شیرین کننده ـ دستگاه

یک دستگاه شیرین کننده از سه قسمت تشکیل شده است:
۱) یک بدنه استوانه‌ای شامل یک ماده صمغی صنعتی برای مبادله ین‌ها
۲) یک مخزن مواد قابل مصرف که برای احیا کرد مجدد به کار می‌رود
۳) یک …

یک دستگاه شیرین کننده از سه قسمت تشکیل شده است:

۱) یک بدنه استوانه‌ای شامل یک ماده صمغی صنعتی برای مبادله ین‌ها

۲) یک مخزن مواد قابل مصرف که برای احیا کرد مجدد به کار می‌رود

۳) یک سیستم دریچه آب بند با برنامه الکتریکی برای دستگاه شیرین کننده با طرز عمل اتوماتیک

شیرین کردن آب در حقیقت یک‌نوع مبادله ین است. ین‌های کلسیم و منیزیم که درجه سنگینی آبرا تشکیل می‌دهد باین‌های سدیم مبادله می‌گردد.

آبی که به این روش مورد فعل و انفعال قرار می‌گیرد شیرین می‌شود و در مقابل آب سنگین طبیعی قرار دارد که دارای نمک قلیائی است و باعث سنگینی آن می‌شود (نمک‌های کلسیم و منیزیم)

مبادله ین‌ها توسط صمغ صنعتی (مبدل) به‌عمل می‌آید تکه در حقیقت ماده فعاله دستگاه شیرین کننده عبور داده می‌شود صمغ ین‌های سدیم خود را از دست داده. در مقابل کلسیم و منیزیم رها شده آب را به‌خود جلب می‌کند.

شیرین کننده مصنوعی

شیرین کننده‌های مصنوعی، موادی هستند که به‌جای شکر در خوراک‌ها و نوشیدنی‌ها به‌کار می‌رود. این مواد خیلی شیرین‌تر از شکر است و چند کالری یا اصلاً کالری ندارد.

به مقیاس وسیعی در خوراک‌های ویژه در غذای مردمی که دچار بیماری قند هستند، به‌کار می‌رود. ساکارین، سی کلامیت‌ها Aspartame,cyclamates این که سه ماده به‌مقدار فراوانی در شیرین کننده‌های مصنوعی به‌کار می‌روند.

ساکارین نخستین شیرین کننده مصنوعی است که اختراع شد. این ماده در ۱۸۷۹ به‌وسیله دو تن شیمیدان در دانشگاه جان‌هاپکینز

۱) کنستانتین فاهلبرگ آلمانی (۱۹۱۰ ـ ۱۸۵۰) و آیرا رمسن (۱۹۲۷ ـ ۱۸۴۶) کشف گشت. این‌دو تولون Toluene را از قیر زغال‌سنگ بدست آوردند و این ماده ۳۰۰ تا ۵۰۰ بار از شکر شیرین‌تر است. ساکارین در دهه ۱۹۰۰ به بازار راه یافت. ولی در تحقیقات به‌عمل آمده معلوم شد که احتمال سرطان‌زائی (دراوایل دهه ۱۹۷۰) دارد. و ازین پس سازندگان سارکارین موظف شدند که بربسته‌های ساکارین خطرات آن را برای مصرف کنندگان ذکر کنند (دکتر نرگس سعیدیان).