بازی دوگانه پوتین در تهران

تحلیل لیبراسیون از مواضع متناقض روسیه درخصوص ایران

روزنامه فرانسوی لیبراسیون در گزارشی از سفر اخیر ولادیمیر پوتین به ایران نوشته است: رئیس‌جمهور روسیه در اولین سفر مقامات بلندپایه روس به تهران پس از دیدار ۱۹۴۳ استالین از این کشور، احتمال حمله نظامی آمریکا به ایران را دور از انتظار ندانست.

احتمال این حمله نظامی در اعلامیه نهایی سران پنج کشور ساحلی دریای خزر، آن‌جاکه کشورهای عضو، متعهد شده‌اند اجازه ندهند از خاک کشورشان برای حمله به یکی دیگر از پنج کشور عضو استفاده شود، کاملا آشکار است.

به اعتقاد تحلیلگر لیبراسیون، این بند بیش از هر دیگر کشورها، متوجه جمهوری آذربایجان است، کشوری که احتمال می‌رود خاکش را در صورت اقدام حمله نظامی به ایران، دراختیار آمریکا قرار دهد.

تحلیلگر لیبراسیون در ادامه با اشاره به دیدار پوتین با رهبر جمهوری اسلامی، این دیدار را اتفاقی نادر ارزیابی کرده و نوشته: به رغم این دیدارها و مواضع اتخاذشده روسیه در اعلامیه نهایی، روابط تهران ـ مسکو هم‌چنان در هاله‌‌ای از ابهام قرار دارد.

پوتین به نیکلا سارکوزی همتای فرانسوی خود، اطمینان‌خاطر داد که او اطلاعاتی را مبنی بر این‌که ایران درصدد دستیابی به بمب هسته‌ای است، در اختیار ندارد و‌ سارکوزی را به صبر و حوصله فراخواند.

در این میان این سؤالات مطرح است که چرا روسیه به دو قطعنامه پیشین شورای امنیت علیه ایران رای مثبت داد؟ و چرا این کشور با تصویب قطعنامه سوم مخالفت می‌کند؟

● سیاست متناقض روسیه درخصوص ایران

این گزارش ادامه می‌دهد: در واقع پوتین نیز مانند کشورهای غربی از ویژگی نظامی برنامه هسته‌ای ایران هراس دارد و بیش‌تر از آن می‌ترسد که تهران با دستیابی به بمب اتمی، حوزه نفوذ روس‌ها را در آسیای مرکزی محدود کند.

نشانه این سوءظن‌ها عدم اتمام ساخت نیروگاه هسته‌ای بوشهر در زمان مقرر است. این قرارداد که در سال ۱۹۹۵ امضا شده و قرار بود در سال ۱۹۹۹ پایان بپذیرد، همچنان با بهانه‌تراشی طرف روسی نیمه‌تمام مانده‌است.

این استدلال‌ها نیز مبنای محکمی ندارند؛‌ تأخیر در پرداخت اعتبار از سوی ایران مشکلات در نرخ تبدیل ارز از سوی مسکو مطرح شده‌اند تا تا در اتمام این طرح تأخیری صورت بگیرد، طرحی که در آن حدود ۱۰۰۰ کارگر روسی فعال هستند.

هم‌چنین قرار بود روسیه، سوخت هسته‌ای نیروگاه بوشهر را در سال ۲۰۰۶ به ایران تحویل دهد که تا به حال از آن سر باز زده است. اما روسیه برای این رویکرد خود دلیل موجهی دارد؛ "وادار کردن ایران به شفاف کردن برنامه هسته‌ای خود"

● چرا روسیه از ایران حمایت می کند

اگرچه روسیه نیز مانند سایر کشورهای غربی، تهران را از غنی‌سازی اورانیوم منع می‌کند اما بنا به دلایل امنیتی، استرتراتژیک و اقتصادی خواهان فروپاشی نظام جمهوری اسلامی نیست.

تحلیلگر لیبراسیون اعتقاد دارد؛ دلیل این امر آن است که ایران سومین مشتری تسلیحاتی روسیه است و مسکو در پی آن است تا میزان این معامله را بالا ببرد.

در همین راستا، مسکو سال گذشته برخی از بهترین تجهیزات نظامی‌اش را به تهران فروخت؛ "یک سیستم دفاعی زمین به هوا به ارزش ۷۰۰ میلیون دلار و سی سیستم موشک ضدهوایی."

لیبراسیون اضافه می‌کند: در هر صورت روسیه تمایلی ندارد یکی از بهترین مشتری‌های صنعت نظامی خود را از دست بدهد. درهمین حال، روس‌ها در تلاشند در عرصه بین‌‌المللی جایگاه نخست را کسب کنند. به این خاطر زمانی هم در مقابل کشورهای غربی قرار می‌گیرد و تلاش می‌کند تا حوزه نفوذ خود را در خاورمیانه افزایش دهد.

در پایان این گزارش آمده‌‌است که روسیه با هدایت کشورهای ساحل دریای خزر به تصویب اعلامیه نهایی، حمله نظامی آمریکا به ایران را پیش‌بینی کرده تا از خلال آن به ایفای نقش دوگانه خود ادامه دهد: در وهله اول به تهران نشان دهد که کشورش در منازعات بین‌المللی، جانب ایران را می‌گیرد و از سوی دیگر، مسئولان ایرانی را برای اجتناب از حمله آمریکا به اعتدال و میانه‌روی وادار کند.