سه شنبه, ۱۸ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 7 May, 2024
کمینگاهی برای افتخارات و توهین ها
در تمامی ماههای سال، از اوایل ژانویه و جشنواره فیلمهای کوتاه در منطقه باندی بیچ شهر سیدنی استرالیا تا جشنواره فیلمهای ماجراجویانه در اواخر دسامبر در شهر اوتران در جنوب شرقی فرانسه کمتر میتوان روزی را در تقویم پیدا کرد که یک جشنواره سینمایی در آن روز در گوشهای از این دنیای سینمادوست برگزار نشود.
بررسی این جشنوارهها حتی میتواند به افزایش معلومات جغرافیایی شما هم کمک کند؛ چرا که فقط در این شرایط نام شهرهایی چون هوگسوند (نروژ)، اولوو(فنلاند) یا اوومه (سوئد) را میشنوید. یا در برخی دیگر از مناطق که انتظار نمیرود از جمله ترنسیانسک جمهوری اسلواکی ویا شهر تیرووانان پورام هند شاهد برگزاری جشنوارههایی منحصر به فرد هستیم. جشنوارهای مثل جشنواره اودینه ایتالیا در مکانی بیربط با موضوع برگزار میشود و مسئولان این جشنواره مدعی هستند که بزرگترین جشنواره فیلمهای آسیای جنوبی را در جهان برگزار میکنند!
اینکه در مجموع چند جشنواره سینمایی در جهان در هر سال برگزار میشود رازی است که هنوز هیچ کس موفق به کشف آن نشده است؛ گرچه چندین کتاب از جمله «راهنمای ورایتی برای جشنوارههای سینمایی» برای حل این مشکل منتشر شده و نویسندهاش «استیون گایدوس» بیش از ۴۰۰جشنواره سینمایی را همچون گونههای جانوری یا گیاهی «شناسایی» کرده است.
اما چرا باید این تعداد جشنواره سینمایی در جهان وجود داشته باشد؟یکی از بهترین پاسخها در زمینه تعدد جشنوارههای سینمایی را پیرس هندلینگ، مدیر پرقدرت جشنواره بینالمللی فیلم تورنتو دارد؛ «جشنوارهها بهترین ابزار توزیع فیلم در جهان هستند».به واقع بخشی از بهترین فیلمهای سینمای جهان تنها در جشنوارهها بهنمایش در میآیند و بسیاری از آنها که در دهههای قبل امکان نمایش عمومی در سینماهای اروپا و آمریکا را داشتند اکنون نادیده گرفته میشوند. فرانسه از جمله کشورهایی است که از جشنوارههای سینمایی برای معرفی فیلمها به بهترین وجه استفاده میکند و شاید غیرممکن باشد بدون حضور در جشنوارههای معتبر سینمایی از جمله کن یا برلین تصوری از سینمای ایران داشته باشیم.
اما حتی فیلمهایی که در خلال سال در سینماها به شکل محدود اکران میشوند این شانس را دارند تابا حمایت منتقدین و تبلیغات شفاهی در جریان برگزاری جشنوارههای بیشمار سینمایی برای خود مخاطبانی دست و پا کنند و در مقابله با میلیونها صفحه روزنامه یا صدها شبکه تلویزیونی که به تبلیغ ۲۴ساعته فیلمهای استودیویی مشغول هستند شانسی برای خود قائل شوند. تام برنارد، مدیر سونی پیکچرز کلاسیک که مسئول تولید فیلمهای کمهزینه مستقل استودیو سونی است در این رابطه به نیویورک تایمز میگوید: ما از هر جشنواره منطقهای برای تبلیغ تولیداتمان استفاده میکنیم. جشنوارهها فضایی مجازی در دنیای سینما برای ما محسوب میشوند که میتوانند میلیونها دلار ارزش تبلیغاتی داشته باشند.
البته برنارد به درآمدهای میلیون دلاری از این راه اشاره نکرد؛ چرا که قطعا یکی از راههایی که به موفقیت فیلم «ببر غران اژدهای پران» منجر شد جوایز رنگارنگ جشنوارههای سینمایی بود. فیلم فروشی بیش از ۱۰۰میلیون دلار داشت و ۴جایزه اسکار هم به دست آورد.
اما در بین تمامی این جشنوارهها نامی که بیش از همه توجهمان را جلب میکند، کن است اما واقعا کن یعنی چه؟
کن جایی است که افتخارات و توهینها به یک اندازه میتواند در انتظار هر کدام از فیلمهای حاضر در بخش مسابقه باشد؛ جایی که در دهههای گذشته همیشه با هالیوود کارد و پنیر بوده و در سالهای اخیر به واسطه اختلافات سیاسی بین آمریکا و فرانسه و اظهارات دونالد رامسفلد پس از عدمحضور فرانسه در جنگ عراق به اختلافات دامن زده شد؛ جایی که بهترین جایزه آن (نخل طلا) به اندازه اسکار در دنیای سینما ارزشمند است.
