hostname چیست

وقتیکه شما در یک hostname تایپ می کنید مانند www yahoo com کامپیوتر شما به دنبال hostname مورد نظر می گردد و IP ی مناسب را می یابد و سپس شما به آن connect می شوید اما در عوض InterNIC باید فکر اضافه بار overload را بکند تصور کنید که تمام جهان به آنها متصل شوند

من فقط یک سایت باحال (Cool Site) را یافته ام و نمی توانم آدرس IP ی آن را به خاطر بسپارم و زمانیکه هم این آدرس را تایپ می کنم از طولانی بودن و گیج کننده بودن این آدرس دچار سردرگمی می شوم و بطور کل از این کار متنفرم . مطمئناً من می توانم که این آدرس را در جایی حفظ کنم و آنرا نشانه گذاری (Bookmark) کنم . اما اگر بخواهم این آدرس را به دوستم بدهم چه کار باید بکنم ؟ یا اینکه اگر من از خانة دوستم و یا یک مکان عمومی (مانند coffee net ) باشم و نخواهم آنرا Bookmark کنم ؟ پاسخ به همة این پرسش ها hostname است .

Hostname ها استعاره هایی (alias) از IP هستند . یک لیست از hostname ها و آدرسهای IP آنها در InterNIC (www.internic.net) که بعنوان یک پایگاه داده ای (database) شناخته می شود ،گنجانده شده است .

وقتیکه شما در یک hostname تایپ می کنید (مانند www.yahoo.com ) کامپیوتر شما به دنبال hostname مورد نظر می گردد و IP ی مناسب را می یابد و سپس شما به آن connect می شوید . اما در عوض InterNIC باید فکر اضافه بار (overload) را بکند . ( تصور کنید که تمام جهان به آنها متصل شوند . مطمئناً server های آنها شلوغ و در نتیجه کند خواهد شد و آنها باید برای ارتقاء (upgrade) دائمی و پشتیبان ها (Backup) پول زیادی را پرداخت کنند . و بیاندیشید چه اتفاقی خواهد افتاد اگر database آنها دچار حادثه ای بد و جبران نکردنی شود ... . ) جواب این مشکل DNS Server (Domain Name Service) می باشد .

▪ Server DNS :

یک server است که hostname ها و آدرس IP آنها را در خود ذخیره دارد . بجای داشتن server های دستی InterNIC همة ISP های این سیاره از یک DNS Server بهره می جویند .

زمانیکه شما در یک hostname تایپ می کنید و به مودم (modem) خود می گویید که به آن وصل شود ، کامپیوتر شما عملی (action) به نام جستجوی فDNS (DNS LOOKUP) انجام می دهد . بعبارت دیگر کامپیوتر شما از DNS Server درون ISP (سرویس دهندة اینترنت = Internet Service Provider ) آدرس IP مناسب را برای hostname تایپ شده توسط شما درخواست می کند .اگر DNS Server درون ISP شما پاسخ را نداند آنرا از یک DNS Server سطح بالاتر دریافت خواهد کرد . و همینطور اگر DNS Server سطح بالاتر جوابی نداشته باشد باز هم به سراغ DNS Server سطح بالاتر خواهد رفت و ... . که در نهایت به بالاترین مرحله یعنی InterNIC خواهد رسید .

اگر DNS Server در اولین مرحله آدرس IP را دانست آنرا به شما خواهد داد و سریعاَ ارتباط برقرار می شود . اگر اینطور نبود ( و آن تنها با درخواست از دیگر Server ها آنرا یافته بود ) در ابتدا آنرا (IP یافت شده ) را به database خود می افزاید و سپس آنرا به شما می دهد و ارتباط کمی دیرتر برقرار می شود . همین امر است که یکی از اختلافات بین ISP ها را مشخص می سازد . که هر چه DNS Server یک ISP از database وسیع تری (نزدیک به InterNIC ) برخوردار باشد، سرعت بالاتری در بازیابی اطلاعات و باز کردن سایت های شما خواهد داشت .

▪ InterNIC :

‌ پایگاه داده ای ثبت نام دامنه (Domain Registration Database) و برترین و بزرگترین DNS Server روی زمین می باشد . شما می توانید با مراجعه به آدرس www.internic.net و انتخاب لینکی (link) به نام whois و سپس وارد کردن سایت مورد نظر در فیلد داده شده به جستجو دربارة سایت مربوطه و webserver آن بپردازید که می تواند مفید باشد .

▪ Timeout :

بسیار خوب ! من(بعنوان یک server ) باید یک Daemon که روی پورت ۲۳ منتظر ارتباطات ورودی می ماند داشته باشم . حالا زمانی که شخصی به آن وصل می شود و مطلقاً کاری هم نمی کند ، چه اتفاقی می افتد ؟ او بسادگی با آن Daemon در ارتباط باقی خواهد ماند تا زمانیکه یکی از ما ارتباط را اجرای دوباره (Reboot) کند ویا ببندد. شما نمی خواهید که کسی به بعضی از پورت ها روی کامپیوترتان دسترسی داشته باشد و آنها را معلق (hang) کند ، مگر نه ؟ که این امر درواقع بیهوده تلف کردن پهنای باند (Bandwidth) می باشد.

اکثر افراد نمی خواهند وضعیت شبکه ای (network status) آنها در طول ۲۴ ساعت یک روز آگاه باشد و هرکسی را که در حال ور رفتن بیهوده و معلق ماندن یا بعبارتی Hang شده است و به گونه ای زمان زیادی بیکار مانده است ارتباطش را با شبکه قطع می کنند (Disconnect him/her) ؛ این امر به طور ویژه برای اکثر شبکه ها وجود دارد . این امر دلیل اختراع timeout است .

با کار گذاری مقدار timeout روی یک Daemon ( این می تواند در طول برپایی پردازش (Process) یا بوسیلة اجرای نصب برنامه (program setup) ویا با وارد کردن در بعضی انواع جعبه های انتخابی (Option Box) انجام شود . ) ارتباط هر کسی را که به آن وصل شده و هیچ کاری را در طول مقدار (value) از پیش تعیین شدة timeout انجام نمی دهد ( که ممکن است hang شده باشد ببندید . بعنوان نمونه : شما یک Daemon روی پورت ۱۷ می گذارید و timeout آن را برای ۵/۲ ثانیه تعیین می کنید . اگر شخصی به Daemon شما متصل شود و در مدت بیشتر از۵/۲ثانیه تایپ نکند در اینصورت Daemon ارتباط (connection) را می بندد و آن شخص باید دوباره وصل شود (Reconnect him/her) و شروع به تایپ چیزی کند قبل از اینکه timeout تعیین شدة Daemon فرا برسد و او را به بیرون پرت کند .

به همین دلیل است که web server ها یک زمان کوتاهف ۲ ثانیه ای را انتخاب می کنند . (بیشتر مردم با استفاده از برنامه های سرویس گیرنده به Web server متصل می شوند که این نوع برنامه ها واقعاً سریع هستند .

▪ Sysadmin (System Administrator) :

مرد یا زن و یا هر جانداری که مسؤلیت سیستم بر عهدة او است .

منبع:p۳۰soft