تقویت تشکیلات فوتسال الزامی است

درخشش در مرحله اول مسابقات جام جهانی فوتسال ۲۰۰۸ در برزیل و راهیابی تیم ملی ایران به مرحله دوم این رقابت ها و حضور در جمع ۸ تیم برتر دنیا, لزوم توجهی تازه و وسیع تر از گذشته را به این رشته ورزشی گوشزد کرده است

درخشش در مرحله اول مسابقات جام جهانی فوتسال ۲۰۰۸ در برزیل و راهیابی تیم ملی ایران به مرحله دوم این رقابت ها و حضور در جمع ۸ تیم برتر دنیا، لزوم توجهی تازه و وسیع تر از گذشته را به این رشته ورزشی گوشزد کرده است. ایران در شرایطی بدون حتی یک شکست از گروهش بالا آمد که در هر سه دوره گذشته جام از عهده این برنیامده و در همان مرحله گروهی حذف شده بود، اما این بار حتی اسپانیا قهرمان هر دو دوره گذشته جام را تا یک قدمی شکست پیش برد و در نهایت با این تیم پرتوان ۳-۳ مساوی کرد و اروگوئه و چک را که هیچ یک تیم های کوچکی در این رشته نیستند، شکست داد و با بازی های حساب شده و فنی اش تبدیل به پدیده رقابت ها شد و پس از برزیل میزبان بیشترین هوادار را در این رقابت ها و حتی بین تماشاگران برزیلی داشت. پس از سال ۱۹۹۲ که ایران در دومین دوره جام جهانی فوتسال خوش درخشید و با مربیگری محمد مایلی کهن و گل های سعید رجبی چهارم شد، این اولین باری است که ایران از مرحله نخست جام صعود می کند و ارزش های این امر زمانی بیشتر جلوه می کند که در نظر بگیریم نماینده های دیگر آسیا در پیکارهای امسال شامل ژاپن و تایلند راه به جایی نبردند و در همان مرحله نخست با فاصله زیادی به رقبا باختند و حذف شدند و به هیچ روی ابراز وجود نکردند.

این که فوتسال ما هنوز به لحاظ تشکیلاتی و سلسله مراتب سازمانی فقط زیر مجموعه ای کوچک از فدراسیون فوتبال را تشکیل می دهد و کمیته ای نه چندان بزرگ درون آن است، مسئله ای است که بعد از درخشش اخیر تیم ملی در برزیل شاید سزاوار بازبینی و نگرش مجدد باشد. دیر زمانی است که برخی کارشناسان می گویند برای رتق و فتق بهتر امور لازم است کمیته فوتسال کشور از حالت یک زیرمجموعه نازل فدراسیون درآید و تبدیل به نهادی مستقل و بزرگ شود و کاملا مجزا از فدراسیون فوتبال فعالیت کند و مشتق از آن نباشد و به تبع آن امکانات فراوان و مجزایی داشته باشد و اگر این پیشنهاد و روال باعث خواهد شد که عباس ترابیان رئیس کمیته فوتسال کشور و دستیارانش بهتر و موثرتر از گذشته کار کنند، بد نیست در دستور کار قرار گیرد و فوتسال به لحاظ تشکیلات و برنامه ریزی و امکانات و اعتبارات کاملا مستقل شود و وسعت عمل بیشتری یابد.

● روندی خودجوش

مسئله مهمتر، امکان و لزوم کشف نفرات و نیروهای تازه در فوتسال و قانونمند کردن این روال است. هر چند فوتبال سالنی به خودی خود همیشه سازنده مستعد ترین بازیکنان بوده است و از دل مسابقات گل کوچک پیوسته نفرات متعددی وارد روند قانونی تر فوتسال می شوند، اما یک پروسه کلی و مجزا و هدفمند با هدف شناسایی این نفرات در سطح کشور وجود ندارد و اگر هم کاری صورت می گیرد، خودجوش و از سوی همان بازیکنان و نفرات است که بعدا زیر پوشش کمیته فوتسال کشور قرار می گیرد و آن هم فقط در صورتی که آنها در کلاس ملی باشند.

به کلامی دیگر هر روندی در این خصوص نه کاری سازماندهی شده بلکه ذاتی و خودجوش است و تا زمانی که بازیکنانی ذاتا مستعد در این رشته و کوی و برزن سر برنیاورند و جذب باشگاه های حاضر در لیگ فوتسال نشوند و یا به هر شکل نظر انتخاب کننده های تیم ملی را جلب نکنند، راهی برای رسیدن شان به مقصود و مطرح شدن آنها وجود ندارد و بدیهی است که تا این اصل شکل نگیرد فوتسال ما به نقطه ای نمی رسد که قادر به ابراز وجود همیشگی در جام های جهانی و امثال آن باشد و اگر هم بدرخشد ( مثل این دوره) تضمینی بر تکرار آن نیست و قاعدتا نمی تواند منجر به ورود مجدد به جمع ۴ تیم برتر دنیا ( مثل سال ۱۹۹۲) شود.

امروز نیاز اول فوتسال، فراتر از رفتن از گستره محدودی است که برای آن پهن شده و آن حیطه در قیاس با استعدادهای موجود در این رشته واقعا اندک است و در این راستا باید همان طور که قبلا نیز گفتیم تشکیلات این رشته را وسیع تر و مستقل تر ساخت و بودجه آن را بیشتر کرد و بر امکانات موجود در این رشته افزود. اضافه بر آن کم کردن تنش های فراوان موجود در لیگ فوتبال سالنی ایران نیز امری الزامی است، زیرا میزان حاشیه و درگیری و نکات تاسف برانگیز انضباطی در این رشته بسیار زیاد است و از حد قابل قبول و تحمل گذشته به طرز زیان باری بر روابط و نیروهای موجود در این رشته اثر گذاشته است و وقتی هر هفته در این ارتباط ماجرایی را در لیگ داریم، بدیهی است که از میزان کار کاسته و بر مقدار حاشیه ها افزوده شود.

● دور از توفان

متاسفانه برخورد کمیته فوتسال کشور با این حواشی بسیار ضعیف و از سر انفعال بوده و همین مساله خاطیان را جری تر و مشکلات را فزون تر ساخته و به همین سبب نیاز به بازنگری اساسی در این زمینه و تقویت مدیریت کمیته فوتسال و لزوم وارد کردن مدیرانی تازه به این نهاد حس می شود تا لیگ هم از حالت توفانی و منفی خود دور شود و بتوان در فضای آرامش کار و تلاش کرد. چیزی که با بساط فعلی و به سبب دعواهای مکرر در محیط لیگ امکان پذیر نیست.

اینها مواردی است که پس از درخشش تیم ملی فوتسال ایران در جام جهانی برزیل الزامی تر از هر زمانی می نماید.

وحید رسولی