متداول ترین تخلفات رانندگی در ایران

می گویند در بعضی کتابچه های راهنمای جهانگردان در کنار جاذبه های گردشگری ایران, «هشدار جدی نسبت به رانندگی خطرناک ایرانیان» هم به چشم می خورد, باید خجالت آور باشد, نه برای ما که ایرانی هستیم, این قضیه به نظر حل شده است

می‌گویند در بعضی کتابچه‌های راهنمای جهانگردان در کنار جاذبه‌های گردشگری ایران، «هشدار جدی نسبت به رانندگی خطرناک ایرانیان» هم به چشم می‌خورد، باید خجالت‌آور باشد، نه؟ برای ما که ایرانی هستیم، این قضیه به نظر حل شده است. آنقدر در خیابان این خطرها و دورزدن قوانین را دیده‌ایم که برایمان به یک اتفاق عادی تبدیل شده. یعنی اگر یک روز صبح از خواب بیدار شویم و تا شب تخلف رانندگی نبینیم، قطعا به بینایی‌‌مان شک می‌کنیم! در این گزارش سعی شده چند تخلف مرسوم در رانندگی بیان و آسیب‌هایش بررسی شود.

قطعا لئوناردو داوینچی معرف حضور است؛ داوینچی ۳۰۰ سال قبل از این‌که اتومبیل اختراع شود، گفته بود: «امکان درست کردن وسیله‌ای که از اجزای گوناگون و به هم پیوسته به وجود آمده و با استفاده از مواد انرژی‌زا به حرکت درآید، به هیچ وجه بعید و ناممکن نیست». حرفش درست بود، چون در سال ۱۸۸۵ میلادی اولین خودروی مجهز به موتور سوخت داخلی توسط کارل فریدریش بنز ساخته شد. اولین تصادف منجر به مرگ با خودرویی موتوری هم در هفدهم آگوست ۱۸۹۶ میلادی در انگلستان رخ داد. در این تصادف مادری چهل و چهار ساله که با دخترش در حال رفتن برای تماشای یک نمایش بودند، در دم از دنیا می‌رود. جالب است که نخستین تصادف در ایران هم در سال ۱۳۰۵ هجری رخ داد. شاید برایتان غیر قابل باور باشد، ولی اولین نفری که در ایران بر اثر تصادف رانندگی از دنیا رفت درویش‌خان، موزیسین شهیر ایرانی است! از بحث تاریخ‌نگاری که بگذریم، می‌رسیم به ایــن‌که تمام تصادفات دنیا بر اثر سهل‌انگاری راننده‌ها به وجود می‌آید که متاسفانه در ایران زیاد است. تصادفاتی که علت اصلی‌اش قانون‌گریزی مردم و تخلفاتی است که انجام می‌دهند. با این‌که مبلغ جرایم رانندگی افزایش پیدا کرده، اما باز هم میزان تخلفات رانندگی بالاست. طبق آماری که در سال ۸۸ منتشر شد، کل جریمه‌های رانندگی یک روز تهران برابر کل جریمه‌های یک سال اروپا معرفی شد. حالا این تخلفات، کدام‌‌‌‌‌هاست؟

● حرکت‌نکردن در بین خطوط

حرکت‌نکردن در بین خطوط یکی از آشناترین صحنه‌هایی است که در خیابان‌‌ها رخ می‌دهد. یک اصل در بین رانندگان وجود دارد و آن هم این‌که «تا یک جای خالی دیدی، سریع خودروات را در آن بچپان». همین است که وقتی بین خطوط به اندازه یک خودرو جا باز می‌شود، یکهو می‌بینید یک راننده به اصطلاح «زرنگ» سر خودرواش را به سمت همان جای خالی کج می‌کند. اگر دقت کرده باشید در ترافیک‌های سنگین بزرگراه‌های پرتردد تهران از جمله مدرس، همت، رسالت و حتی خیابان‌های شریعتی و ولیعصر به اندازه دو برابر قسمت ماشین‌رو، خودروها کنار هم صف کشیده‌اند! یعنی اگر قرار است در بزرگراهی، سه خط خودرو در حال حرکت باشد حتما جا برای پنج خط خودرو باز خواهد شد! همین است که در اغلب اوقات، ترافیک‌های سنگین می‌بینیم و گاه در میان اعصاب‌خردی ترافیک باید شاهد دعوای دو نفر از راننده‌ها هم باشیم که سر مالیده‌شدن بدنه اتومبیل‌شان با هم دعوا می‌کنند. رعایت مرزبندی خطوط به روان‌شدن ترافیک بسیار کمک می‌کند. بیایید یک بار امتحان کنیم تا مزه‌اش را بچشیم!

