تنبیه همان مجازات مخرب است

به نظر می رسد تنبیه، عاملی است که مانع از تکرار یک رفتار ناخواسته می شود. از نظر تئوری، تنبیه باید یک ‌رفتار نامناسب را کاملا سرکوب کند اما به ندرت چنین نتیجه ای حاصل می شود. پدر …

به نظر می رسد تنبیه، عاملی است که مانع از تکرار یک رفتار ناخواسته می شود. از نظر تئوری، تنبیه باید یک ‌رفتار نامناسب را کاملا سرکوب کند اما به ندرت چنین نتیجه ای حاصل می شود. پدر و مادر باید به خاطر ‌داشته باشند که تنبیه (مخصوصا تنبیه بدنی) با انضباط فرق دارد. تربیت کردن کودکان همیشه بر تنبیه آنها ‌اولویت دارد؛ زیرا کودکان هنوز دارند یاد می‌گیرند و رشد می کنند و این حق را دارند که با آنها به خوبی ‌رفتار شود تا بهتر شوند.‌ بین تنبیه بدنی در دوران کودکی و پرخاشگری و رفتارهای ضد اجتماعی در سال های بعد ارتباط مستقیم ‌وجود دارد.‌

تنبیه بدنی:

تنبیه بدنی، مجازات جسمی کسی است که خطایی از او سر زده. بیشتر والدین برای تنبیه بدنی به کودک خود ‌سیلی می‌زنند! عده ای دیگر نیز بازو، دست یا پای کودک را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند! به ندرت اتفاق ‌می‌افتد که والدین، از شیوه دیگری برای تنبیه بدنی کودکان استفاده کنند. امروزه بین تنبیه بدنی و آنچه ما آن را ‌آسیب رساندن به کودکان می‌نامیم، به اندازه یک مو فاصله است. مثلا کودکان در گذشته با کمربند یا شاخه ‌درخت تنبیه بدنی می شدند اما امروزه چنین رفتارهایی کاملا ناشایست تلقی شده و محکوم هستند. والدینی که ‌از تنبیه بدنی استفاده می کنند، معتقد هستند که دارند به کودکان خود آموزش می دهند. این بدرفتاری، درد و رنج ‌کودک را به همراه دارد و باید از آن اجتناب کرد. والدینی که از تنبیه بدنی استفاده نمی‌کنند، می‌گویند تنبیه ‌بدنی هیچ ربطی به آموزش انضباط و مسئولیت پذیری به کودکان ندارد و فقط این پیغام را به آنها منتقل می‌کند که آسیب رساندن و کتک زدن دیگران، اشکالی ندارد! بسیاری از مطالعات دانشگاهی نشان داده اند بین ‌تنبیه بدنی در دوران کودکی و پرخاشگری و رفتارهای ضد اجتماعی کودکان، ارتباط وجود دارد.‌ انضباط دربرگیرنده درسی است که به کودکان کمک می کند بفهمند رفتارهای درست کدام هستند و چرا در ‌جامعه پذیرفته شده اند. ‌

تنبیه در مقابل انضباط:

تنبیه چه از نوع بدنی و چه غیر بدنی، به کودکان یاد می‌دهد که اگر قانون شکنی کنند، باید منتظر عواقب ‌سخت آن نیز باشند. تنبیه لزوما ضرورت و اهمیت وجود قانون و نحوه سازگاری افراد را با آن به کودکان ‌نمی آموزد. تنبیه همچنین به کودکان یاد نمی‌دهد که مسئولیت پذیر باشند یا به طرز فکر، نیازها و تجارب ‌دیگران توجه کنند. از سوی دیگر، انضباط دربرگیرنده درسی است که به کودکان کمک می کند بفهمند ‌رفتارهای درست کدام هستند و چرا در جامعه پذیرفته شده اند. تربیت کودکان، ابزاری برای این است که یاد ‌بگیرند آدم‌های خوبی باشند.‌

تاثیرتنبیه:

متاسفانه تنبیه برای آنکه کودکان را از رفتارهای بد منصرف کند، آنها را می ترساند. کودکان می ترسند به ‌اسم تنبیه، متعلقات، امکانات و حتی سلامت و امنیت خود را از دست بدهند. آنها درک نمی کنند چرا رفتارشان ‌اشتباه بوده یا این رفتار چگونه بر دیگران تاثیر منفی داشته است. در حالی که برعکس، تاثیر تنبیه بر کودکان، ‌باید برای افزایش حس مسئولیت پذیری، اعتماد به نفس و توانایی تمیز دادن رفتار خوب از بد باشد. تنبیه یا ‌تحمیل شرایط ناخوشایند، برای کسی است که کار اشتباهی انجام داده باشد و می‌تواندخیلی از پدرها و مادرها ‌را وسوسه کند. وقتی داغ هستید، به آسانی ممکن است تصمیم بگیرید کاری کنید که کودک از کرده خود پشیمان ‌شود. با این وجود تنبیه جز اینکه به کودک یاد بدهد صدمه زدن به دیگران اشکالی ندارد، هیچ خاصیت دیگری ‌ندارد. والدین درعوض باید برای تربیت کودکان خود، تلاش کنند تا آنها بتوانند خودشان و موقعیت شان را ‌بهتر کنند. کودکانی که درست تربیت می‌شوند، اعضای شاد، سالم و سودمند یک خانواده و یک جامعه ‌خواهند بود.‌