تکنولوژیهای جدید ارتباطی و تأثیر آنها بر جوامع معاصر

اکنون که مرحلة گذارا به سال ۲۰۰۰ و جهش و قرن بیست و یکم را می گذارنیم, کشورهای در حال توسعه همچون ایران برای نیل به پیشرفت یا حتی رقابت با کشورهای توسعه یافته چون ژاپن نه تنها باید خود را با الگوهای تغییر یابنده جهانی منطبق با فرهنگ بومی هماهنگ سازند, بلکه همچنین باید ضمن تماس با روند جاری و آتی تکنولوژی های ارتباطی پدید آمده, به توانائی های خود وقوف یافته, به ابداع روش هایی برای آموزش, یادگیری, کار, تفریح, و فعالیت در جهانی بپردازند که اجزای آن به طور فزاینده به هم وابسته است

اکنون که مرحلة گذارا به سال ۲۰۰۰ و جهش و قرن بیست و یکم را می‎گذارنیم، کشورهای در حال توسعه همچون ایران برای نیل به پیشرفت یا حتی رقابت با کشورهای توسعه یافته چون ژاپن نه تنها باید خود را با الگوهای تغییر یابنده جهانی منطبق با فرهنگ بومی هماهنگ سازند، بلکه همچنین باید ضمن تماس با روند جاری و آتی تکنولوژی‎های ارتباطی پدید آمده، به توانائی‎های خود وقوف یافته، به ابداع روش‎هایی برای آموزش، یادگیری، کار، تفریح، و فعالیت در جهانی بپردازند که اجزای آن به طور فزاینده به هم وابسته است. جهانی که به سوی کوچک‎تر شدن و در عین حال پیچیدگی بیشتر سیر می‎کند؛ جهانی که در آن اطلاعات، محرک عمده، دانش، موجد قدرت و رسانه‎های جمعی دارای نقشی کلیدی است. به گفتة (بن – بگدیکیان) «قدرت رسانه‎ای همانا قدرت سیاسی است».

و اضافه می‎کند: «وقتی پنجاه مرد و زن که رؤسای شرکتها باشند، بیش از نیمی از اطلاعات و عقایدی را که به دست ۲۲۰ میلیون امریکایی می‎رسد هدایت می‎کنند، زمان آن برای امریکایی‎ها فرا رسیده که به بررسی نهاده‎هایی بپردازند که تصویر روزانه جهان را از آنها دریافت می‎کنند». (Bagdikian,۱۹۹۲, p,۳۱) و از آنجا که ایالات متحده در رأس صادرکنندگان محصولات فرهنگی در جهان قرار دارد، شهروندان کشورهای مصرف کننده باید همچنین اشاره احتیاط برانگیز بگدیکیان را جدی بگیرند و به بررسی منابع خوراک دهنده رسانه‎ها و بازارهای تفریحی خود بپردازند. امروزه این قدرت است که سرمایة مسلط به شمار می‎رود و نفع شخصی انگیزة بنیادین روابط در مرتبه‎های محلی، منطقه‎ای، ملی و بین المللی است.

● انقلاب اطلاعاتی

ما هم اکنون در یک «دهکدة جهانی»‌با پیوندهای الکترونیکی و مخابراتی زندگی می‎کنیم که بر یک شالودة شدیداً اطلاعاتی استوار است. به بیان دیگر، در « عصر اطلاعات » زندگی می‎کنیم که برای بقای خود به رسانه‎های ارتباطی و تکنولوژی‎های اطلاعاتی وابسته است. امروزه بیش از همیشه توان رقابت، رفاه اقتصادی و آزادی، به صورت یگانه اصل مشروع بین المللی برای اندازه‎گیری میزان موفقیت یک ملت درآمده است؛ و یکی از مؤلفه‎های حیاتی برای دستیابی به چنین موفقیتی، علاوه بر دسترسی به تکنولوژیها، دانش بکارگیری آنها در جهت آن مقصود می‎باشد. بی شک تکنولوژیهای اطلاعاتی روابط انسانی را در سرتاسر جهان چه در جهت بهبود و چه در جهت عکس تغییر شکل بخشیده است.