و شاید تنها جایی که کلینت ایستوود میتواند از تماشای یک فیلم باارزش ایرانی لذت ببرد، کن باشد.کن جایی است که به گفته اروین شاو- نویسنده- تمامی اقشار سینمایی از دلالان و فروشندگان و تجار تا کلاهبرداران و هنرپیشهها و تهیه کنندهها و کارگردانان را در یک جا جمع میکند و قهرمانان و بازندگان سینمایی را طی ۱۰ روز معرفی میکند.
کن تنها جشنوارهای است که برای دریافت کارت ویژه آن باید کارت ویژه دیگری داشته باشید و این کارتها هم در ۵رتبه مختلف به متقاضیان داده میشوند.
جمعیت شهر ۷۰هزار نفری کن طی جشنواره تقریبا دو برابر میشود و در سال ۱۹۹۹ بیش از ۳۸۹۳ روزنامه نگار و ۲۲۱نفر از شبکههای تلویزیونی به این شهر سفر کردند تا وقایع ریز و درشت این جشنواره را پوشش دهند.
اما تمامی این گفتهها هم نمیتواند شرح ماوقع روزهای برگزاری جشنواره باشد. همانطور که تیموتی گری -خبرنگار نشریه ورایتی نوشته بود: توصیف این جشنواره برای کسانی که سابقه حضور در آنجا را هم دارند میسرنیست!
اولین حضور من در جشنواره کن در سال ۱۹۷۱ بود که همراه با بیست و پنجمین سال برگزاری آن بود و پس از آن تا سال ۱۹۷۶ به این شهر برنگشتم. بازگشت من به این جشنواره با اکران فیلم «در رؤیای احساسات» از ناگیسا اوشیما همزمان بود؛ فیلمی که همه دوست داشتند آن را تماشا کنند و همین باعث شد در سالن در جایی بایستم که صورتم فاصلهای با پرده سینما نداشته باشد.
در آن سال «راننده تاکسی» جایزه نخل طلا را دریافت کرد و من دیدم که چکونه مارتین اسکورسیزی جوان برای نخستین بار با نقدهای سیاسی اروپایی روبهرو شد. در کنفرانس مطبوعاتی، یکی از منتقدان فرانسوی که نامش خاطرم نیست به صحنهای که تراویس از ترک شهر و اقامت موقت در روستا میگفت اشاره کرد و پرسید:آقای اسکورسیزی آیا ما باید این دیالوگ را به منزله پشت کردن تراویس به ارزشهای کاپیتالیسم ورشکسته غربی و تاکید بر در پیش گرفتن الگوی سوسیالیستی برای زندگی در آینده تعبیر کنیم؟
اسکورسیزی که کاملا از این گفته جا خورده بود با اندکی مکث گفت: خیر، تراویس فقط میخواست مدتی دور از شهر باشد!
اما کن تفاوت دیگری هم با سایر میزبانان کمجمعیت جشنوارههای سینمایی در جهان دارد. این شهر همچون بسیاری از آن شهرها یک اسکله بزرگ ماهیگیری یا شهرآرام قدیمی نبوده بلکه از ۱۵۰ سال قبل که لرد بروگام انگلیسی آن را برای اقامت زمستانی و فرار از سرمای شهر نیس انتخاب کرد همیشه مکانی برای توریستهای پولدار، رستورانهای شیک و بوتیکهای پرزرق و برق بوده و شاید حتی بتوان آن را بورلیهیلز اروپا دانست. در کنار این جالب است بدانید که اگر اقدام بنیتو موسولینی فاشیست در دهنکجی کردن به فیلم «توهمبزرگ» (ژان رنوار) در سال۱۹۳۷ نبود شاید هیچ وقت فرانسویهای سینمادوست و هنرپرور به فکر برگزاری این جشنواره نمیافتادند.
جشنواره سینمایی ونیز در سال۱۹۳۲ به همت موسولینی و در پی اقدام او در تاسیس استودیوهای چینه چیتا برگزار شد و پس از اینکه فاشیستها به عمد جایزه بهترین فیلم را در سال ۱۹۳۷ به فیلم رنوار بهدلیل نگاه ضدفاشیستیاش ندادند فرانسویها تصمیم گرفتند که خودشان به فیلمسازان دوستداشتنیشان در کن جایزه بدهند.
