چهارشنبه, ۸ اسفند, ۱۴۰۳ / 26 February, 2025
بوفون دستان مطمئن دروازه تورین

جیجی بوفون در هر راهی که قدم میگذارد یک برنده و یک جنس اصل است. استعداد وی کیفیت بسیار بالائی دارد. چیزی که باعث شده در تیم ملی و یوونتوس همواره شماره یک باشد. او هرگز بازیکن بیاهمیتی نیست. شخصت بوفون کاریزمای بالائی دارد. او چه در زمین و چه در محاصره خبرنگاران با شجاعت حاضر میشود. او با کفشها و دستکشهای طلائی خود پیشروی مهاجمان را متوقف میکند.
آنچه خواندید نظرات لئو تورینی یکی از هواداران همیشگی جان لوئیجی بوفون است.
تولد: ۲۸ ژانویه ۱۹۷۸
قد: یک متر و ۹۰ سانتیمتر
محل تولد: کاررا
وزن: ۷۸ کیلوگرم
ستاره اقبال: آکاریوس
القاب: بوف، سوپرمن، جیجی
وضعیت تأهل: مجرد
الگوهای فوتبالی: انوکونو (سنگربان پیشین کامرون) ـ لوکا مارکه جیانی
سرگرمی: چیدن قطعات پازل
نقاط قوت: واقعبینی، صمیمیت، عدم غرور
نقاط ضعف: انجام اعمال بدون فکر
اولین حضور بوفون در میادین حرفهای فوتبال هنگام حضور وی در پارما رقم خورد، اما تا قبل از آن وی اکثر آموختههای خود را در محله خود و در کنار بازی با دوستانش آموخته بود. جیجی در یک خانه کاملاً ورزشی، دیده به جهان گشود. مادر وی ماریا استلا یک ورزشکار پرتاب دیسک بود و پدرش آدریانو در رشته بدنسازی فعالیت داشت. در ضمن ۲ خواهر او بهنامهای ورونیکا و جیوندالیتا والیبالیست بود. یکی دیگر از عموهای جیجی بهنام لورتزو سابقاً دروازهبان تیم ملی ورزشی در خانواده بوفون، اصلاً عجیب نبود که جیجی نیز ادامه دهنده همین راه باشد. با این حال قصد وی با سایر اعضاء خانوادهاش کمی تفاوت داشت. این تفاوت در نوع دیدگاه وی به ورزش وجود داشت. بوفون از کودکی فوتبال را به یک تجارت بزرگ تعریف میکرد. نفس فوتبال به عشق و علاقه اهمیت داشت، اما وی سایر جنبهها را نیز در نظر داشت. با این حال وقتی مطرح شده و به پول فراوان رسید هرگز خود را تافته جدا بافته ندانست. حضور جیجی در انواع کارهای خیریه زبانزد خاص و عام است. حس همیاری او در کارر را محلهاش رشد کرد.بوفون ابتدا دوران نوجوانی را در پست هافبک بازی میکرد. حتی وقتی وی این ورزش را بهطور جدی و حرفهای آموخت، باز هم یک هافبک باقی ماند. جیان لوئیجی پس از گذشت مدتی، بزرگترین تصمیم دوران نوجوانی خود را اتخاذ کرد. او توانائیهایش را سنجید و پست دروازهبانی را برای ادامه حرفهاش برگزید.
