می کرد از من خواست به چیزی که از آن لذت می برم فکر کنم .من سالها پیش عادت به نویسندگی داشتم ، و دریافتم که آن را جایی در نیمه راه گم کرده ام .

نوشتن رمانی را که همیشه دوست داشتم بنویسم آغاز کردم .که همچنین بدان معنی بود که برای انجام این کار نیازمند زمانی بودم که برای خودم کنار بگذارم .من این کار را پیش از آن انجام نداده بودم . با نوشتن ،دوباره هویت خود را باز یافتم .مزیت دور از انتظار آن است که نویسندگی حقیقتا موفقیت آمیز بوده است .