برداشت آخر

زمانی خواهد آمد كه مفهوم «دولت» كم رنگ خواهد شد . این را رادیكال هایی نظیر اومائه می گویند. به عبارتی: قدرت، از حاكمان به دست بازیگران عرصه اقتصادی خواهد افتاد كه اعتنایی به مرزهای …

زمانی خواهد آمد كه مفهوم «دولت» كم رنگ خواهد شد . این را رادیكال هایی نظیر اومائه می گویند. به عبارتی: قدرت، از حاكمان به دست بازیگران عرصه اقتصادی خواهد افتاد كه اعتنایی به مرزهای جغرافیایی و ملی ندارند.

پیش از به وجود آمدن چنین شرایطی طبقه فقیر در هر جامعه ای بدون آن كه در تحلیلی كلان، بازی اقتصادی موجود در جهان را علت فقر خود بداند، انگشت اتهام را به سوی دولت می گرداند، زیرا كه او را بازیگر اصلی عرصه اقتصاد در جهان و داخل كشور می دانست كه توانایی كنترل شرایط را دارد. جنبش هایی كه در منطقه آمریكای جنوبی (آرژانتین، برزیل، نیكاراگوئه، ونزوئلا و ... ) غالباً به دلیل فقر رخ می دهد و همچنین بسیاری از حكومت های كشورهای اروپای شرقی مانند حزب «قانون و عدالت» در لهستان كه نماینده اكثریت طبقه پایین دست اقتصادی اند و بسیاری نمونه های دیگر همگی مثال هایی ازاین روایت اند.

این درحالی است كه در شرایط جدید و در حالی كه به دلیل گسترش ارتباطات و جهانی شدن بازار مرزها روبه نابودی می روند، هر فرد خود مستقیماً بازیگر عرصه اقتصاد در جهان است و دیگر واسطه های كلانی مانند دولت ها اهمیت سابق خود را از دست خواهند داد . در این اوضاع پرسش مهم زیر رخ می نماید: آیا بزودی جبهه های متكثر ضعفاء در سرتاسر جهان كه پیش از این نیروی خود را صرف براندازی حكومت های ملی خویش می كردند، به هم خواهند پیوست؟ آیا جبهه محرومان كه از ونزوئلا تا ایران گسترده شده است، علائمی از ظهور چنین پیوستگیی است؟ در این صورت این جبهه گسترده برضد چه چیزی خواهد شورید؟ بازیگران بالادست یا قواعد بازی؟ گیدنز اما به ما می گوید كه تغییر بسیار بنیانی تر ازمسائل صرفاً اقتصادی است او ما را درباره آینده ای بكلی متفاوت آگاه می كند.