آغاز موفقیت
بلوغ وی با اوج پارما مصادف شده بود. تیم منطقه امیلیا در آن مقطع بهدنبال جوانان بااستعداد بود. آنها در این راستا یک بار جیجی را آزمایش کردند. نمایش خیرهکننده دروازهبان آینده ملی ایتالیا نظر مسئولان این تیم را جلب کرد. به این ترتیب بوفون در آستانه ۱۷ سالگی اولین قرارداد حرفهای خود را با پارما به امضاء رساند. فرشته اقبال توجه زیادی به وی داشت. بوفون مدت طولانی برای پوشیدن پیراهن شماره یک انتظار نکشید. او برای اولین بار طعم دروازهبانی در سری A را با بازی مقابل قدرتمندترین تیم وقت ایتالیا یعنی میلان، چشید. گوئی تقدیر این بود که وی همواره مقابل میلان (تیم محبوب عمویش) بایستد. اتفاقاً اولین نمره قبولی وی نیز در همان اولین صفآرائی برابر میلان وارد کارنامهاش شد. بوفون قبل از شروع دیدار پارما ـ میلان کاری عجیب انجام داد. وی حاضر نشد در عکس دست جمعی قبل از آغاز دیدار حاضر شود. این عادت تا هماکنون نیز با وی است. بوفون دلیل این کار خود را عدم علاقه به عکس گرفتن و توجه زیادی به مسئولیت دروازهبانی میداند. دروازهبان جوان پارما با این کار در صف سنتشکنان قرار گرفت. به هر حال پلههای ترقی سریعتر از حد معمول طی شد. گامهای استوار وی برای رسیدن به نوک قله بیتابی میکرد. در فاصله ۱۷ تا ۱۹ سالگی چند آسیبدیدگی جزئی در روند پیشرفت بوفون خلل وارد کرد، اما چیزی از عزم و اراده وصفنشدنی او نکاست.
نفرین ابدی بوچی!
بوفون برای حضور در ترکیب اصلی پارما رقیب گردن کلفتی بهنام لوکا بوچی داشت. بوچی در پارما پیراهن شماره یک را قبصه کرده بود و در آستانه رسیدن به دروازه تیم ملی بود، اما یک مصدومیت شدید نه تنها رؤیای تیم ملی را نقش بر آب کرد، که حتی وی را از ترکیب اصلی پارما نیز دور انداخت. جیان از این فرصت نهایت بهره را برد و دروازهبان شماره یک پارما شد. اتفاقات آینده یعنی فیکس شدن بوفون در دروازه پارما، طرد شدن بوچی از تیم، اولین بازی جیجی در ۱۹ سالگی و آرزو به دل ماندن رقیب برای انجام حتی یک دیدار ملی، نام بوفون را بهعنوان نفرین ابدی در فکر بوچی جای داد. بوفون بین سالهای ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۷ همراه با پارما بهجز اسکودتو تمام جامها را فتح کرد. در یکی از روزهای سال ۱۹۹۷ چزاره مالدینی سرمربی تیم ملی ایتالیا از بوفون بهعنوان جایگزین پالیوکا مصدوم دعوت بهعمل آورد. هنگامی که وی روز ۲۹ اکتبر سال ۱۹۹۷ از خواب برخاست، مسئولیت بزرگی را روی شانههای خود احساس کرد. او باید از دروازه تیم ملی ایتالیا در سرمای روسیه را محافظت میکرد. جو دلهرهآور بازی یک برای یک جوان ۱۹ ساله طاقتفرسا بود، اما یک مسئله بیش از موضوع فوق بوفون را آزاد میداد. سرمای وحشتناک هوا، برای در امان ماندن از سوز مسکو، بوفون ابتکار جالبی به خرج داد. او یک لباس پالتو مانند که به هیچ وجه شبیه پوشش سنگربان نبود را به تن کرد.هر چند ایتالیا در این بازی یک گل خورد، اما بوفون خود را از سرما محافظت کرد. او بعدها یاد گرفت چگونه خود را از خطرات دور کند. برای این کار لازم بود، پوستی از پالتو داشته باشد، نه لباس از جنس آن!