نوروز و تحول احوال

این ایام, ایامی است که این به خود آمدن و در فکر گذشته عمیقا فرو رفتن را در انسان احیا می کند هیچ انسان عاقلی هم که نمی خواهد ضعف هایش روز به روز عمیق تر شود و یا هیچ انسان عاقلی که نمی خواهد خدای ناکرده, اخلاق و رفتار و تندخویی ها و یا بدرفتاری هایی که درجامعه داشته روز به روز ریشه دارتر شود و یا هیچ انسان عاقلی که نمی خواهد خوبی ها و جنبه های مثبت و ارزشمندی را که در زندگی داشته از دست بدهد

معمولا ملت‌ها، سنت‌هایی را از نیاکان و پیشینیان خودشان حفظ می‌کنند نوروز ما هم یکی از سنت‌های نیاکان و پیشینیانمان است که از آنها به یادگار برای ما باقی‌مانده و ملت ما هم با تجلیل خاصی از این سنت، آن را برای ما حفظ کردند گرچه سنت دیرینه‌ای است که از گذشته بسیار دور ما باقی‌مانده ولی بسیار پراهمیت و ارزشمند است. ارزشمندی آن هم به این است که بهار فصل طراوت و شادابی‌هاست و پشت سر گذاشتن سرما و سختی‌ها و ظاهر شدن شکوفه‌ها و دمیدن روحی دیگر در عالم طبیعت ملت ما این را سرآغاز سال قرار داده است. خانه و زندگی را از گرد و غبار آلودگی‌های پاک کردیم. دل‌ها را نیز از کدورت‌ها و دلتنگی‌های گذشته پاک کرده و صفایی به دل ببخشیم و با فراموش کردن همه نگرانی‌ها، با دنیای شادی و سرور به دید و بازدید هم بپردازیم و همان طور که طبیعت زندگی نوین را آغاز می‌کند ما هم از گذشته تجربه گرفته و زندگی آینده‌مان را از امروز با شادابی و طراوت بیشتری پیش بگیریم. لذا معمولا این ایام دیگر احتیاجی ندارد که اگر دو نفر از فامیل کدورت و دلتنگی دارند کسی برود و آنها را آشتی بدهد و از بینشان رفع کدورت بکند اصلا برای ملت ما جا افتاده که در این ایام باید همه دلتنگی‌ها به فراموشی سپرده شود.

این ایام، ایامی است که این به خود آمدن و در فکر گذشته عمیقا فرو رفتن را در انسان احیا می‌کند هیچ انسان عاقلی هم که نمی‌خواهد ضعف‌هایش روز به روز عمیق‌تر شود و یا هیچ انسان عاقلی که نمی‌خواهد خدای ناکرده، اخلاق و رفتار و تندخویی‌ها و یا بدرفتاری‌هایی که درجامعه داشته روز به روز ریشه‌دارتر شود و یا هیچ انسان عاقلی که نمی‌خواهد خوبی‌ها و جنبه‌های مثبت و ارزشمندی را که در زندگی داشته از دست بدهد.

لذا چون یک همچنین روحیه‌ای در هر انسان هست کافی است که مروری بر زندگی گذشته‌اش بکند آن هم در آغاز سال نو در یک چنین فصلی و شرایطی که همه به فکر آینده‌ خودشان هستند در نتیجه طبیعتا در روح هر فرد ایرانی که به این سنت پایبند است این وضعیت روحی معمولا به وجود می‌آید که چه کار کنم تا سال آینده وضعیت بهتری از نظر روحی داشته باشم؟ چه مسائلی باعث شکست و ناکامی من شده بود و راستی برای آبروی بیشتر و آبرومندتر زندکی کردن، فردا چه باید کرد؟

سود و منفعت این تحول و دگرگونی در انسان، بیش از همه آنهاست و این از عوامل فوق‌العاده پراهمیت در موفقیت بیشتر انسان در زندگی به حساب می‌آید چون انسان که کامل قدم به این دنیا نگذاشته کمال انسان تدریجی است لذا هر انسان در گذشته ضعف‌هایی داشته که در آینده باید جبران شود.

اگر چنین تفکری در زندگی انسان نباشد، ضرر و زیان زیادی خواهد داشت. ائمه معصومین صلوات‌الله علیهم اجمعین و قرآن کریم ما را به این مسئله دعوت کردند آن هم در حد خیلی زیاد این سنت احیا کننده این تحول درونی است در وجود ما لذا فرموده‌اند: “حاسبوا قبل ان تحاسبوا”.

به حساب عملتان برسید. خودتان را محاسبه کنید، قبل از اینکه مورد محاسبه قرار بگیرد.

اینک که می‌رود روزگار سخت زمستان سپری شود و دوران بی‌رونقی طبیعت خاتمه یابد و شکوفه‌ها مظهر شادابی و طراوت و طلیعه‌داران خیر و برکت بر شاخساران در پهنه گیتی ظاهر گردند، راستی چه شایسته‌ و به جاست که با ظاهر شدن این دگرگونی در چهره طبیعت،‌ انسان نیز تحولی به خود ببخشد و با اصلاح نفس و بهبود ضعف‌ها، خویش را برای بهتر زیستن مهیا سازد.

اگر ملت شریف ما در ایران از دیر زمان این ایام را جشن گرفته و به عنوان بزرگترین عید باستانی از آن یاد می‌کنند و معمولا به طور بی‌سابقه‌ای از کوخ گرفته تا کاخ، خانه و تمام وسایل آن را گردگیری می‌کنند و هریک در حد توانایی به زندگی زینت بخشیده و لباس نو به تن می‌کنند، یقینا همه و همه به نشان این است که ماهم در این ایام و سرآغاز سال نو، خواستاریم که با آراستن ظاهر و باطن خویش، با طبیعت همگام شویم و گامی بلند در جهت بهبودی خویش برداریم.

اگر ما در گذشته با بی‌توجهی به اصلاح اخلاق و رفتار، تنها به آراستن ظاهر می‌پرداختیم این از کوته‌نظری و بی‌توجهی ما از کودکی بوده نه اینکه نیاکان ما از قدیم به مسائل روحی و اخلاقی ما بی‌توجه بوده‌اند، بلکه این واقعیت کاملا در تبریک و نهانی رد و بدل شدن در بین بزرگان در این ایام مشهور است ولی معمولا ما در دوران کودکی و نوجوانی و جوانی غرق شادی بوده‌ایم، دستمان از این واقعیت‌ها کوتاه بوده و مسلما دست‌های مغرضانه ناپاکی نیز محرومیت بیشتر ما را در بی‌اهمیتی به اصول اخلاقی سبب می‌گشت.

به لطف حق، امروزه هموطنان عزیزمان در این ایام،‌هم شادند و هم هوشیار و به مراتب بیش از گذشته علاقه‌مند به مسائل اخلاقی و پایبند به عمل در برخوردهای اجتماعی‌اند.