● حرف‌زدن با تلفن همراه

می‌گویند بیشترین تصادفات رانندگی زمانی رخ می‌دهد که راننده در حال حرف‌زدن با تلفن همراه بوده. خیلی طبیعی است؛ وقتی کسی با تلفن حرف می‌زند بیشتر هوش و حواسش می‌رود به سمت حرف‌های فردی که پشت تلفن است و واکنش به اتفاقات پیرامون کمتر می‌شود. ماجرا زمانی روی بدش را نشان می‌دهد که پشت تلفن خبر بدی را به راننده بدهند. در این زمان، او کنترلش را از دست می‌دهد و سرعتش را بیشتر می‌کند. آن‌وقت تصور کنید دیگر چطور می‌خواهد این سرعت بالا را کنترل کند؟

● سرعت بالا

سرعت بالا هنوز هم که هنوز است یکی از معضلات خیابان‌‌ها و راه‌های ایران است. انسان‌ها ذاتا به سرعت علاقه‌مند هستند. پس تا دنیا دنیاست، سرعت بالا یکی از مشکلات نه‌فقط ایران، که کل دنیاست. جالب است که حتی سرعت بالا در ترافیک‌ها هم دیده می‌شود. میل به سرعت بیشتر در بزرگراه‌ها نمایان می‌شود. وقتی خودرویی، معمولا مدل بالا را می‌بینید که در حال مارپیچی رانندگی‌کردن است اغلب این حرکت‌های ژانگولری به تصادف منجر می‌شود که اتفاقا در بزرگراه‌ها به تصادفات زنجیره‌ای منجر می‌شود.

● استفاده نادرست از راهنما

یکی از کارهایی که ایرانی‌ها خوب بلدند، این است که زمانی از راهنما استفاده می‌کنند که دیگر نیازی به استفاده از آن نیست. یعنی راننده درست زمانی چراغ راهنمایش را روشن می‌کند که به پیچ رسیده و اتومبیل پشت سری به فاصله یک متر از او قرار دارد و اتفاقا سرعتش هم بالاست. وقتی راننده پشت سری در زمان نامناسب، چراغ راهنمای ماشین جلویی را می‌بیند، هول می‌کند و شاید خیلی دیر باشد که ترمز کند. در بیشتر مواقع این اتفاق به تصادف ختم می‌شود. تصورش را بکنید که این اتفاق در یک خیابان شلوغ بیفتد، رسما فاجعه است!

● ورود به خیابان ورود ممنوع

اگر از دسته خیابان‌بازهای(!) قهار هستید حتما ورود به یک ورود ممنوع یکی از واجبات برای دور‌زدن ترافیک است. بسیاری از راننده‌هایی که در ترافیک خیابان اصلی می‌مانند وقتی فرعی‌ پیدا نمی‌کنند که به صورت معمولی از آن عبور کنند، سریعا وارد یک خیابان یا کوچه ممنوع‌الورود می‌شوند. ولی مشکل اینجاست که اگر از سمت مقابل اتومبیلی در حال آمدن باشد، باعث گیر‌افتادن در ترافیک جدید می‌شود. یعنی راننده زرنگ از چاله در‌می‌آید و در چاه می‌افتد! ضمن این‌که راننــده بخت برگشته مقابل هم از نظر روانی به هم می‌ریزد.

● ورود به مسیر ویژه اتوبوس

چند سالی می‌شود که خیابان‌های تهران برای تردد وسایل نقلیه عمومی در حال تنگ‌شدن است. مسیرهای ویژه اتوبوس قسمتی از خیابان‌ها را گرفته‌ و مسیر ماشین‌رو‌ها تنگ‌تر شده است . بعضی ازخودرو‌ها بخصوص تاکسی‌ها برای این‌که در ترافیک گیر نکنند از مسیرهای ویژه اتوبوس می‌روند. این کار، هم باعث ترافیک در مسیر ویژه می‌شود و هم تخلف است. افرادی که اتوبوس را برای تردد انتخاب کرده‌اند، برای سرعتش و صرفه‌جویی در وقت بوده، نه چیز دیگری. پس لطفا وقت مردم را نگیرید!

● توقف روی خط عابر پیاده

چند سالی می‌شود عابرین پیاده ما یاد گرفته‌اند وقتی چراغ قرمز می‌شود باید پشت خط عابر بمانند تا چراغ سبز شود و نوبت عبور آنها برسد. کافی است یک‌بار در تقاطع خیابان ولیعصر و انقلاب تهران پشت چراغ قرمز عابر پیاده بایستید تا ببینید راننده‌ها چطور رفتار می‌کنند. موقعی که چراغ برای عبور خودرو‌ها قرمز می‌شود، ماشین‌های جلویی روی خط عابر می‌ایستند و مسیر عبور مردم را سد می‌کنند. ابتدایی‌ترین اتفاقی که می‌افتد این است که آن‌دسته عظیم عابر پیاده در لابه‌لای خودرو‌ها شروع به حرکت می‌کنند.

این اتفاق، هم منظره نازیبایی ایجاد می‌کند و هم باعث می‌شود وقتی چراغ عبور عابران قرمز شد، در حرکت اتومبیل‌ها وقفه و سردرگمی ایجاد شود. حتی زمانی که عابر پیاده در قسمت بدون خط عابر در حال گذر است باز هم حق با اوست. یعنی راننده به محض دیدن عابر باید از سرعتش کم کند که متاسفانه در راه‌های ایران کمتر این اتفاق می‌افتد. یعنی به جای این‌که راننده حواسش به عابر پیاده باشد، این عابر پیاده است که باید حواسش به خودرو‌ها باشد!

محبوبه شعاعی