عمران صلاحی

عمران صلاحی (۱۰ اسفند ۱۳۲۵ در امیریه، تهران - درگذشت ۱۱ مهر سال ۱۳۸۵) شاعر، نویسنده، مترجم و طنزپرداز ایرانی بود.
● زندگی
عمده شهرت صلاحی در سال‌هایی بود که برای مجلات روشنفکری …

عمران صلاحی (۱۰ اسفند ۱۳۲۵ در امیریه، تهران - درگذشت ۱۱ مهر سال ۱۳۸۵) شاعر، نویسنده، مترجم و طنزپرداز ایرانی بود.

زندگی

عمده شهرت صلاحی در سال‌هایی بود که برای مجلات روشنفکری آدینه، دنیای سخن و کارنامه به طور مرتب مطالبی با عنوان ثابت حالا حکایت ماست می‌نوشت و از همان زمان وی بر اساس این نوشته‌ها «آقای حکایتی» لقب گرفت. از او آثاری به زبان ترکی آذربایجانی نیز در دست است.

صلاحی در سال ۱۳۲۵ به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی خود را در شهرهای قم، تهران، و تبریز به پایان رساند. نخستین شعر خود را در مجلهٔ اطلاعات کودکان به سال ۱۳۴۰ چاپ کرد. پدر خود را در همین سال از دست داد.

عمران صلاحی نوشتن را از مجلهٔ توفیق و به دنبال آشنایی با پرویز شاپور در سال ۱۳۴۵ آغاز کرد. سپس به سراغ پژوهش در حوزهٔ طنز رفت و در سال ۱۳۴۹ کتاب طنزآوران امروز ایران‌ را با همکاری بیژن اسدی‌پور منتشر کرد که مجموعه‌ای از طنزهای معاصر بود. او شعر جدی هم می‌سرود و نخستین شعر او در قالب نیمایی در مجلهٔ خوشه به سردبیری احمد شاملو در سال ۱۳۴۷ منتشر شد.

صلاحی سپس در سال ۱۳۵۲ به استخدام رادیو درآمد و تا سال ۱۳۷۵ که بازنشسته شد به این همکاری ادامه داد. او همچنین سال‌ها همکار شورای عالی ویرایش سازمان صدا و سیما بود. او در سال ۱۳۵۳ با طاهره وهاب‌زاده ازدواج کرد که حاصل این ازدواج دو فرزند به نام‌های یاشار و بهاره‌است.

مرگ

عمران صلاحی ساعت ۴ عصر ۱۱ مهر ماه با احساس درد در قفسه سینه راهی بیمارستان کسری شد و از آنجا به بیمارستان توس منتقل شد و در بخش سی‌سی‌یو بستری شد.

همان شب پزشکان از بهبود وضعیت وی قطع امید کردند و سحرگاه از دنیا رفت.

کتاب‌شناسی

۱ـ طنزآوران امروز ایران با همکاری بیژن اسدی‌پور (۱۳۴۹)

۲ـ گریه در آب (۱۳۵۳)

۳ـ قطاری در مه (۱۳۵۵)

۴ـ ایستگاه بین راه (۱۳۵۶)

۵ـ هفدهم (۱۳۵۸)

۶ـ پنجره دن داش گلیر (۱۳۶۱، به زبان آذری)

۷ـ رویاهای مرد نیلوفری (۱۳۷۰)

۸ـ شاید باور نکنید (۱۳۷۴، چاپ سوئد)

۹ـ یک لب و هزار خنده (۱۳۷۷)

۱۰ـ حالا حکایت ماست (۱۳۷۷)

۱۱ـ آی نسیم سحری (۱۳۷۹)

۱۲ـ ناگاه یک نگاه (۱۳۷۹)

۱۳ـ ملا نصرالدین (۱۳۷۹)

۱۴ـ از گلستان من ببر ورقی (۱۳۷۹)

۱۵ـ هزار و یک آینه (۱۳۸۰)

۱۶ـ آینا کیمی (به زبان آذری، ۱۳۸۰)

منابع

۱ـ خبرگزاری ایسنا

۲ـ خبرگزاری میراث فرهنگی

۳ـ روزنامه جام‌جم

۴ـ خبرگزاری ایرنا