باورهای شفا بخش

در سال های اخیر مراکز تحقیقاتی مهمی در جهان تأسیس شده که دستور کار آن ها بررسی ارتباط بین مذهب و سلامتی است خواستگاه این مراکز از جمله در دانشگاه های یال, میشیگان, راجرز, دوک و تگزاس می باشد

در سال‏های اخیر مراکز تحقیقاتی مهمی در جهان تأسیس شده که دستور کار آن‏ها بررسی ارتباط بین مذهب و سلامتی است. خواستگاه این مراکز از جمله در دانشگاه‏های یال، میشیگان، راجرز، دوک و تگزاس می‏باشد. تاکنون صدها مطالعه در این زمینه انجام شده، و نتایج همه این بررسی‏ها بر یک امر واحد اشاره می‏کند و آن این است که : « آمار ابتلاء به بیماری و مرگ در افراد با ایمان کمتر از سایرین است و لذا این افراد سلامتی جسمی، روانی و اجتماعی و هم‏چنین، طول عمر و رضایت بیشتری از زندگی دارند.»

محققین به این نتیجه رسیده‏اند که اصول مشترکی در دستورات مذهبی ادیان عمده جهان از جمله اسلام وجود دارد که از سلامتی پیروان آن‏ها محافظت می‏کند. این اصول از طریق رفتار بهداشتی(اسلوب زندگی بهداشتی)، برقراری حمایت‏های اجتماعی و نیز، از راه‏های مافوق طبیعی، سبب حفظ و ارتقای سلامتی افراد می‏گردد. از جمله این دستورات دینی و مذهبی که نقش مهمی در سلامت افراد دارد روزه داری است .

پیامبر اکرم (ص) می فرمایند :

روزه بگیرید تا سالم بمانید.

روزه تشریع بزرگ خداوند بوده ، قدمتی طولانی داشته و در تمام ادیان آسمانی، جزو احکام واجب به شمار می­رفته است. خداوند در قرآن ( بقره – ۱۸۳) می فرمایند:

ای کسانی که ایمان آورده اید روزه برشما واجب شده، چنانکه بر آنان که پیش از شما بوده اند واجب شده بود، باشد که پرهیزگار شوید .

در تورات از روزه چهل روزه حضرت موسی و الیاس نبی، و روزه سه هفته ای حضرت دانیال، داوود و یونس یاد شده است، یهودیان پای بند، هفته ای دو روز، روزه می گیرند. از انجیل نیز چنین بر می آید که حضرت مسیح (ع) هم چهل روز روزه داشته اند . روزه اثرات فردی، اجتماعی، تربیتی، بهداشتی و درمانی زیادی را در جوامع بشری ببار آورده و اثرات معنوی فراوانی را در وجود انسان به جای می‏گذارد . می توان گفت جامع ترین و عالی ترین نوع روزه ، روزه ماه مبارک رمضان است. روزه یکی از ضروریات دین اسلام است که اسرار فراوانی در آن نهفته و پنهان گشته است و فهم عمیق و فلسفه آن بسیار مشکل است. آن مقدار محدودی که بشر توانسته به آن دست پیدا کند و بوسیلة آن بسیاری از بیماریهای جسمی و روانی و را درمان کند، ، نامش را روزه درمانی گذاشته است.

روزه نوعی پاکسازی و تصفیه بدن است که هیچ روشی قادر به انجام این کار با این سرعت و موفقیت نخواهد بود. این روش به دو شکل اجرا می شود.

یک نوع روزه درمانی، معنوی است. انسان علاوه بر این که در یک فاصله زمانی چیزی نمی خورد به مسایل اعتقادی و درونی خود نیز اهمیت می دهد . برای آنکه در این ماه تحت تأثیر وسوسه ها قرار نگیرد با خدای خود عهد می بندد و با دعا و ذکر، قلب خود را آماده می سازد . خودش را مجبور می کند که از کارهای ناشایست دوری کند که این عوامل باعث جلوگیری از بروز بسیاری از بیماریهای درونی خواهد بود. همان گونه که امام علی ( ع) می فرمایند : روزه قلب بهتر از روزه زبان است و روزه زبان بهتر از روزه شکم است . آثاری که این نوع روزه بر روح و روان دارد عبارتند از : باز دارنده از گناه ، تقویت اراده و عزت نفس، ایجاد صفای دل و پاکی ، تقویت صبر و شکیبایی ،شکل گیری قناعت ، همدردی با فقیران ،نظم وانضباط، آرامش اعصاب، کاهش افسردگی و وسواس ، تربیت نفس و...

نوع دوم روزه درمانی امساک از خوردن است. که از طریق کم خوردن و یا نخوردن در فاصله زمانی خاص می باشد و چون بصورت داوطلبانه و با خواست درونی انجام می شود از نظر علمی با حس گرسنگی در فرد بسیار متفاوت است. می توان گفت روزه بهترین نوع درمان بیولوژیکی است.