تجارت، بانکداری، آموزش، همه و همه وابسته به جریان اطلاعاتی بوده و به کمک تکنولوژیهای ارتباطی جدید همچون کامپیوتر، ماهواره، تلفن، تلویزیون، لیزر، فیبر نوری، ریزتراشه‎ها (micro chips) و تلفنهای هوشیار تسهیل گردیده‎اند.از دیدگاه تکنولوژی اطلاع‎رسانی شاید تلفن را بتوان یکی از حیاتی ترین ابزارهای دانست که نه تنها ما را به ایجاد رابطة شخصی با دیگر مردم، از طریق صدا و دورنویس قادر می‎سازد، بلکه کامپیوترهایمان را نیز با هم مرتبط می‎سازد و به ما امکان دیدن یکدیگر را از طریق صفحه‎های تلویزیونی (ویدئوفون) می‎دهد.

اکنون تلفن به عنوان پایانه یا مرکز هدایت اطلاعات رسیده عمل می‎کند، نقش منشی شخصی را ایفا می‎کند، خانه و محیط کارمان را از بابت امنیتی مراقبت می‎کند،و کنفرانس از راه دور را، چه در سطح ملی و چه در سطح بین المللی میسر می‎سازد. علاوه بر این، پیرو موافقت به عمل آمده بین دو شرکت بزرگ تأمین امکانات عمومی یعنی ادیسون، کامون ولت و امریتک در شیکاگو، یک سیستم آزمایشی خودکار در پاییز ۱۹۹۶ شروع به کار خواهد کرد که به شرکت ادیسون، که تأمین کننده برق است، اجازه خواهد داد تا وسایل برقی عمدة خانگی همچون آبگرمکن، تهویه مطبوع، یخچال، ماشین لباسشویی و خشک‎کن را به کمک تلفن روشن و خاموش سازد. کاربرد یگر این برنامه‎، همچنین بازرسی و اندازه‎گیری میزان مصرف آب، برق و گاز از طریق تلفن است که نهایتاً شرکت را از گسیل داشتن مأمور به تک تک خانه‎ها به منظور رؤیت کنتور بی نیاز می‎سازد.

عصر اطلاعات همه چیز زندگی مردم را حتی در دور دست‎ترین روستاهای آمازون، ایرلند، بوتسوانا یا مکزیکو دگرگون ساخته است. به شرط در اختیار داشتن برخی از ضروریات زندگی جدید همچون برق و تلفن و دسترسی به رادیو و تلویزیون مردم این مناطق به طور ناخودآگاه به صورت اعضای شایسته دهکدة جهانی درخواهند آمد. در یک چنین دهکده‎ای که صداها و تصاویر از فواصل دور و از طریق رسانه‎های الکترونیکی و چاپی می‎تواند به عنوان ابزار قدرتمند جنگ روانی و تبلیغاتی عمل کند؛ ساکنین آن نیز به گونه‎ای اجتناب‎ناپذیر به درک خاص خود از مکانها،افکار، رفتار، انتظارات، علایق، دوست‎داشتنیها و بیزاریهای مردمان دیگر دست می‎یابند. ادارکی که از طریق رسانه‎های جمعی میسر گردیده است. دیگر اینکه، با کسب مهارتهای خواندن و نوشتن و دسترسی به کامپیوتر و شبکه جهانی اینترنت، آنها می‎توانند به عنوان مشارکت کنندگان بلافصل و نه فقط مشاهده‎گر جامعه جهانی درآمده و با میلیونها انسان دیگر در سرتاسر گیتی به مراوده بپرازند. در جهانی که کلبة قبیله‎ای در آمازون از امکانات گیرندة ماهواره برخوردار است، هیچ یک از موارد بالا دور از دسترس نیست.

در واقع در بسیاری از روستاها. تلویزیون و رادیو جایگزین پیام رسانی سنتی توسط آتش و میدانگاه‎هایی شده است که در آن قصه‎ گوها و ساحران نقش اطلاع رسانی و سرگرمی مردم را ایفا می‎کرده‎اند.