برنامهریزیها برای برگزاری باشکوه اولین دوره در ۳هفته اول سپتامبر ۱۹۳۹ انجام شد و هالیوود هم با ارسال فیلمهای «جادوگر شهراُز» و «فقط فرشتهها بال دارند» همکاری خوبی با فرانسویها داشت و علاوه بر آن ستارگانی چون میوست، گری کوپر و نورما شرر به این شهر سفر کردند. اما فرانسویها غافل بودند که آلمانیها هم اتفاقا ماه سپتامبر را برای آغاز جنگ دوم جهانی و حمله به لهستان انتخاب کردهاند و با شروع جنگ تنها فیلم «گوژپشت نتردام» اکران شد و جشنواره تا سال ۱۹۴۶ تعطیل بود.
پس از آن جشنواره ۲بار در سالهای۱۹۴۸ و ۱۹۵۰ برگزار نشد و در سال ۱۹۵۱ برنامه عادی خود را پیدا کرد. بخشی که اکنون تحت عنوان هفته منتقدان بینالمللی طرفداران و اعتبار فراوانی برای خود دارد در سال ۱۹۶۲ توسط ژورژ سدول، منتقد فرانسوی پایهگذاری شد.
تغییر عمده دیگر در سال ۱۹۶۸ رخ داد و پس از اینکه جشنواره به پیشنهاد کارگردانانی چون ژانلوک گدار و فرانسوا تروفو در هیاهوی آشوبهای خیابانی و تظاهرات میلیونی در پاریس و دیگر شهرهای فرانسه تعطیل شد، بخش «۲هفته کارگردانان» برای اکران فیلمهای کارگردانان گمنام سینمایی راهاندازی شد و ژیل ژاکوب، مدیر جشنواره هم در سال ۱۹۷۸ در اولین دوره ریاستش به سرعت بخش غیررقابتی «نوعی نگاه» را به جشنواره اضافه کرد. اما در این جشنواره جایگاه تمامی ژانرها به یک اندازه حفظ شده است و شاید این نکته یکی دیگر از آن شاخصههایی باشد که در کمتر جشنوارهای سراغش را میتوان گرفت.
کن فستیوالی است که فیلمهای پاپ کورنی از جمله «ایندیانا جونز» و «قلمرو جمجمه بلوری» یا «حمله کلونها» یک سانس قبل از فیلمهای کارگردانان مستقلسازی چون تئوآنجلوپلوس یا عباس کیارستمی به نمایش در میآید و جالبتر اینکه ژیل ژاکوب فیلم جدید سیلوستر استالونه را به همان اندازه ستایش میکند که از نمایش فیلم تازه کارگردانی چون مانوئل اولیویرا استقبال میکند. برای منتقدین هم شرایط مشابهی برقرار است و منتقدین میتوانند گفتوگویی کاملا جدی با مایکل وینتر باتم داشته باشند و بعد در نشست مطبوعاتی به تمجیدهای شخصی سیلوستر استالونه گوش دهند.
ترجمه - امیررضا نوری زاده
کنت توران / لسآنجلس تایمز
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
ایران رافائل گروسی آمریکا اصفهان دولت سیزدهم محمد اسلامی رهبر انقلاب مجلس شورای اسلامی دولت شورای نگهبان مجلس رسانه
تهران شهرداری تهران هواشناسی حجاب قتل زلزله آموزش و پرورش قوه قضاییه وزارت بهداشت فضای مجازی شهرداری پلیس
خودرو مالیات سایپا مسکن قیمت خودرو بازار خودرو قیمت دلار ایران خودرو بانک مرکزی حقوق بازنشستگان بورس دلار
نمایشگاه کتاب تلویزیون سینما سریال دفاع مقدس افعی تهران تئاتر نمایشگاه کتاب تهران فیلم سینمای ایران موسیقی کتاب
دانشگاه آزاد اسلامی دانش بنیان فضا اینوتکس
رژیم صهیونیستی اسرائیل غزه فلسطین حماس رفح جنگ غزه روسیه چین نوار غزه اوکراین طوفان الاقصی
استقلال فوتبال پرسپولیس ذوب آهن لیگ برتر نساجی لیگ برتر ایران لیگ برتر فوتبال ایران بازی رئال مادرید سپاهان جواد نکونام
هوش مصنوعی سامسونگ ناسا موبایل مایکروسافت اپل آیفون گوگل باتری فضاپیما اندروید
بیماران خاص کاهش وزن مواد غذایی رژیم غذایی بیمه زایمان زیبایی ویتامین دندانپزشکی