کتیبه تنگ صئولک

● کتیبه تنگ صئولک
تنگ صئولک در بخش مرکزی شهرستان مسجد سلیمان واقع شده است. این کتیبه الهه ای را نشان می دهد که مغی او را تقدیس کرده و شیء سبحه مانندی را به دور آن قرار می دهد. ۱۹ ‌نفر …

کتیبه تنگ صئولک

تنگ صئولک در بخش مرکزی شهرستان مسجد سلیمان واقع شده است. این کتیبه الهه ای را نشان می دهد که مغی او را تقدیس کرده و شیء سبحه مانندی را به دور آن قرار می دهد. ۱۹ ‌نفر تماشاگر در دو صف در محضر آن مغ هستند: کلاه آن ها مخروطی وگیسوانشان انبوه است. در این تنگ صئولک نقاشی های دیگری نیز وجود دارد که از جمله آن ها یک نفر سوار مسلح است که تیر،کمان و نیزه دارد و با حیوانی خرس مانند می جنگد. در اینجا صورت زنی که در رختخواب خوابیده و گیسوان انبوه دارد و در دست راست او چیزی مانند سمبه است، به تصویر کشیده شده است. این اثر به عهد اشکانیان مربوط ‌‌می باشد و در کوه ‌سیاه (کوه شه) منطقه له بهری واقع شده است.

کتیبه تنگ تک آب

تنگ تک آب تقریبا در فاصله ۲ ‌کیلومتری شمال شرقی بهبهان و در ۱۰ ‌کیلومتری محوطه ارجان باستانی قرار دارد. تنگ تک آب تنها گذرگاه و راهی است که پیش از هخامنشیان، ارجان را به سمیرم پیوند می داد. تنگ تک آب را "دربند پارس" نیز گفته اند. هنوز بر فراز و نشیب این تنگه بخشهایی از جاده سنگفرش شاهی هخامنشی را می‌توان دید. بسیاری از پژوهشگران بزرگ ایرانی و خارجی درمورد تنگ تک آب، مطالبی نوشته و به شرح و ‌توصیف آن پرداخته اند.بر بلندای کوه خاویز، در بلند ترین جای گذرگاه،سه سنگ نبشته قاجاری که ‌یکی به نظم است و دیگری به نثر، حاکی از بدی راه،نبودن امنیت آن، ‌آسیب دزدان و... حجاری شده است. سومین کتیبه که قدیمی تر است ، به خط کوفی می باشد، در۷ ‌رج و از آثارسده های نخستین اسلامی است. این سنگ نبشته تا سالهای گذشته بر جای بود، اما برای ساختن کانال های سد مارون، با انفجارآن را نابود کردند. چنانچه امروزه کوچکترین اثری از آن برجای نیست. برای حکاکی آن، سنگ کوه راکم و بیش صاف و تخت کرده بودند و در یک مستطیل ۱۲۶*۱۳۶ ‌سانتیمتری، چنین نوشته بودند: الله، بسم الله الرحمن، اللهم صلی علی محمد و علی ولی عهده، الصراط، المستقیم الامین، یا الرحمن الراحمین.

کتیبه هانی

درکناره شمال شرقی کوه هایی که جلگه مال امیر به آنها محدود می شود، (شهرستان ایذه) نقوش برجسته کتیبه هایی به خط عیلامی دیده می شود که اکثر آنها به نام پادشاههانی پسر تاهی هی موسوم می باشد. هانی حاکم محلی ایذه بود که در زمان عیلامیانبه نام آیامپیر یا آیاتم مشهور شده است.