● کارمندان شاغل در بخش اطلاعات

به وضوح، انقلاب ارتباطات – اطلاعات – تکنولوژی همچنان به اصلاح و معرفی دوبارة و تجدید ساختار جوامع انسانی در سراسر جهان ادامه می‎دهد. همانند دگرگونیهای قبلی که در نتیجة به کارگیری ابزار یا تکنولوژیهای جدید در جوامع انسانی به وقوع پیوست، تکنولوژیهای ارتباطی نیز به دگرگونی‎های گسترده‎ای منجر شده‎اند. در سالهای گذشته ماشینی و رایانه‎ای شدن امور و ادغام شرکتها به اخراج گروهی کارمندان در ایالات متحده و دیگر کشورهای صنعتی منجر گردیده است. در واقع یکی از بزرگترین شرکتهای مختلط مخابراتی به نام امریکن تلفن اند تلگراف (American Telephone &Telegraph) (AT&T) در اوایل سال ۱۹۹۶ نیروی کار خود را به میزان ۰۰۰/۴۰ نفر تقلیل داد.

به علاوه، به یمن وجود تکنولوژیهای اطلاعاتی، روزکاری تمام ۲۴ ساعت را در برمی‎گیرد و مصرف‎کنندگان می‎توانند اطلاعات مربوط به کالاها و خدمات را از طریق کامپیوترهای شخصی خود در خانه و محیط کار به طور شبانه‎روزی دریافت نمایند. بسیاری از منشی‎ها نیز می‎توانند به وظایف خود (همچون ماشینی نویسی، ارسال مرسولات، تلفن، دورنویس یا پردازش اطلاعات) توسط کامپیوترهای خانگی که به شبکة کارفریان متصل است، عمل کرده و نیاز به جا به جا شدن برای رفتن روزانه به محل کار را به صفر برسانند.

اما از طرف دیگر به گفتة رابرت بی.ریج، برخلاف پیشگویان «عصر اطلاعات» که خوشدلانه پیش‎بینی وفور مشاغل پردرآمد را برای افراد با حداقل مهارت مقدماتی می‎کردند، حقیقت بی‎ریاتر آن است که پیاده نظام اقتصاد اطلاعات همانا انبوه پردازش‎گرانی است که در «دفاتر پشت صحنه» در پایانه‎های رایانه‎ای که به بانکهای اطلاعاتی جهانی متصل است مستقر گردیده‎اند.

همان کسانی که وظیفة روزمرة دادن و گرفتن اطلاعات به کامپیوتر را برعهدة دارند؛ وظایفی همچون ثبت پرداختی‎ها و دریافتی‎های کارتهای اعتباری، گزارشات اعتباری، نقل و انتقال چک، حساب مشتریان، مکاتبات مشتریان، پرداخت حقوق، صورتحساب بیمارستانی، شرح حال بیماران، توصیه‎های پزشکی، احکام دادگاهی، فهرست مشترکان، پرسنل کاتالوگهای کتابخانه‎ای، و از این قبیل. شاید بتوان گفت «انقلاب اطلاعاتی» برخی از ما را مولد‎تر کرده ولی از طرفی باعث انباشته شدن حجم زیادی از اطلاعات خام گردیده که باید تقریباً به همان سبک یکنواخت کارگران خطوط تولیدی و پیش از آن، کارگران نساجی که انبوهی از مواد اولیه را به عمل می‎آورند، پردازش گردند. (Reich/۱۹۹۱,p.۱۷۵)

● انقلاب رایانه‎ای

از سوی دیگر بسیاری از شرکتهای خدمات رسانی رایانه‎ای همچون کامپیوسرو (CompuServe) امریکا آن لاین (America online) ، پرودیگی (Prodigy) ، مایکروسافت (Microsoft) و دیگران در حال توسعة سریع قلمرو خود از طریق شبکه جهانی اینترنت می‎باشند تا انواع خدمات را در اخیتار مشتریانشان قرار دهند. این شبکه مجموعة بیکرانی از دستاوردهای جهانی را در زمینة ادبیات، آثار هنری، تحقیقات علمی، اطلاعات بازرگانی، گزارشات حکومتی، و به طور فزاینده‎ای برنامه‎های رادیویی و حتی فیلم‎های تلویزیونی در برمی‎گیرد. همچنین آن را می‎توان یک کتابخانه بزرگ جهانی و بلکه بزرگترین آنها به شمار آورد که می‎تواند در هر زمان و هر جا در دسترس متقاضیانی که از کامپیوتر دارای مودم و اشتراک به اینترنت بهره‎مندند، قرار گیرد. به راستی این شبکه یک دریچة واقعی به دانش است.