آنچه را که به عنوان آثار جسمی روزه می توان نام برد عبارت است از :

- اثر بر سوخت و ساز و دفع مواد زائد

- اثر برغلظت هورمونها

- اثر بر دستگاه گوارش

- اثر بر کاهش وزن

- کاهش حملات صرعی

- کاهش کلسترول

- افزایش LDL و کاهش HDL

- کنترل دیابت و چربی

- دفع سموم متراکم در بدن

- استراحت نسبی کلیه ها و دستگاه ادرار

- کاهش رسوبات چربی در شریان ها در خصوص تصلب سرخرگ ها

- درمان فشار خون

- تاثیر در درمان آسم، واریس

- اثر بر روی بیماریهای پوستی

- افزایش قدرت انقباضی قلب

- دفع چربیهای زائد

‌ روزه‌، تمام‌ دستگاه‌های‌ بدن‌، بافت‌ها، رگ‌ها، غدد، سیستم اعصاب‌، اجزای‌ بدن‌، دستگاه گوارش و سیستم اسکلتی‌ را به حالت طبیعی خود بازمیگرداند و به‌ همین‌ دلیل‌ است‌ که‌ دانشمندان اعتقاد دارند روزه‌عمر را طولانی‌ می‌کند، و به‌ جسم‌ نشاط می‌دهد، انسان‌ را از کسلی‌ و سستی‌ نجات‌ می‌بخشد و ازمرض‌ها و دردها آزاد می‌کند. اخیراً در اروپا و بسیاری‌ کشورهای‌ دیگر بیمارستان‌هایی‌ افتتاح‌ شده‌ که‌ از اینطریق، بسیاری‌ از بیماری‌ها و مرض‌ها را معالجه‌ می‌کنند.

در طب قدیم روزه اهمیت خاصی داشته، فیثاغورث و بقراط برخی از امراض را با روزه معالجه می کردند. حارث بن کلده طبیب معروف زمان بعثت رسول اکرم(ص) روزه را یگانه طریق معالجه بیماریها می دانست. ابن سینا فصلی از کتاب قانون را به مداوا با روزه اختصاص داده است.

همچنین در طب جدید نیز روزه به عنوان یک نوع درمان معرفی شده است: دکتر الکسیس کارل در کتاب « انسان موجود ناشناخته » می­نویسد: «با روزه­داری، قندخون درکبد ریخته می­شود و چربی­هایی که در زیر پوست ذخیره شده اند، همچنین پروتئین های عضلات، غدد و سلولهای کبد به مصرف تغذیه می رسند. » دکتر منذردقاق که تأثیر روزه را در سلامت دستگاه گوارش و دستگاه عصبی بررسی کرده معتقد است: «اگر کسی بخواهد سلامت خود را حفظ کند، باید در طول سال، روزه ساده اسلامی را بطور مرتب به جا آورد و در هنگام افطار و سحر از زیاده روی در خوردن بپرهیزد. » پیامبر اکرم (ص) فرمودند: معده مرکز و خانه هر دردی است و پرهیز و اجتناب از غذاهای نامناسب و زیاد خوری اساس و رأس هر داروی شفا بخش است.

دکتر کارل‌ می‌گوید: « لزوم‌ روزه‌داری‌ در تمام‌ ادیان‌ تأکید شده‌ است‌. در روزه‌ ابتدا گرسنگی‌ و گاهی‌ نوعی‌ تحریک‌ عصبی‌ و بعد ضعف‌احساس‌ می‌شود ولی‌ در عین‌ حال‌ کیفیات ‌پوشیده‌ای‌ که‌ اهمیت‌ زیادی‌ دارند، به‌ فعالیت‌ می‌افتند و بالاخره‌ تمام‌ اعضا مواد خاص‌خود را برای‌ نگهداری‌ و تعادل‌ محیط داخلی‌ و قلب ‌قربانی‌ می‌کنند و به‌ این‌ ترتیب‌ روزه‌ تمام‌بافت‌های‌ بدنی‌ را می‌شوید و آن‌ها را تازه‌ می‌کند ». دکتر « گونل‌ پا »ی‌ فرانسوی می گوید: « چهارپنجم‌ بیماری‌ها از تخمیرغذا در روده‌ها ناشی‌می‌شود که‌ همه‌ با روزه‌ اصلاح‌ می‌گردد ».

وقتی‌ ماه‌ رمضان‌ فرامی‌رسد، برنامه‌های‌ زندگی‌عوض‌ می‌گردد و همین‌ تغییر برنامه‌، روح‌ انسان‌ را تازه‌ می‌کند و به‌ انسان‌ نشاط می‌دهد؛ زیرا روح ‌انسان‌، تغییر برنامه‌های‌ خوراک‌ و خواب‌ و امثال‌آن‌ را درک‌ می‌کند. این‌ مطلبی‌ است‌ که‌ تجربه‌ وروان‌شناسی‌ آن‌ را روشن‌ ساخته‌ است‌. به‌ روزه‌داران‌ در هنگام‌ افطار نشاط خاصی ‌دست‌ می‌دهد زیرا شخصی‌که‌ در طول‌ روز بایستی‌ بعضی‌ از مسائل‌ را رعایت‌ می‌کرده‌ (خوردن‌، آشامیدن‌) هنگام‌ افطار احساس‌ می‌کند از این‌ قید و بند رهایی‌ یافته‌ و همین‌ درک‌ آزادی‌، و البته احساس موفقیت در انجام فرامین الهی نوعی خرسندی‌ برای ‌انسان‌ به‌ ارمغان‌ می‌آورد.

اگر درک و برداشت درستی از ماه رمضان و فرهنگ رمضان باشد، ماه رمضان، «ماه معجزه‏ها است»