اشتباه خود را بپذیرید

دو هفته ای است که مرگ ببر نر روسی در باغ وحش ارم تهران فضای رسانه ای کشور را ملتهب کرد و سازمان متولی این امر که بناداشت نسل ببر مازندران را به زعم خویش احیا کند سازمان حفاظت محیط زیست براثر اهمال باعث مرگ این حیوان کمیاب و نادر شد;

دیگر تبارتیره انسان برای زیست

محتاج قصه های دروغین خوش نیست

دو هفته ای است که مرگ ببر نر روسی درباغ وحش ارم تهران فضای رسانه ای کشور را ملتهب کرد و سازمان متولی این امر که بناداشت نسل ببر مازندران را به زعم خویش احیا کند (سازمان حفاظت محیط زیست) براثر اهمال باعث مرگ این حیوان کمیاب و نادر شد; ببربنگال بیچاره ای که برای خود در جنگل های بکروسرسبز و باغ وحش های حفاظت شده سیبری روزگار به خوشی می گذراند قربانی عدم مسوولیت پذیری برخی مدیران شد وحال با فرافکنی وجو ملتهب روانی در جامعه بعد از دو هفته ای که توپ را به میدان باغ وحش ارم و عدم نظارت و مسوولیت مدیران باغ وحش انداخته بود حالا با تمام توان سازمان دامپزشکی کشور را مقصر مرگ ببر روسی می داند. این در حالی است که سازمان دامپزشکی اصلا در جریان پروژه «وارد شدن ببرهای سیبری» از ابتدا تا پایان ماجرا که منجر به مرگ یکی از دو ببر روسی شد نبوده است و همانگونه که نایب رئیس فراکسیون محیط زیست مجلس به ایسنا گفته است:«سهل انگاری دلیل اصلی مرگ این ببر است و سازمان محیط زیست هم یک کار اشتباه انجام داده و نمی خواهد مسوولیت آنرا بپذیرد»!

این در حالی است که طبق صحبت های دکترسعیدچرخ کار معاون بهداشتی و پیشگیری سازمان دامپزشکی کشور با مردم سالا ری، سازمان دامپزشکی کشور فقط از زمان ترخیص ببرها از قرنطینه مطلع بوده و از این مرحله ابتدایی به بعد تا زمان مرگ ببر نر روسی تمام کارها دراختیار سازمان محیط زیست بوده و سازمان دامپزشکی هیچ نقشی نداشته است.

البته هیچ سازمانی مصون و عاری از خطا و اشتباه نیست و به خصوص انسان هایی که در راس این مسوولیت های خطیر هستند جایزالخطا هستند،اما به قول معروف «خود کرده را تدبیر نیست» و «سنگ بزرگ نشانه نزدن است». سازمان حفاظت محیط زیست باید بپذیرد که طبق کنوانسیون های بین المللی در حفاظت و نگهداری گونه های نادر و در معرض انقراض سالهاست که سهل انگاری می کند و اگر اینگونه نبود ببرهیرکانی ۵۲ سال پیش با سلا ح غیر مجاز شکارچیان خاطی برای همیشه منقرض نمی شد و همین طور گونه های نادردیگری که روبه انقراض هستند یا منقرض شده اند. یاد گفته «آرنولدپوند» پدر حیات وحش جهان می افتم که همیشه می گفت: «وقتی یک قطعه از یک ماشین از کار بیفتد دیریازود آن ماشین به علت نقص فنی از کار خواهد افتاد و اگر در حیات وحش و اکوسیستم های جانوری و گیاهی گونه ای منقرض شود زنگ خطر برای سایر گونه ها و زیرگونه ها نیز به صدا در خواهد آمد».

سازمان محیط زیست که به قول مسوولا ن این سازمان می خواست نسل این حیوان کمیاب را احیا کند نه تنها در این کار ناموفق بود بلکه حالا خبر از ورود ۴ قلا ده دیگر ببر روسی می دهد و این مصداق همان «سنگ بزرگ علا مت نزدن» است. شما که داعیه احیای ببر روسی را به سرزبان ها انداختید چرا نظارت و کنترل نداشتید و برنامه ریزی از قبل نکردید تا این حیوان زیبا و کمیاب قربانی نشود؟ ارسطو می گوید « تجربه مقدم بر علم است» شما که تجربه این کار را نداشتید علم این کار را که داشتید؟ پس چرا حال که این مساله به وقوع پیوسته است اشتباه خود را نمی پذیرید و اشتباه خود را گردن نمی گیرید؟ « اعتراف سخت است اگر چه با تاخیر.» ویلیام جمیز روانشناس معروف می گوید یک نظام نامرئی در میان اشیا و جانداران این جهان است و بهترین کار ما این است که خود را با این نظام هماهنگ کنیم.

برخی ازکشورهای آسیایی در حال حاضر شاهد رشد اقتصادی تصاعدی بالا; روند سریع گسترش شهرها و افزایش تقاضا برای غذا به خصوص مواد غذایی با منشا» دامی هستند. این پدیده ها که Delgabo از آن تحت عنوان «انقلا ب دام» یاد می کند موجب تغییر سریع در نظام های دامداری شده است. در سال ۲۰۰۸ بیش از ۲۱ میلیارد دام با مصرف غذایی برای انسان تولید شد تا بتوانند بیش از ۶ میلیارد انسان را در جهان سیر کند. تا سال ۲۰۲۰ انتظار می رود که این تقاضا به ۵۰ درصد افزایش یابد. افزایش جمعیت برکاربری زمین فشار آورده است تا آنجا که انسانها و دامهای اهلی و وحشی را در معرض عوامل بیماری زای جدید و نوظهور قرار می دهد.

در جوامع فقیر و همچنین جوامع در حال توسعه که کشور ما هم شامل این قضیه است اغلب منابع لا زم در اختیار تشکیلا ت بهداشت دامپزشکی و بهداشت انسانی و دفتر مبارزه با بیماری های مشترک بین انسان و دام قرار نمی گیرد و همین مساله باعث دخالت دیگر سازمانها در کارهای راهبردی سازمان دامپزشکی کشور در طول سالیان گذشته شده است که موجب از دست رفتن و منقرض شدن گونه های نادر و کمیاب جانوری در کشور شده است که تلف شدن ببر نر روسی تنها گوشه کوچکی از این سو» مدیریت ها است. بهتر است مسوولا ن با دید تنویر افکار عمومی و خیرخواهانه و علی الخصوص دید رافت اسلا می با این قضیه و سهل انگاری خود کنار بیایند و اشتباه خود را بپذیرند.

حمید مصدق

نویسنده : طاهر جمشیدزاده