برای نخستین بار در تاریخ بشر، اطلاعاتی کالایی است که با اشارة سرانگشتان به دست می‎آید! در واقع شبکه‎های رایانه‎ای برای میلیونها انسان از جمله گروهی ۲۰۰ نفره از برتری طلبهای سفید پوست یا گروه‎های کینه‎جو در امریکا و کانادا یک کانال تبلیغاتی به ارمغان آورده تا بدین طریق به بسط ایدئولوژی خود در جهان بپردازند. علاوه بر این، شبکه‎های رایانه‎ای را می‎توان آزاد‎ترین و در عین حال هشدار دهنده‎ترین عامل در مجموعة تکنولوژیهای ارتباط جمعی به شمار آورد تا اندازه‎ای که هر کس در هر کجا و با هر مرام شخصی یا ایدئولوژی قادر به توزیع پیامها بین میلیونها نفر وبدون هر گونه ممیزی قبلی خواهد بود.

مادة قانونی فدرال تحت عنوان «قانون رعایت عفت در ارتباطات» که پس از تصویب کنگره آمریکا در تایرخ ۸ فوریه ۱۹۹۶ به امضای رییس جمهور، بیل کلینتون، رسید با هدف زدودن هر گونه هرزه‎نگاری (Pornography) از چهرة شبکه رایانه‎ای و سالم‎سازی آن برای کودکان وارد عمل شد. ولی پس از ماه‎ها تظاهرات اعتراض آمیز از سوی مشتاقان فضای باز اطلاعاتی و مخالفین ممیزی، هیئتی متشکل از سه قاضی فدرال به منظور بازبینی این ماده قانونی در فیلادلفیا گرد آمده، تلاش دولت برای محدود ساختن محتوای برنامه‎های شبکه را به میزانی بیشتر از مطبوعات و دیگر رسانه‎های ارتباطی، امری «برخلاف قانون اساسی» و «عمیقاً زننده» اعلام کردند.

این اعلامیه پوشش قانونی لایحه اصلاح شده اول دربارة رسانه‎ها را مشمول حال فضای اطلاعاتی جدید نیز می‎کند. بعلاوه، قضات در یک یادداشت ۱۷۵ صفحه‎ای اعلام داشتند که «شبکه اینترنت رسانه‎ای است با اهمیت تاریخی و کانالی عمیقاً دمکراتیک برای ارتباطات که به جای خفه شدن به توسعه نیاز دارد.» (Quitter,۱۹۹۶) بگفته قضات، چون این شبکه هنوز دوران آغازین خود را طی می‎کند حداقل به همان اندازة کتاب و مطبوعات است. به نوشتة قاضی استوارت دالزال «اینترنت به دلیل برخورداری از بیشترین سهم به عنوان مشارکت برانگیزترین شکل گفتار جمعی که تاکنون سزاوار حمایتهای قانونی بوجود آمده است، در زمینة گفتار جمعی، شایسته بیشترین حمایت در برابر دخالت دولتی است.» (Quitter,۱۹۹۶)

مطابق نخستین بازنگری قانون اساسی امریکا، «کنگره نمی‎بایست هیچ قانونی چه در زمینه تأسیس مذهب یا جلوگیری از عمل بدان به تصویب برساند یا آزادی بیان و مطبوعات را محدود سازد یا از حق مردم برای اجتماعات آرام و دادخواهی از دولت جلوگیری کند.»

در هیچ کجای دیگر نمی‎توان سراغ گرفت که گسترة ارتباطات اینچنین به سرعت در حال رشد باشد جایی که در آن فلسفه و تکنولوژی، ارتباطات میان فردی و جمعی، ارتباطات میان فرهنگی و بین المللی، واقعیت و غیر واقعیت، نفرت و عشق، کامپیوترها و مردم با یکدیگر ادغام شده باشند. والاترین توانایی فضای اطلاعاتی جدید در دموکراتیزه کردن روند ارتباطات از طریق فراهم آوردن میدانی برای به گوش رساندن آنچه تا پیش از این شنیده نمی‎شد، نهفته است. به همین نحو صداهای بگوش نرسیده نیز باید به قوتها و محدودیتهای این رسانه واقف باشند تا بتوانند به هر ترتیب از آن منتفع گردند.

