زندگی را برای کودکان آسان تر کنیم

والدین بسیاری هستند که بر سر انجام ندادن کاری با فرزند دو ساله شان برای چندمین بار متوالی جر و بحث می کنند در این سنین کودک معمولا تلاش می کند استقلال خود را کسب کند و هویت خود را به عنوان یک فرد بشناسد

والدین بسیاری هستند که بر سر انجام ندادن کاری با فرزند دو ساله شان برای چندمین بار متوالی جر و بحث می کنند. در این سنین کودک معمولا تلاش می کند استقلال خود را کسب کند و هویت خود را به عنوان یک فرد بشناسد.

با این همه هنوز توان برقراری ارتباط محدود و ناقصی دارد. او در این سن می فهمد کارهای او مهم است و می تواند باعث ایجاد اتفاقی شود. به همین دلیل تلاش می کند در کارهایش نشانی از خود به جا بگذارد و خود را از حرکات نوزادگونه ای که داشته است، جدا کند.

از آن جا که کنترل و قدرت تحلیل مسائل کودک در این سن بسیار کم است، کارهایش به شلوغ کاری و آشفتگی منجر می شود. حال با بچه ای که هر بار می خواهید حمامش ببرید، جیغ می کشد و یا دایره لغاتش در کلمه «نه» خلاصه شده است، چطور باید رفتار کرد؟ چند راهکار که می توان با انجام آن زندگی را به خودتان و کودک آسان تر بگیرید، به نقل از سایت webmd در مطلب ذیل آمده است که خواندنش خالی از لطف نیست.

۱) کارها را طبق نظم همیشگی و جاری منزل انجام دهید. نظم و ترتیب، زندگی را برای کودک مثل یک بهشت امن می کند. در دنیای غیرقابل پیش بینی و آشفته ای که اطرافش را گرفته است، هر چیزی که طبق نظم و برنامه همیشگی انجام شود، او را آرام خواهد کرد. اگر کودک بداند چه چیزی در انتظارش است، بهتر رفتار می کند و با آرامش بیشتری شما را در انجام آن کمک می کند. سعی کنید همیشه یک برنامه روزانه را تکرار کنید. ساعت خواب بعدازظهر، ساعت ناهار، زمان حمام و همین طور زمان بازی باید طوری باشد که برای او قابل پیش بینی باشد. اگر تغییری در برنامه تان می دهید، قبلا به اطلاع او برسانید. نظم همیشگی باعث می شود او در آینده به مقررات منزل بهتر تن دهد.

۲ ) او را در موقعیت های استرس زا قرار ندهید. در این سن کودکان توان درک محرک های محیطی را دارند و به خوبی نسبت به آن واکنش نشان می دهند. گرسنگی و خواب آلودگی اولین موقعیت هایی است که او را به چالش می کشد. شما باید توان پیش بینی وضعیت جسمی او و زمان گرسنگی و خواب او را داشته باشید تا بتوانید او را از قرار گرفتن در یک موقعیت استرس زا نجات دهید. اگر خستگی، خواب آلودگی و گرسنگی با هم به سراغ او آمدند، انتظار هر رفتاری را باید از کودک داشت. تلاش کنید برنامه روزانه او را به علت کارهای روزانه خود خراب نکنید. این شما هستید که باید برای سازگاری خودتان با او تلاش کنید و نه کودک. برآوردن نیازهای او در هر شرایطی چه در منزل، چه در پارک یا به هنگام خرید از سوپرمارکت در اولویت است.

