لذت و استرس در ورزش های هوایی

۱۰ هزار ورزشکار در رشته پاراگلایدر فعالیت می کنند

تصور کنید لذت پرواز وقتی با هیجان سقوط از ارتفاع و استرس یک رقابت ورزشی همراه می‌شود، چگونه انسان را تحت تاثیر قرار خواهد داد؟ خصوصیتی که در دل ورزش‌های هوایی نهفته است و همین ویژگی‌های خاص باعث شده شمار علاقه‌مندان به این ورزش‌ها روند رو به رشدی داشته باشد.

رشته‌هایی چون پاراگلایدر، چتربازی، کایت و پاراموتور ازجمله ورزش‌های هوایی محسوب می‌شوند که شکل‌دهی حیاتشان با شکل‌گیری انجمن ورزش‌های هوایی وارد فصل نوینی شده است، انجمنی که خود در دل فدراسیون نوپای انجمن‌های ورزشی فعالیت می‌کند و قصد دارد در کنار توسعه کمی نسبت به ارتقای سطح کیفی این ورزش‌ها گام بردارد.

به منظور شناخت هر چه بیشتر این ورزش‌ها و آشنایی با موانع و مشکلات توسعه آنها سراغ احمد سلیم‌آبادی رئیس انجمن ورزش‌های هوایی رفتیم. او که خود سابقه پرواز با پاراگلایدر و پاراموتور را دارد، در گفت‌وگو با جام‌جم اظهار کرد: ورزش هوایی در ایران سابقه‌ای حدود پنجاه ساله دارد، اما حدود ۲۰ سالی است که پاراگلایدر مورد توجه علاقه‌مندان قرار گرفته و حدود ۲۰ استان ازجمله در تهران، گلستان، اصفهان، کردستان، آذربایجان شرقی، مرکزی و آذربایجان غربی سایت‌های پروازی ایجاد شده است.

در این بین پاراگلایدر (چتربال)‌ که نسبت به دیگر ورزش‌ها با اقبال بیشتری مواجه شده است نباید با چتربازی اشتباه گرفته شود. این وسیله پروازی هیچ گونه موتوری ندارد و نشست و برخاست آن توسط پای خلبان انجام می‌گیرد. تنها اجزای شکل‌دهنده آن بندها و پارچه بال است که مانند یک تشک بادی هنگامی که در سطح شیب‌دار در معرض جریان هوا قرار می‌گیرد از طریق سلول‌هایی که برای ورود هوا تعبیه شده‌اند، به پرواز درمی‌آید. این ورزش در قالب مسابقه در بخش‌هایی چون هدف‌زنی، مسافت و آکروبات (حرکات خطرناک)‌ فعالیت می‌کند. سلیم‌آبادی در این باره گفت: در بخش مسافت که پرواز از نقطه‌ای به نقطه دیگری است ما رکورد جالب توجه ۲۳۰ کیلومتر را هم در ایران داریم، ضمن این که بخش حرکات خطرناک عمدتا بر فراز آب انجام می‌شود تا در صورت سقوط خطر جانی متوجه ورزشکار نشود.

وی با بیان این که چتربازی هم شامل رشته‌هایی چون هدف زنی و مسافت است و سقوط از ارتفاع به شکل‌های مختلف صورت می‌گیرد، گفت: در مجموع با توجه به شرایط اقلیم کشورمان و وجود ارتفاعات مختلف و از طرفی علاقه‌مندی که نسبت به این ورزش‌ها وجود دارد بستر توسعه بخوبی فراهم است. به همین دلیل در مدت کمی که در قالب انجمن زیرمجموعه فدراسیون فعالیت خود را آغاز کرده‌ایم شاهد توسعه قابل توجه این ورزش‌ها بوده‌ایم به طوری که در حال حاضر در پاراگلایدر حدود ده هزار ورزشکار در سراسر کشور فعالیت می‌کنند که در نوع خود این آمار جالب توجه است.سلیم‌آبادی از «بیس جام» به عنوان یکی دیگر از ورزش‌های هوایی نام برد و گفت: این ورزش هم سقوط از ارتفاع است و در ایام دهه فجر سال ۹۰ همگان پرش ورزشکاران را بر فراز برج میلاد دیدند، این پرش همان بیس جام است.

سلیم‌آبادی در رابطه با برنامه‌های قهرمانی این رشته، گفت: درصددیم از طریق یک تیم کارشناسی و فنی با جدیت پیگیر مشکلات ورزش‌های هوایی در نقاط مختلف کشور باشیم، اما در این بین مشکلاتی هم وجود دارد، مشخص‌نبودن محدوده پروازی از اساسی‌ترین مشکلاتی است که انجمن و ورزشکاران با آن روبه‌رو هستند و عدم شناخت این ورزش هم محدودیت‌های زیادی را ایجاد کرده است.