● جریان اطلاعات

این نکته را نباید از نظر دور داشت که مهمترین علت پدیدار شدن و محبوبیت تکنولوژیهای اطلاعاتی پاسخگویی آنها به انبوه نیازهای مالی و سیاسی است.

به گفته رتکین «امروزه دولتها و منافع تجاری به تقسیم و ایجاد حوزه‎هایی درون یکدیگر و تبدیل سیاره زمین به یک مجموعة تجاری متشکل از منابع قابل بهره‎کشی گردیده منجر است» (Ritkin,۱۹۹۱,p۶۲) به علاوه بهره‎روی از طیفهای الکترومغناطیس و مدارهای ماهواره‎ای تا فاصله ۲۲۰۰۰ مایلی زمین همواره به صورت منشأ تنش و درگیری بین کشورهای صنعتی شمالی و کشورهای در حال توسعه جنوبی گردیده است.

این طیفها و مدارها جزء منابع جهانی و متعلق به همة ملل است. از اوان دهة هفتاد، وقتی ارتباطات فضایی به تحقق رسید تنها تعداد انگشت‎شماری از کشورهای اقدام به ارسال هزاران ماهواره برای خود یا مشتریانشان در مداری محدود کردند. نتیجه آن شد که صاحبان اینگونه وسایل مخابراتی از توانایی رسوخ عمیق به درون فرهنگ کشورهای مصرف کننده برخوردار گردیدند که این به نوبة خود تنش دیگری بین نیکمره جنوبی و شمالی به وجودآورد که اصطلاحاً بدان «امپریالیسم فرهنگی» یا «دخالت فرهنگی»‌می‎گویند – به نوشتة هملینک «اکثر پردازشگرها و حاملهای اطلاعاتی درچند کشور معدودمستقر گشته‎اند. تکنولوژی پایه برای تولید و توسعة این دستگاهها توسط سوداگران پیشرو در ایالات متحده، ژاپن و اروپای غربی طراحی، تکمیل و هدایت می‎گردد.» علاوه بر این ناهماهنگی بین شمال و جنوب در زمینةجریان ارتباطات و اطلاعات و امکان تولید، توزیع یا دستیابی بدان به نحو زیادی یک جانبه است. به بیان دیگر «جریان اطلاعات در پهنة زمین غیر متعادل است زیر بیشتر اطلاعات جهانی در بخش شمالی جاری است و کمتر از آن بین شمال و جنوب و حجم کمتری در جنوب به تنهایی کمتر از ۱۰% تمام تلفن‎ها، تلکس‎ها و فاکس‎ها بین کشورهای جنوب اتفاق می‎افتد.» (Ham link, ۱۹۹۵,p۳)

● بازرگانان جهانی

▪ بدون شک تکنولوژیهای اطلاعاتی در هیچ کجای دیگر به اندازة بخش تجاری تأثیر گذار نبوده است. و تسلط به تکنولوژی، کلید موفقیت تولید کنندگان، توزیع کنندگان و فروشندگان درآینده است. به موازات تشدید رقابت جهانی، بازاریابی به صورت اشتغال فکری دائمی شرکتهای چند ملیتی در می‎آید. به طور مثال به گفته بارنت و کارنگ (Barnet & Caranagh ۱۹۹۴) این شرکتها هم اکنون از یک «بازار فرهنگی جهانی» واقعی بهره‎مند هستند و بسیاری از محصولات فرهنگی همچون سریالهای تلویزیونی،فیلمها، اخبار و اطلاعات، برنامه‎های ماهواره‎ای، موسیقی و تی‎شرت‎های انگلیسی زبان، که در همه جا به چشم می‎خورد، منشأ امریکایی دارند. هر چند بسیاری از محصولات فرهنگی توسط شرکت‎هایی همچون دیسنی، سونی، تایم – وارنر و دیگر غلولهای اطلاعاتی – تفریحی طراحی، تولید و توزیع می‎گردد، دیگر محصولات و خدمات نیز بوسیلة چند شرکت معدود قدرتمند مثل سیتی بانک، فیلیپ موریس (Philip Moris) ، ماتسوشیتا (Matsushita) ، نستله (Nestle)، تویوتا (Toyota) یا سومیتومو بانک (Sumitomo Bank) در سرتاسر جهان توزیع می‎شود. علاوه بر این از طریق شبکه مالی جهانی، مجموعة عظیمی از نقدینگی، بیمه‎های جهانی، دلارهای اروپایی، کارتهای اعتباری و دیگر لوازمی اینچنین، همه روزه معامله می‎شود.