۳) مثل کودک فکر کنید. کودکان، بزرگسالان کوچک نیستند. آن ها بسیاری از امور زندگی روزمره ما بزرگ ترها را درک نمی کنند. بنابراین نمی توانند دقیقا دستورالعمل ما را برای انجام امور و رفتار صحیح اجرا کنند. اگر از دید یک کودک به دنیا نگاه کنید، در تعامل با او راحت تر خواهید بود. وقتی سوار خودرو می شوید، بگویید: «می دانم که دوست نداری صندلی عقب بنشینی اما باید تو را آن جا در صندلی خودت بگذاریم.» در این جمله شما به احساسات او توجه نشان داده اید و در عین حال با ملایمت از محدودیتی که در خودرو وجود دارد، سخن گفته اید. او را آماده کنید تا برای محدودیت های بعدی و چالش های پیش رو همیشه منتظر تغییر شرایط نباشد و یاد بگیرد گاهی باید بدون تغییر شرایط با محیط سازگار باشد.دادن حق انتخاب و احترام به احساسات او می تواند بسیار موثر باشد، اگر دوست دارد یکی از اسباب بازی های مورد علاقه خود را داخل خودرو بیاورد تا با آن سرگرم شود، این کار را برایش انجام دهید.

۴) حواس او را پرت کنید. قدرت تمرکز کوتاه کودک روی اشیا در این سن بسیار کمک کننده است. وقتی توپی را به سمت دیوار پرت می کند و به هشدارهای تکراری شما برای نینداختن توپ توجهی نشان نمی دهد. بهترین کار این است که از او بخواهید بیرون منزل توپ بازی کند یا سعی کند توپ را داخل سبدی بیندازد. والدین باید بتوانند از رفتار و برخورد کودک، بهترین بهره برداری را بکنند و بدترین کار او را به بهترین وجه برداشت کنند. اگر کار بدی انجام می دهد کافی است او را به فعالیت دیگری وادار کنید یا به اتاق خودش ببرید.

۵) به او وقت استراحت دهید. توقف موقت بازی یکی از اساسی ترین راه های تعلیم نظم و انضباط به کودک است؛ اما ممکن است بهترین شیوه نباشد. تاثیر منفی دور کردن کودک از محیط بازی به او می فهماند که بچه بدی بوده است. اگر قرار است او را از چیزی محروم کنید، در این سن یک تا ۲ دقیقه کافی است بهترین کار این است که یک محل تنبیه قراردادی داشته باشید تا وقتی شلوغ کاری می کند، آن جا بنشیند تا آرام بگیرد.

۶) آرامش خود را حفظ کنید. در شرایطی که در یک سوپرمارکت در حال خرید هستید، فرزندتان با جیغ و فریاد خود حواس همه را متوجه خودش می کند و شما دستپاچه مانده اید که چه کنید. اگر عصبانی شوید و عصبانیت خود را نشان دهید، اوضاع را بدتر کرده اید. بهترین کار این است که خونسردی خود را حفظ کنید با گفتن کلماتی مانند می دانم عزیزم، او را آرام کنید و هیچ گونه واکنشی نسبت به او نشان ندهید.

گاهی اوقات بهترین روش نادیده گرفتن کار زشت اوست. شما با بی توجهی به جیغ کشیدن او در واقع توقف آن کار را می خواهید. وقتی کودک بفهمد با جیغ کشیدن نمی تواند توجه شما را جلب کند، خسته می شود و به شما پناه می آورد. گاهی اوقات ممکن است چنان شما را عصبانی کند که دلتان بخواهد او را بزنید. بیشتر کارشناسان نسبت به این کار به شما هشدار می دهند. آن ها می گویند اگر کودک را بزنید در واقع تنبیه فیزیکی را صحیح دانسته اید و این دقیقا همان چیزی است که شما نمی خواهید او انجام دهد.

۷) موقعیت های مختلف را بشناسید. برخی امور غیرقابل مذاکره است. غذاخوردن، مسواک زدن و نشستن در صندلی عقب خودرو، نزدن دیگر بچه ها و غیره. اما بعضی موارد به دردسرش نمی ارزد. قبل از دستور به انجام دادن کاری فکر کنید ارزشش را دارد که با او کلنجار بروید. شاید موضوع خیلی مهم نباشد. در نهایت این که بدانید هیچ پدر و مادری ایده آل نیستند بلکه فقط باید تلاش کنید کودک را با خطای کمتری تربیت کنید.

عظیمی مروی