سه شنبه, ۱ خرداد, ۱۴۰۳ / 21 May, 2024
مجله ویستا

بزرگترین رسوایی بشریت


بزرگترین رسوایی بشریت

سال ۲۰۰۵ از سوی سازمان ملل سال مبارزه با فقر نامگذاری شده است

ما از قدرت‌، پول‌ و دانش‌ كافی‌ برخوردار هستیم‌ ولی‌ آیا در آینده‌ خواهیم‌ توانست‌ با استفاده‌ از این‌ اهرم‌ ها فقر را در سرتاسر جهان‌ از پیش‌ رو برداریم‌؟ این‌ سوال‌ بارها و بارها تكرار شده‌ ولی‌ باز هم‌ نتوانستیم‌ جواب‌ قاطع‌ و درستی‌ به‌ آن‌ بدهیم‌. به‌ گفته‌ بونو خواننده‌ U۲ در انگلیس‌ طی‌ سال‌ آینده‌ گام‌های‌ بزرگی‌ به‌ این‌ منظور برداشته‌ شده‌ و بزودی‌ قادر خواهیم‌ بود به‌ این‌ سوال‌ پاسخ‌ دهیم‌. در سال‌ ۲۰۰۵، طرح‌ فقرزدایی‌ در راس‌ برنامه‌های‌ سیاستگذاران‌ بزرگ‌ جهان‌ قرار دارد بطوری‌ كه‌ در اولین‌ مرحله‌ گزارشات‌ كاملی‌ از این‌ موضوع‌ توسط‌ جفری‌ ساچ‌ برای‌ سازمان‌ ملل‌ متحد و دیگری‌ توسط‌ تونی‌ بلر از شرایط‌ آفریقا به‌ ترتیب‌ در ژانویه‌ و مارس‌ تهیه‌ خواهد شد.از سوی‌ دیگر، اگر تونی‌ بلر بتواند در دولت‌ آتی‌ آرای‌ لازم‌ برای‌ نخست‌ وزیری‌ را كسب‌ كند در ماه‌ جولای‌ با حضور رهبران‌ هشت‌ كشور سرمایه‌دار جهان‌ (G۸) جلسه‌یی‌ تشكیل‌ داد كه‌ موضوع‌ اصلی‌ آن‌ فقر در آفریقا بود. علاوه‌ بر این‌، سازمان‌ ملل‌ متحد نیز با تشكیل‌ نشستی‌ به‌ بحث‌ و تبادل‌نظر در مورد تمامی‌ كارهای‌ انجام‌ شده‌ كاهش‌ فقر از سال‌ ۲۰۰۰ تاكنون‌ خواهد پرداخت‌. در صورتی‌ كه‌ تمام‌ برنامه‌ها و طرح‌ها به‌ روال‌ تعیین‌ شده‌ پیش‌ رود، انتظار می‌رود تا سال‌ ۲۰۱۵ میزان‌ فقر در سرتاسر جهان‌ به‌ نصف‌ برسد و در صورت‌ تحقق‌ این‌ امر به‌ عملكردها و برنامه‌های‌ جدیدی‌ نیاز خواهد بود. در ماه‌ دسامبر هم‌ سازمان‌ تجارت‌ جهانی‌ با حضور اعضای‌ خود درباره‌ آزادسازی‌ تجارت‌ جهانی‌ نشستی‌ خواهد داشت‌ كه‌ اگر این‌ پیشنهاد به‌ تصویب‌ برسد، اقتصاد كشورهای‌ فقیر به‌ پیشرفت‌ چشمگیری‌ خواهند رسید.

دورنمای‌ امیدوار كننده‌

توجه‌ بیش‌ از پیش‌ به‌ رفع‌ نیازهای‌ فقرا و دیدگاه‌ سیاستگذاران‌ و مبارزان‌ در فقرزدایی‌ نكته‌ بسیار امیدوار كننده‌یی‌ است‌، آیا این‌ نشست‌ها در نهایت‌ به‌ نتیجه‌یی‌ خواهد رسید یا اینكه‌ بیان‌ این‌ موضوع‌ فقط‌ جو سیاسی‌ را متشنج‌ می‌كند؟ بنابراین‌ قبل‌ از ناامیدی‌ و یاس‌ باید راهكارهای‌ موجود برای‌ جنگ‌ در برابر فقر را در سال‌ ۲۰۰۵ مورد بررسی‌ قرار داد. در میان‌ كشورهای‌ فقیر، هیچ‌وقت‌ نمی‌توان‌ انتظار داشت‌ آنها روزی‌ به‌ اطلاعات‌ پزشكی‌، فناوری‌ و قدرت‌ كافی‌ برای‌ مبارزه‌ و شكست‌ فقر دست‌ یابند. در آینده‌یی‌ نزدیك‌ كشورهای‌ سرمایه‌دار باید اولویت‌ سیاست‌ داخلی‌ خود را بر فقر جهان‌ متمركز كنند.در طول‌ دو دهه‌ گذشته‌ میزان‌ درآمد صدها هزار انسان‌ در كشورهای‌ فقیر بویژه‌ كشورهای‌ آسیایی‌ تا حد چشمگیری‌ بهبود یافته‌ است‌. هنوز بسیاری‌ از كارشناسان‌ معتقدند كه‌ جلسات‌ سال‌ آینده‌ نیز در بهبود شرایط‌ زندگی‌ در كشورهای‌ فقیر و فقرزدایی‌ در سرتاسر جهان‌ تاثیرگذار نیست‌. كاهش‌ فقر در این‌ دو كشور نتیجه‌ سیاست‌های‌ كلان‌ جهانی‌ و كمك‌ به‌ كشورهای‌ سرمایه‌دار نیست‌. بلكه‌ حاصل‌ سیاستگذاری‌های‌ كارآمد داخلی‌، آموزش‌، بهداشت‌ و دسترسی‌ به‌ بازارهای‌ جهانی‌ است‌. بنابراین‌ دولت‌ چین‌ و هند در كاهش‌ فقر نقش‌ بسزایی‌ دارند. تداوم‌ آشفتگی‌ در این‌ كشورها با محروم‌ كردن‌ آنها از خدمات‌ مورد نیاز و افزایش‌ هزینه‌ دسترسی‌ به‌ بازار روی‌ فقر تاؤیر چشمگیری‌ دارد.از این‌ رو دولت‌های‌ آنها سزاوار هرگونه‌ سرزنشی‌ هستند. امید است‌ در دهه‌ آینده‌ نیز با رشد اقتصادی‌ در چین‌ و هند صدها میلیون‌ نفر از فقر نجات‌ یابند.

