سخنرانی با موضوع انسان شناسی حسی

روابط عمومی

انجمن علمی دانشجویی انسان شناسی دانشگاه تهران سلسله نشست هایی را در حوزه  های جدید رشته انسان شناسی برگزار می کند. اولین نشست اختصاص به معرفی انسان  شناسی حسی دارد که با سخنرانی دکتر اصغر ایزدی جیران همراه خواهد بود.چکیده سخنرانی این نشست را می خوانید:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

انجمن علمی دانشجویی انسان شناسی دانشگاه تهران سلسله نشست هایی را در حوزه  های جدید رشته انسان شناسی برگزار  می کند. اولین نشست اختصاص به معرفی انسان  شناسی حسی دارد که با سخنرانی دکتر اصغر ایزدی جیران ( مدیر گروه انسان شناسی هنر انسان شناسی و فرهنگ  و عضو هیئت علمی گروه انسان شناسی دانشگاه تهران) همراه خواهد بود. در زیر چکیده سخنرانی این نشست را می خوانید:

بوییدن، چشیدن، دیدن، شنیدن و لمس کردن نه تنها ابزارهایی برای درک پدیده های فیزیکی، بلکه وسیله هایی برای انتقال ارزش های فرهنگی و عملکرد اجتماعی اند. دهه 1990 دهه چرخشی دگرگون کننده در فهم انسان شناختی از فرهنگ بود و نام خود را چرخش حسی گذاشت. قطب انسان شناسی حس ها در دانشگاه  کانکوردیای کانادا به رهبری دیوید هاوز و کانستنس کلسن مردم نگاری های حس- محوری پدید آورد و به تدریج رشته های دیگری همچون تاریخ، جغرافیا و جامعه شناسی نیز به این چرخش پیوستند. حجم آثار و تاثیرگذاری مردم نگاری های حسی به جایی رسید که سال 2006 از انقلاب حسی در انسان شناسی و علوم اجتماعی یاد شد، انقلابی که فرهنگ را شیوه های حس کردن جهان تعریف می کرد. بدین ترتیب انسان شناس حسی به دنبال «ادراک فرهنگ» می رود تا خود را در «مکان ها و لحظات شدن فرهنگ» غرق کند.

آشنایی با این ژانر و سبک جدید تفکر و پژوهش در انسان شناسی به پژوهشگر هیجان و شور جدیدی می بخشد. وقتی می توان مثلاً فاصله های اجتماعی را بویید، خاطرات جمعی را چشید، امر قدسی را لمس کرد، عمق حضور در جهان را شنید، با حرکت اتمسفر مناسکی پدید آورد و به طور کلی خود، جامعه و جهان را به شیوه حس- مندی تجربه کرد. رویکرد حسی هم به لحاظ روش شناختی سطح درگیری انسان شناس را با میدان افزایش می دهد و هم اندیشه او را به روی مفهوم سازی های حسی جدیدی می گشاید. به نظر می رسد در ایران ما انسان شناسان بیشتر درگیر فرهنگ به مثابه معنا و مفاهیم معنایی بوده ایم. شاید وقت آن رسیده که با پیوستن به انقلاب حسی درگیر فرهنگ به مثابه تجربه و مفاهیم تجربی متمرکز بر ادراک شویم. چراکه فرهنگ جز در تجربه بدنمند ما از آن وجود خارجی ندارد. فرهنگ را با ادراکات فرهنگی می توان زیست.

درگیری مردم نگار با انسان شناسی حسی نه تنها منجر به توصیف ها و تحلیل های نوینی از فرهنگ و افراد مورد مطالعه می شود، بلکه ظرفیت های کاربردی جدید و خلاقانه ای را در حوزه های عملی پدید می آورد. پرسش کاربردی در اینجا آن است که چگونه می توان پدیده ها، رخدادها و محیط ها حسی یا چندحسی جدید مبتنی بر حال و هوای فرهنگی را خلق کرد که زیست بهتری در افراد شکل گیرد. یا چگونه می توان از توسعه حسی دفاع کرد، وقتی که از وضعیت های نامطلوب حسی به وضعیت های مطلوب حسی حرکت کنیم. همچنین چگونه می توان در مشکلات و بحران های اجتماعی به سوی آسیب شناسی حسی رفت و راهکارهای بهبود وضعیت را با توسل به ادراکات افراد طراحی کرد.

در این سخنرانی کوشش می شود تا با مروری بر تاریخ پیدایش توجه به ادراکات حسی در بین انسان شناسان به کارهای و افرادی بپردازم که در دهه های 1990 و 2000 تأثیر قدرتمندی بر انسان شناسی حسی داشته اند. سپس به دستاوردهای نظری و روش شناختی انسان شناسان حسی پرداخته می شود که در تعریف جدید از فرهنگ و شیوه های کار میدانی خود را نشان می دهد. همچنین مردم نگاری های تأثیرگذار، کتاب های مهم و مجلات کلیدی مرتبط با این حوزه جدید  معرفی خواهم شد. دست آخر با تکیه بر تجارب پژوهشی در سال های اخیر نشان داده خواهم شد که چگونه می توان این جنبش جدید انسان شناختی را در ایران عملی نمود.

 

زمان: سه شنبه 18 آذر 1393 از ساعت 11:45 الی 13

 

مکان: تهران، بزرگراه جلال آل احمد، پل گیشا، جنب بیمارستان شریعتی، دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، طبقه اول، سال برگزاری کنفرانس انجمن ها