● آموزش مربی و ورزشکار راهکاری برای توسعه

به طور طبیعی سوالی که درباره این ورزش‌ها از ذهن می‌گذرد چگونگی روی‌آوردن به آنهاست، سلیم‌آبادی در این باره توضیح داد: برای این مهم ما دوره‌های آموزشی برای ورزشکاران و مربیان برگزار می‌کنیم. دوره‌های آموزشی فنی که در جهت ارتقای کیفی قهرمانان برگزار می‌شود. به عنوان مثال دوره‌های مربیگری درجه سه را توسط مدرس ایرانی و درجه دو را توسط مدرس خارجی برگزار می‌کنیم، چون علاوه بر توسعه کمی به توسعه کیفی هم نگاه ویژه‌ای داریم و می‌خواهیم تیم‌های ملی قدرتمندی داشته باشیم.

● تجهیزات کرایه‌ای؛ راهی برای حضور همگان

هزینه لوازم مورد نیاز برای حضور در این ورزش‌ها و به عبارتی پرواز چقدر است، آیا این ورزش صرفا به طبقات مرفه اختصاص دارد؟ رئیس انجمن ورزش‌های هوایی در پاسخ به این سوال تصریح کرد: در حال حاضر تقویت باشگاه‌ها را به عنوان یک ضرورت در برنامه داریم، چرا که از این طریق بستری فراهم می‌شود تا کسانی که توان مالی تهیه تجهیزات مورد نیاز را ندارند بتوانند به صورت کرایه‌ای از این لوازم استفاده کنند. کاری که همین الان هم صورت می‌گیرد و حاصل این رویکرد حضور ده هزار ورزشکار در ورزش پاراگلایدر است. ضمن این که لوازم این ورزش‌ها بین سه تا ۹ میلیون تومان قیمت دارد، لوازم دسته دوم از سه میلیون تومان و لوازم نو حدود ۹ میلیون تومان. البته این نکته را هم بگویم که به عنوان مثال عمر مفید یک چتر ۱۰ تا ۱۵ سال است و با توجه به این وضع می‌توان گفت این ورزش‌ها ورزش‌های گرانی نیستند. البته یکسری از ورزشکاران که بنیه مالی خوبی دارند، بعضا به صورت سالانه لوازم خود را نو می‌کنند.

● تعامل با سازمان هواپیمایی کشوری

سلیم‌آبادی در ادامه از دو اقدام انجمن به عنوان کار بزرگ یاد کرد و گفت: برای رونق این ورزش‌ها و ساماندهی باشگاه‌ها، آیین‌نامه باشگاهی را تدوین کردیم. براساس آیین‌نامه هیات دولت و وزارت ورزش به منظور مشخص شدن مرزهای فعالیت ما و سازمان هواپیمایی کشوری، پس از برگزاری جلسات متعدد آیین‌نامه‌ای را هم در این رابطه تدوین کردیم که پس از تصویب نهایی، اجرایی‌می‌شود. به این ترتیب حد و مرزها مشخص شده و این خلأ قانونی در راه فعالیت ما برطرف می‌شود.

● چرخ بالم آرزوست

سلیم‌آبادی با اشاره به این که در المپیک ۲۰۱۲ لندن ورزش‌های هوایی به عنوان رشته‌های آزمایشی، دربازی‌ها شرکت داده شدند، گفت: این احتمال وجود دارد که این ورزش‌ها در دوره‌های بعد رسما المپیکی شوند. بنابراین ضروری است که دستگاه‌های مرتبط به صورت جدی همکاری لازم را با ما جهت اجرای برنامه‌هایمان داشته باشند. رئیس انجمن ورزش‌‌های هوایی مهم‌ترین محدودیت انجمن تحت مدیریتش را مورد اشاره قرار داد و گفت: برای این بخش طبیعی است که یکی از نیازهای زیرساختی ما چرخ‌بال است و امیدواریم نهادهایی چون هلال‌احمر و نیروهای مسلح که چرخ‌بال دارند همکاری لازم را با ما داشته باشند، چراکه حیف است از مدال ورزش‌هایی که در جهان معنا و حلاوت دیگری دارد و بیانگر گوشه‌ای از توانایی‌ها و ورزیدگی‌ جوانان کشور است، بی‌بهره باشیم. در این بین به حمایت بیش از پیش وزارت ورزش هم نیاز داریم.

امید توفیقی