کیمیا، لیمیا، هیمیا، سیمیا، ریمیا چیست ؟

۱) علم کیمیا (علم صناعت) :
علمی است که بوسیله آن می‏توان قوای اجرام معدنی بعضی را به بعض دیگر تبدیل کرد. مثلاً بوسیله این علم می‏توان طلا و نقره را از فلزات جدا کرد.
از این رو مردم …

۱) علم کیمیا (علم صناعت) :

علمی است که بوسیله آن می‏توان قوای اجرام معدنی بعضی را به بعض دیگر تبدیل کرد. مثلاً بوسیله این علم می‏توان طلا و نقره را از فلزات جدا کرد.

از این رو مردم در قدیم در آرزوی تبدیل مس به طلا بودند و به کیمیا گری علاقه فراوانی داشتند .

۲) علم لیمیا (طلسمات):

علمی است که بوسیله آن روح در بدن دیگری انتقال می یابد .همچنین می توان گفت علمی است که از کیفیّت تاءثیر قدرت اراده و روح به وسیله ارتباط آن با ارواح قوی و بزرگ ، مانند ارتباط با فرشتگانی که موکِّل ستارگانند، گفتگو دارد. ( کیفیّت تمزیج قوای فاعله عالیه با مفعوله سافله تا فعل غریب از آن حادث گردد. )

۳) علم هیمیا (تسخیرات) :

علمی است که بوسیله آن سیارات هفتگانه را می‏شناسند و در اثر آن شناخت بوسیله ستاره‏های هفتگانه در زمین تصرف می‏کنند و کارهای عجیب و غریب در روی زمین انجام می‏دهند. و بعضی بر این عقیده اند که علمی است که از ترکیب قوای عالم بالا با عناصر عالم پایین برای دست یابی به تأثیرات عجیب بحث می کند که مبتنی است بر وجود ارتباط میان ستارگان و نحوه قرار گرفتن آنها در آسمان با حوادث مادی و طبیعی ، و این که اگر شکل خاصی از آن را که مناسب با حادثه ای مانند مرگ یا حیات کسی است ، با صورت مادی مناسب آن ترکیب کنند، مراد حاصل می شود .

این علم همان فَنّ تسخیر است ؛ چون به وسیله آن ارواح قوی یا جنیان را تسخیر کرده و از آنان کمک می گیرد.

۴) علم سیمیا :

علمی است که انسان بوسیله یادگیری آن ، قدرتی عجیب برای انجام کارهای خارق العاده پیدا می‏کند. همچنین این علم از آمیختن قوایِ ارادی با قوای مادی خاص برای دست یابی به تصرّفات خاصّی در امور طبیعی ، مانند تصرّف و خیال که آن را جادوی چشم می گویند، بحث می کند. این علم و فن ، از بارزترین مصداق های جادوگری است .نمونهٔ بارز سیمیاگران در طول تاریخ جادوگران اجیر‌شده توسط فرعون بودند که در مقابل موسی (ع) قرار گرفتند .

۵ ) علم ریمیا :

علم شعبده یا شعبده بازی است . یکی دیکر از اعجاب این علم این است به وسیله این علم می‏توانند در یک لحظه به هر کجا که بخواهند بروند . (مانند طی الارض)

( عبارت است از معرفت قوای جواهر ارضیّه و مزاج آنها در یکدیگر تا از آنها قوّتی حاصل شود که از آن قوّهٔ فعل غریب صدور یابد ).