در عرصه ملی با بهبود پالیوکا رؤیای دروازهبانی در جامجهانی نقش بر آب شد. جیجی جزء ۲۰ نفر افراد اعزامی تیم به جامجهانی فرانسه بود، اما در هیچ یک از دیدارهای تیم ملی حضور نیافت. او با حسرت، شادی فرانسه میزبان را پس از غلبه بر تیمش مشاهده میکرد. بوفون در پارما به نمایش مطلوب خود ادامه میداد. سایه بوچی بهطور کامل از سر وی برداشته شده بود. با خداحافظی پالیوکا از تیم ملی در آن عرصه نیز بوفون امیدهای خاص خود را دنبال میکرد. باشگاه او از استانداردهای ۳، ۴ فصل پیش دور افتاده بود. با این حال طی فصل ۲۰۰۰ فریاد بلندی سر داد. ناکامی در عرصه داخلی با حضور در فینال جام یوفا جبران شد. بوخون قبل از بازی اعلام کرده بود با شکست مارسی علاوه بر فتح جام، انتقام بولونیا (روسوبلوها، در مرحله نیمهنهائی با جار و جنجال مغلوب فرانسویها شده بودند) راینز خواهند گرفت. این حرف در عمل اثبات شد. نمایش مطلوب او با اشتباهات دروازهبان و مدافعان حریف سببساز نتیجه ۳ بر صفر شد. بارسا برای سومین بار در یک دهه اخیر جام یوفا را برد با این تفاوت که این بار جیجی محبوب با ولع بیشتری بر جام بوسه میزد. در تابستان آن سال ۲۰۰۰ از راه رسید. بوفون چندی بود که دروازهبان شماره یک ایتالیا میشد. او رقیب بزرگی بهنام تولدو داشت. این ۲ بعدها با انتخاب ۲ باشگاه متفاوت در این عرصه نیز به رقیب یکدیگر تبدیل شد. ایتالیا در مرحله مقدماتی با هنرنمائی بوفون پیش میرفت. بوفون آماده برگزاری جشن صعود به یورو ۲۰۰۰ بود اما در یکی از آخرین بازیهای مرحله مقدماتی اتفاق بعدی رخ میداد:
یک روز بدشگون
بوفون از ناحیه دست دچار شکستگی شد و یورو ۲۰۰۰ را از دست داد. به همین راحتی! او که تا آن زمان به کمک رقبا و البته لیاقتهای خود پلههای ترقی را پیموده بود حالا باید خود نقش پلکان ترقی تولدو را ایفاء میکرد. جیجی اولین میدان مهم بینالمللی را از دست داد و چون به خرافات اعتقاد داشت موهای بلند خود که بهوسیله یک موبند بسته شده بود را کوتاه کرد. ایتالیا در غیاب او تا آستانه قهرمانی اروپا پیش رفت اما در ۲۰ ثانیه پایانی بازی فینال گل خورده و در نهایت مغلوب شد. در بازگشت دنیوزوف از تیم ملی استعفا داد. تراپ جایگزین وی شد. این تحولات یوفون را امیدوار کرد. زیرا مالدینی و زوف بیشتر به تولدو اعتقاد داشتند اما اگر تراپاتونی به یک بازیکن علاقهمند میشد محال بود کس دیگری نظر وی را جلب کند. پیرمرد ایتالیائی به بوفون علاقه خاصی داشت و اعلام نمود پس از بهبودی کامل وی به تولدو ذخیرهنشین خواهد شد. جیجی باید ۲ سال دیگر صبر میکرد تا بخت خود را در آسیا بیازماید.

ایران مسعود پزشکیان دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی محمدرضا عارف دولت مجلس کابینه دولت چهاردهم اسماعیل هنیه کابینه پزشکیان محمدجواد ظریف
پیاده روی اربعین تهران عراق پلیس تصادف هواشناسی شهرداری تهران سرقت بازنشستگان قتل آموزش و پرورش دستگیری
ایران خودرو خودرو وام قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بانک مرکزی برق بازار خودرو بورس بازار سرمایه قیمت سکه
میراث فرهنگی میدان آزادی سینما رهبر انقلاب بیتا فرهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران تلویزیون کتاب تئاتر موسیقی
وزارت علوم تحقیقات و فناوری آزمون
رژیم صهیونیستی غزه روسیه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه اوکراین حزب الله لبنان دونالد ترامپ طوفان الاقصی ترکیه
پرسپولیس فوتبال ذوب آهن لیگ برتر استقلال لیگ برتر ایران المپیک المپیک 2024 پاریس رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران مهدی تاج باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی فناوری سامسونگ ایلان ماسک گوگل تلگرام گوشی ستار هاشمی مریخ روزنامه
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی مغز دیابت چاقی افسردگی سلامت پوست