اهداف‌ فقط‌ برای‌ عید پاك‌ نیست‌

فقرزدایی‌ راهی‌ بس‌ طولانی‌ و طاقت‌فرسا است‌. از این‌ رو رهبران‌ كشورهای‌ سرمایه‌دار مجموعه‌ اولویت‌هایی‌ برای‌ این‌ امر در نظر گرفته‌اند. ولی‌ هنوز مشخا نیست‌ آیا آنها به‌ وعده‌های‌ داده‌ شده‌ عمل‌ خواهند كرد یا گفته‌هایشان‌ در حد همان‌ حرف‌ها باقی‌ می‌ماند. تمام‌ سیاستمداران‌ جهانی‌ از كوفی‌ عنان‌ گرفته‌ تا ژاك‌ شیراك‌ و تونی‌ بلر، با وجود داشتن‌ طرح‌ها و نظرات‌ مختلف‌، تلاش‌ می‌كنند فقر را در سرتاسر جهان‌ تا حد امكان‌ كاهش‌ دهند. رقابت‌ میان‌ تونی‌بلر و وزیر دارایی‌اش‌ یكی‌ از نگرانی‌های‌ بارز در دولت‌ انگلیس‌ است‌ در حالی‌ كه‌ خود دولت‌ انگلیس‌ می‌تواند نقش‌ محوری‌ در فقرزدایی‌ داشته‌ باشد. سه‌ نظر در راس‌ برنامه‌های‌ سال‌ آینده‌ سیاستمداران‌ بزرگ‌ قرار دارد كه‌ به‌ ترتیب‌ عبارتند از: افزایش‌ كمك‌های‌ كشورهای‌ سرمایه‌دار به‌ فقیران‌، بخشش‌ بدهی‌های‌ كشورهای‌ فقیر و آزادسازی‌ تجاری‌. اقتصاد بسیاری‌ از این‌ كشورها وابسته‌ به‌ كشاورزی‌ و زراعت‌ است‌ كه‌ در حال‌ حاضر صادراتشان‌ توسط‌ امریكا، ژاپن‌ و اتحادیه‌ اروپا انجام‌ می‌شود. طرح‌ كمك‌ از سوی‌ كشورهای‌ سرمایه‌دار گام‌ بزرگی‌ است‌ كه‌ از سوی‌ سیاستمداران‌ مطرح‌ شده‌ است‌.البته‌ توجه‌ كنید كه‌ اگر این‌ كمك‌ها به‌ صورت‌ آموزش‌، بهداشت‌ و طرح‌های‌ تامین‌ آب‌ آشامیدنی‌ باشد، می‌توان‌ تغییر سیاست‌ ناگهانی‌ از كشورهای‌ بخشنده‌ را مناسب‌ و درخور توجه‌ دانست‌. بسیاری‌ از كشورهای‌ آفریقایی‌ اظهار داشتند به‌ جای‌ كمك‌های‌ بین‌المللی‌، مشتاق‌ هستند بدهی‌هایشان‌ نادیده‌ گرفته‌ شود .بدون‌ شك‌ این‌ برنامه‌ فشار مالی‌ زیادی‌ به‌ كشورهای‌ سرمایه‌دار وارد می‌كند. در اجلاس‌ كپنهاگ‌ كه‌ با حضور رهبران‌ جهان‌ و اقتصاددانان‌ بزرگ‌ جهان‌ تشكیل‌ شده‌ بود، اعلام‌ شد برای‌ مبارزه‌ با بیماری‌ ایدز، مالاریا و كاهش‌ سوءتغذیه‌ باید منبع‌ ۵۰ میلیارد دلار هزینه‌ برای‌ كشورهای‌ فقیر در نظر گرفته‌ شود. آپفام‌ یك‌ گروه‌ مبارزه‌ تخمین‌ می‌زند یك‌ درصدافزایش‌ صادرات‌ آفریقا مطمئنا با پنج‌برابر در كاهش‌ بدهی‌ این‌ قاره‌ تاؤیرگذار است‌. آیا با نشست‌ سازمان‌ تجارت‌ جهانی‌ در دسامبر آینده‌، فقر به‌ تاریخ‌ می‌پیوندد یا نه‌؟


شما در حال مطالعه صفحه 1 از یک مقاله 2 صفحه ای هستید. لطفا صفحات دیگر این مقاله را نیز مطالعه فرمایید.