كام ایرانی, آمیزش جنسی

خانواده به عنوان یكی از اركان و با ارزش ترین نهاد اجتماعی در ایران از دیربـاز در زمره مقدسات و سازمان های مشروعی بوده است كه در قالب یك نهاد اجتماعی بر نیازها و زندگی فردی ارجحیت داشته است

از سالیان دور در بین هر جوانی ، فارغ از هر گونه نیازهای انسانی ، آرمانها و آمال متعددی كه اغلب نیز در حد رویا‌های تعبیر ناشده ، همچنـان در طول دوران حیات فرد ایرانی مغفـول و بی‌پاسـخ می‌ماند، یكی ازشاخصه‌های بارز كامروایی آمیزش جنسی بوده است. مصداق عینی این گزاره در ادبیات و فلكـلور عمومی نهفته است كه هر فرد جوان یا حتی بزرگسـال مجردی كه بر اثر سانحه طبیعی یا غیرطبیعی فوت می‌كند فوراً به اولفظ «جوان ناكام» اطلاق می‌شود. البته این پدیده هم در ذات خود تفكیك جنسیتـی داشته و فقط مختص مردان است و هیچـكس نشانه‌ای از اطـلاق جوان ناكام برای دختر دوشیزه متوفی ندیده است.

به راستی چگونه است كه جامعه بلا دیده ایران دیروز و امروز كه مجموعه بیشماری از نیاز‌ها و كام‌های متعدد او در شداید روزگار و زندگی سخت و سرشار از تنگدستی ، فقر، محنت و ستم (همچون آزادی اندیشه، آزادی روابط، آزادی مناسك، آزادی عمل، حق انتخاب، امنیت، رفاه در سطح حداقل، تامین مایشاع و دهها میل و كام دیگر كه) ناكام می‌ماند فقط با عدم تامین آمیزش جنسی و ازدواج كه مشروع و رایج‌ترین روش اطفای نیاز جنسی اوست ، ناكام شناخته می‌شود؟ و چگونه است كه حتی معنای اجتماعی «كام گرفتن» نیز هما نا آمیزش جنسی است؟!

الف) خانواده به عنوان یكی از اركان و با ارزش‌ترین نهاد اجتماعی در ایران از دیربـاز در زمره مقدسات و سازمان‌های مشروعی بوده است كه در قالب یك نهاد اجتماعی بر نیازها و زندگی فردی ارجحیت داشته است این اهمیت تا حدی است كه بسیاری از نیازها و تمنیات و آرزوهای فردی نیز فقط از طریق خانواده مشـروعیت یافته و محل توجه و تامین احتمالی آن قرار می‌گیرد. یكی از نیازهای فردی كه در این سطح قابل تعریف بوده و در شكل حق اجتماعی متعین می‌شود ، نیاز جنسی است. به عبارت دیگر نیاز به آمیزش جنسی در جامعه ایران فقط در پوشش اجتماعی زمینه تحقق رسمی می‌یابد و اگر حتی فردی خارج از این چارچوب به چنین رابطه‌ای دست یابد و تجربه ارتباط و نزدیكی جنسی با جنس مخالف داشته باشد (كه البته این امر منحصر به مردان است) چون بصورت پنهانی و غیررسمی است حتی اگر آشكار شود باز در صورت فوت او رسماً از او بعنوان ناكام یاد می‌شود.

به بیان دیگر فرد در جامعه مستحیل است و فردگرایی به معنای تامین حقوق فردی هر فرد انسانی خارج از چارچوب و ساختارهای اجتماعی اصولا متصور نیست و طبیعی است كه این نیاز بسیار دور دست قلمداد شده و به یك آرزو تبدیل شود.

ب) دوشیزگی یا بكارت دختران نیز كه مانع از هرگونه امكان ارتباط جنسی حتی بصورت غیر رسمی و پنهانی می‌گردد (و برای پسران مجرد پیش یا پس از انقلاب همواره از منظر مردان مورد توجه بوده و روشهای اطفای آن مورد پیش بینی قرار گرفته است) از دیگر زمینه‌هایی است كه اولا دختران بصورت تام و تمام و سپس پسران را در یك مدار بی‌وزنی و خلا قرار می‌دهد كه تنها روش تصرف جنس مخالف ، ازدواج است و این ازدواج تا زمانی كه رخ نداده است همچون یك كام در دل فرد (یا مرد) ایرانی است. البته در همین راستا نیز كام ایرانی حداقل به شكل رسمی و آشكار فقط برای مرد ایرانی مطرح است و چه بسا دوشیزگان بسیار فوت شده ایكه لفظ ناكام در مورد آنان مصداق عینی نمی‌یابد.

پ) بزرگ‌نمایی و رمانتیك شدن یك رابطه ساده انسانی و هم‌اغوشی عاطفی و سرشار از حس نوع دوستی بویژه بین دو جنس مخالفی كه در آتش تسخیر یكدیگر به عشق‌های رمانتیك و لیلی – مجنون وار تن در می‌دهند، فقط به دلیل حفظ تنها كاركرد پر اهمیت دختر ایرانی كه همانا دوشیزگی اوست كه صد البته برای مردان و پسران دارای جذابیت و اهمیت و اولویت است (و البته مردخواهانه) زمینه تبدیل یك میل غریزی و بالقوه جهت شكوفایی شخصیت هر فرد انسانی ، به یك آرزو و كام شیرین و البته دوردست و در شرایط خاص را فراهم می‌سازد. پدیده‌ای كه در برخی از كشورها بر عكس به دلیل وقوع اولین ارتباط جنسی موفق از سوی خانواده دختر و پسر به عنوان اولین تجربه جنسی و پیروزی از انجام یك كنش فردی – اجتماعی و آغاز شكل گیری كمال انسانی مورد تمجید و ارجگذاری قرار می‌گیرد ، چنان در جامعه ایرانی ملاك عمل حیثیت اجتماعی وحتی حیات فردی بویژه دختر ایرانی گردیده است كه با اولین آمیزش جنسی به شكل رسمی تحت عنوان ازدواج ، به ظاهر كام ایرانی روا می‌گردد!

ت) طبیعی است در جامعه‌ای كه تنها هنر دختر ایرانی حفظ بكارت و عدم ارتباط اندیشه‌ای و كلامی و جسمی او به تعبیری حفظ تنها كاركرد و امتیاز دستیابی به فرصتهای اجتماعی نظیر ازدواج ، حیثیت و منزلت اجتماعی و حتی مادر شدن است ، فتح چنین سرزمین‌های بكر و دست نخورده‌ای از سوی پسران ، می‌بایست به عنوان یك كام و كامروایی قلمداد شود. بهر ‌ترتیب آنچه كه مسلم است «كام مرد ایرانی» آمیزش جنسی با یك دوشیزه و در قالب ازدواج است هرچند كه این كام پس از كامروایی در كنار كام‌های ناكام دیگر همچنان تلخ بماند و برای كسانی كه این كام مرد را برآورده می‌سازند تلخ‌تر!!

نویسنده : علی طایفی