شنبه, ۳۰ تیر, ۱۴۰۳ / 20 July, 2024
مجله ویستا

انسان‌ خوب‌ بدون‌ اقرار به‌ زبان‌ می‌تواند نشانه‌های خوبی‌ داشته‌ باشد


انسان‌ خوب‌ بدون‌ اقرار به‌ زبان‌ می‌تواند نشانه‌های خوبی‌ داشته‌ باشد

چه‌ خوب‌ است‌ آدم‌ها هرازگاهی‌، گرد و غبارهای‌ دل‌ و جان ‌خودشان‌ را بتکانند. تکه‌ پارچه‌ای‌ را برداشته‌ بود و با دقت‌ وسایل‌ خانه‌ را گردگیری‌ می‌کرد، آن‌ها را تمیز می‌کرد …

چه‌ خوب‌ است‌ آدم‌ها هرازگاهی‌، گرد و غبارهای‌ دل‌ و جان ‌خودشان‌ را بتکانند. تکه‌ پارچه‌ای‌ را برداشته‌ بود و با دقت‌ وسایل‌ خانه‌ را گردگیری‌ می‌کرد، آن‌ها را تمیز می‌کرد و برق‌ می‌انداخت‌ و با سلیقه‌ی‌ تمام‌شان را سرِجای‌ خودشان‌ می‌گذاشت‌.

نگاه‌ تحسین‌آمیزی‌ به‌ او انداختم‌ و زیرلب‌ زمزمه‌ کردم‌: چه‌ خوب‌ است‌ آدم‌ها، هرازگاهی‌، گرد و غبارهای‌ دل‌ و جان ‌خودشان‌ را بتکانند و روح‌ خویشتن‌ را نیز صیقلی‌ کنند.

*چراغ‌ که‌ قرمز شد، ترمز ماشین‌ها کشیده‌ شدند. با خودم‌ گفتم‌: نشانه‌ها و نمادها چه‌ سخن‌گویان‌ خاموش‌ و خوبی‌ هستند. اگر این‌ نشانه‌ها و نمادها نباشند، به‌ این‌ راحتی‌ نمی‌توانیم‌ زندگی‌ کنیم‌. سپس‌ به‌ یاد آوردم‌ که‌ انسان‌ خوب‌ هم‌ بدون‌ این‌ که‌ به‌ زبان‌ اقرار کند، می‌تواند نشانه‌هایی‌ داشته‌ باشد که‌ به‌ وسیله‌ی‌ آن‌ها شناخته‌ شود.

*خودم‌ را روی‌ صندلی‌ اتوبوس‌ جابه‌ جا کردم‌. نگاهی‌ به‌ ساعتم‌ انداختم ‌تا ببینم‌ به‌موقع‌ به‌ سر کارم‌ می‌رسم‌ یا نه‌. ناگهان‌ اندیشه‌ای‌ به‌ ذهنم‌ خطور کرد: راستی‌ اگر یکی‌ از اجزای‌ این‌ ماشین‌ دچار تنبلی‌ شود یا از کار بیفتد، باعث‌ سرگردانی‌ من‌ و دیگر مسافران‌ و موجب‌ نرسیدن‌ ما به‌ مقصد نمی‌شود؟

آنگاه‌ به‌ خود گفتم‌: ماشین‌ وجود انسان‌ هم‌ برای‌ این‌که‌ از کارآیی‌ خوب‌ و مفیدی‌ برخوردار باشد، باید همه‌ی‌ اجزایش‌ کاملاً با یکدیگر هماهنگ‌ باشند. پس‌ چه‌ خوب‌ است‌ که‌ همواره‌ سعی‌ کنیم‌ انسان‌ مجموع، هماهنگ‌ و متعادل‌ باشیم‌.