در واقع هر روز ده برابر پولی که برای تجارت و سرمایه‎گذاری بین المللی لازم است در معاملات جابه جا می‎شود. این جریان وقتی که در کنار سهولت جریان مشاغل در اطراف جهان توسط شرکتها قرا ر گیرد توانایی دولتها برای کنترل اقتصاد ملی را از هم می‎پاشد.مطابق برخی استدلاها، رهبران ملی نه تنها از هدایت که حتی از شناخت این غولها ناتوانند، زیرا اینها شکل ثابتی ندارند و همچون شخصیت اسطوره‎ای یونان پروتئوس همواره در حال تغییر شکل برای سازگاری با شرایط گوناگون هستند. (Barnet&Cavanagh,۱۹۹۴)

● سیاست در عصر اطلاعات:

«تغییر نقش در روابط بین مدیران شرکتهای بزرگ جهانی و زمامداران سیاسی به ایجاد یک واقعیت جدید سیاسی در همه جا منجر گردیده است.» (Barnet&Cavanagh,p۱۹) با توجه به پیدایش این شرایط جدید، رابرت بی.ریچ، وزیر کار در دولت بیل کلینتون می‎نویسد:

«ما در دوره‎ای انتقالی زندگی می‎کنیم که بر سیاست و اقتصاد قرن آینده تاثیر خواهد گذارد. دیگر از هیچ محصول یا تکنولوژی ملی، شرکتهای ملی یا صنایع ملی خبری نخواهد بو. اقتصاد ملی آن طور که تا به حال آن را فهمیده‎ایم وجود نخواهد داشت. تنها چیزی که داخل مرزهای ملی یک کشور باقی خواهد ماند، مردمی خواهند بود که آن ملت را تشکیل می‎دهند. لیاقتهای هر ملتی همانا مهارتها و روشن‎بینی‎های آن است؛ و اساسی‎ترین مهارت سیاسی هر ملتی عبارت خواهد بود از توانایی کنار آمدن با نیروهای گریز از مرکز اقتصاد جهانی که رشته پیوند دهنده اعضای یک ملت را از هم میگسلد و ثروتی هر چه سرشارتر در اختیار ماهرترین و روشن‎بین‎ترین افراد قرار خواهد داد در حالی که استاندارد زندگی افرادی را که از مهارت کمتری برخوردارند تنزل خواهد بخشید.» (Rich,۱۹۹۲,p.۳)

تکنولوژیهای اطلاعاتی مرزهای فیزیکی ملتها را با توجه به جریان موجود اطلاعاتی هر چه کمرنگتر ساخته است. برخی چنین استدلال می‎کنند که به هم پیوستگی الکترونیکی و دسترسی به شبکه‎های جهانی می‎تواند از طریق راه دادن به اطلاعات ممیزی نشده به داخل مرزها و رسانیدن آن به دست مردمی که در غیر این صورت ناآگاه باقی می‎ماندند به بی‎ثباتی رژیمهای دیکتاتوری بینجامد.

از طرف دیگر در «گزارش هیئت رسیدگی به زمامداری جهانی» (۱۹۹۵) آمده است:

«دسترسی هر چه بیشتر به اطلاعات برای دموکراسی، که همواره از هر چه مطلع‎تر بودن شهروندان منتفع گردیده، مفید و برای توسعه، همکاریهای حرفه‎ای و علمی و بسیاری دیگر از فعالیت‎ها سودمند واقع گردیده است. رشته‎های گسترده‎تر ارتباطی که هم اکنو تهسیل گردیده نیز می‎تواند مردم جهان را همبسته گرداند. تصاویر رسانه‎ای درخصوص رنجهای بشری، مردم را برانگیخته تا نگرانی و همبستگی خود را با آنها که در دورترین جاها بسر می‎برند از طریق یاری رسانی به نیروهای امدادی و درخواست توضیح و عمل از دولتمردان اعلام کنند. تاثیر رسانه‎ها بر شکل گرفتن سیاست خارجی در بسیاری کشورها بسیار بارز است.»

