مـناجـات نـامه

الهی! عارف تو را به نور می داند. از شعاع وجود عبارت نمی تواند. موحّد، تو را به نور قرب می شناسد، در آتش مِهر می سوزد و از نار باز نمی پردازد.
خداوندا! یافتِ تو را دریافت می جوید از غرقی …

الهی! عارف تو را به نور می داند. از شعاع وجود عبارت نمی تواند. موحّد، تو را به نور قرب می شناسد، در آتش مِهر می سوزد و از نار باز نمی پردازد.

خداوندا! یافتِ تو را دریافت می جوید از غرقی در حیرت و طلب از یافت بازنمی داند.

الهی! دانی به چه شادم؟ با آن که نه به خویشتن به تو افتادم. تو خواستی نه من خواستم. دوست بر بالین دیدم چون از خواب برخاستم.

خواجه عبدالله انصاری