جاده و آسفالت

قدمت اولین جاده ساخته شده به حدود چهار هزار سال قبل از میلاد می رسد. این جاده سنگ فرش بود. جاده سازان اواخر سال ۱۸۰۰ با استفاده از سنگ، شن، سنگریزه و آب اقدام به ساخت جاده می کردند. …

قدمت اولین جاده ساخته شده به حدود چهار هزار سال قبل از میلاد می رسد. این جاده سنگ فرش بود. جاده سازان اواخر سال ۱۸۰۰ با استفاده از سنگ، شن، سنگریزه و آب اقدام به ساخت جاده می کردند.

تا این که فردی اسکاتلندی به نام جان مت کالف (متولد ۱۷۱۷) با وجود نابینا بودن توانست حدود ۲۹۰ کیلومتر جاده بسازد.

این جاده از سه لایه تشکیل شده بود: لایه سنگ های بزرگ، لایه مواد حفاری و لایه سنگ ریزه ها. جاده های مدرن ساخته شده از قیر حاصل تلاش دو مهندس اسکاتلندی به نام های توماس تلفرد و جان لودن مک آدام است. توماس تلفرد (متولد سال ۱۷۵۷) شیوه ای را برای ساخت جاده با سنگ های شکسته و تجزیه و تحلیل ضخامت سنگ ها، میزان عبور و مرور جاده، همترازی جاده و شیب آن بیان کرد که سرانجام این طرح او فراگیر شد.

جان لودن (متولد سال ۱۷۵۹) ساخت جاده ها را با قراردادن سنگ های شکسته به صورت متقارن و فشرده برای ایجاد سطحی سخت و محکم طرح ریزی کرد. این طرح او پیشرفت بزرگی را در ساخت جاده ها باعث شد.

جاده های آسفالت

اولین استفاده از آسفالت برای جاده در سال ۱۸۲۴ و در پاریس اتفاق افتاد. دستاورد ساخت آسفالت های مدرن حاصل کار یک مهاجر بلژیکی از دانشگاه کلمبیاست که اولین بار در خیابان پنجم نیویورک و در سال ۱۸۷۲ به کار رفت. پس از آن بار دیگر این آسفالت ها برای خیابان پنسیلوانیا در واشنگتن در سال ۱۸۷۷ به کار گرفته شد.

[مرتضی قائم پناه]