بدین ترتیب رسانه‎‎های ارتباط جمعی را می‎توان نه تنها به مثابة نیروی محرک در پشت سر تغییرات اجتماعی و فرهنگی قلمداد کرد. بلکه عاملی برای تحرک سیاسی در مرتبة ملی و بین المللی به حساب آورد(کمالی پور، ۱۹۹۵) در ارتباط با این ادعا، حمید مولانا (۱۹۹۶) معتقد است که بخشهای ارتباطات دور ملی و بین المللی به طور فزاینده‎ای در هم تنیده می‎شوند. بدیتن ترتیب بازار بین المللی توسعه چند بازیگر اصلی شکل می‎گیرد که به نوبة خود مشمول مکانیسمهای کنترل کننده سیاسی، اقتصادی و نهادی ملی خود هستند. این بدان معنی است که بسیار مشکل یا حتی ناممکن خواهد بود که بین بخشهای داخلی و بین المللی تفکیک قائل شویم.

http://zoka.blogfa.com

دکتر یحیی کمالی پور

▪ کتابنامه

Alleyne, M.D. (۱۹۹۵) International Power and international Communication. New York, NY: st. Martin’s Press.

Altschull,J.H. (۱۹۹۵). Agents of power: The media and Public policy. New York,, NY: Longman. Barnet, R.J, & Cavanagh, J. (۱۹۹۴). Global dreams: Imperial Corporations and the new world ordr. New York, NY: Simon &Schuster.

Commission on Gllobal Governance, (۱۹۹۵).Our global neigborhood. New York, NY: Oxford University Press.

Drucker,P.F. (۱۹۹۴, November). The age of Social transformation. The Atlantic Monthly, pp,۵۳-۸۰.

Hamelink,C. (۱۹۹۵). World Communication: Dismpowerment & Self – empowerment. London: Zed Books.

Hamelink, C. (۱۹۹۴). The Politics of world Communication. London: Sage.

Kamalipour, Y.R. (Ed). (۱۹۹۵). The U.S.media and the Middle East: Image and perception. Westport, CT: Greenwood.

Kamalipour, Y.R. (۱۹۹۶,March)Media, Cultures, and stereotypes. Aljadid, ۲(۵), pp. ۱۶,۲۰.

McLuhan, M. & Powers, B.R. (۱۹۸۹) The global village: Transformations in world life and media in the ۲۱ st Century. New York: Oxford Unversity Press.

Mcphail, T.L. (۱۹۸۷). Electronic colonialism: The future of international broadcasting and Communication. Newbury Park, CA: Sage.

Mowlana, H. (۱۹۹۵). New global order and cultural ecology In K. Nordenstreng & H.I.Schiller (Eds) , Beyond national sovereignty: International communication in the ۱۹۹۰s. Norwood, Nj: Ablex

Mowlana, H.(۱۹۹۶) Global communication in transition: The end of diversity? Thousand Oaks, CA: Sage.

Quittner, J. (۱۹۹۶, June ۲۴). Free speech for the net, time, ۱۴۷ (۲۶). Pp.۵۶-۵۷

Reich, R,B. (۱۹۹۲). The work of nations. New York, NY vintage Books.

Rifkin, J. (۱۹۹۱) Biosphere politics: A cultural odyssey from the middle ages to the new age. San Francisco, CA: Harper.

Van, J. (۱۹۹۵ January ۸, ۱۹۹۶) ,. Cybercafes’ serving a blend with byte: Colffeehouses chats not all face to face. Chicago Tribune, pp. ۱-۲.

Wagner, N. (۱۹۹۶, June). Telecommunications and the ch۲anging nature of instructional delivery. Syllabus, ۹(۹) pp. ۱۰-۱۲.

http://www.kamalipour.ir/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=۳&Itemid=۵

---