پایان نامه های حوزه مطالعه اجتماعی ورزش (3): تاثیر "شرکت در ورزش همگانی" بر " اعتماد اجتماعی"

گروه ورزش و فرهنگ

های اندیشمندان و محققان اجتماعی بوده است.

 

سبحانی، بهمن (1390). بررسی رابطه ی بین "شرکت در ورزش همگانی" و " اعتماد اجتماعی" (در میان جوانان 15 تا 29 ساله ی شهر تهران در سال 1390). پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، گروه جامعه شناسی

بهمن سبحانی، فارغ التحصیل کارشناسی ارشد جامعه شناسی دانشکده علوم اجتماعی تهران، و شاغل به تحصیل در دوره دکترای رفاه و برنامه ریزی اجتماعی در دانشگاه علامه طباطبایی (ره) می باشد. راهنمایی وی در رساله کارشناسی ارشدش بر عهده دکتر سید ضیاء هاشمی و مشاوره وی بر عهده دکتر غلامرضا غفاری بوده و در شهریور 1390 دفاع شده است.

رساله شامل پنج فصل است که فصل نخست آن زیر عنوان "کلیات تحقیق" به بیان مساله و ضرورت و اهمیت آن می پردازد، سپس در فصل دوم ادبیات نظری و پیشینه تحقیق مطرح می شود که طی آن نگارنده به مروری بر نظریات و پیشینه های پژوهشی علوم اجتماعی درباره مفهوم اعتماد می پردازد، همچنین در بخش دیگری از مطالعه اجتماعی ورزش و مخصوصا ورزش همگانی سخن به میان می آورد.

سبحانی معتقد است: در دنیای امروز با گسترش ارتباطات در سطح ملی و بین المللی و افزایش امکان برقراری روابط متقابل بین افراد، گروه ها و سازمان های مختلف لزوم وجود اعتماد در جامعه و فراهم نمودن بسترهای تقویت کننده ی آن بیش از پیش احساس می شود. با این وجود نتایج تحقیقات و شواهد تجربی حاکی از کاهش اعتماد در جامعه ی ایران  است. بنابراین در دو دهه ی اخیر جستجوی راهکارهایی جهت تقویت اعتماد اجتماعی همواره از دغدغه های اندیشمندان و محققان اجتماعی بوده است.

طبق ادبیات نظری تحقیق ورزش همگانی به واسطه ی متغیرهایی چون تعامل اجتماعی، اعتماد به نفس، نشاط و شادابی، هویت اجتماعی، تعلق اجتماعی و آگاهی اجتماعی با اعتماد اجتماعی ارتباط می یابد و با افزایش متغیرهای فوق در میان شرکت کنندگان در ورزش همگانی، اعتماد اجتماعی افزایش می یابد.

وی سپس هدف از تحقیق خود را چنین اعلام می کند: تحقیق حاضر با هدف بررسی امکان تأثیرگذاری شرکت جوانان در ورزش های همگانی، به عنوان فعالیتی دسته جمعی، داوطلبانه و مفرح، بر اعتماد اجتماعی به انجام رسیده است.

سبحانی فصل سوم رساله را نیز به روش شناسی تحقیق اختصاص داده است، روش انجام تحقیق پیمایشی و طرح آن از نوع همبستگی یا مقطعی و واحد تحلیل در آن فرد است.جامعه ی آماری تحقیق شامل تمامی جوانان 15 تا 29 ساله ی شهرتهران در سال 1390 است، که از میان آنان تعداد 405نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای به عنوان نمونه ی آماری تحقیق برگزیده شدند. نمونه ها از مناطق 1، 6 و 18 تهران انتخاب شده و به دو گروه شرکت کننده در ورزش همگانی و غیرشرکت کننده در ورزش همگانی تقسیم شدند.

اختصاص حدود 80 صفحه از این رساله 150 صفحه ای به بیان کلیات و مباحث روش شناختی از جمله انتقاداتی است که از نظر شکلی درباره این پایان نامه قابل ذکر است به گونه ای که کمتر از نیمی از رساله به بیان یافته ها و تحلیل های نگارنده می پردازد.

با وجود این، این پایان نامه با توجه به موضوع بی سابقه و روش کار و همچنین دستاوردها و شیوه تحلیل آن اثر قابل توجهی است.

در فصل چهارم به بررسی و تحلیل یافته های تحقیق پرداخته شده است که طی آن به توصیف متغیرهای تحقیق، آزمون و تحلیل های دو متغیره و چند متغیره پرداخته شده است. فصل واپسین نیز به نتیجه گیری اختصاص دارد.

نتایج تحقیق نشان می¬دهد که تفاوت میانگین نمرات دو گروه در متغیرهای تعامل رو در رو، اعتماد به نفس، نشاط و آگاهی اجتماعی از نظر آماری معنادار است.

یافته های وی نشان می دهد با توجه به اینکه متغیرهای زمینه ای تحقیق کنترل شده بودند می توان گفت که ورزش همگانی بر افزایش این متغیرها مؤثر بوده است.

از دیگر نتایج تحقیق همبستگی متغیرهای تعلق اجتماعی به میزان(50/0)، تعامل اجتماعی(37/0)، آگاهی اجتماعی(25/0)، هویت اجتماعی(23/0)، اعتماد به نفس(22/0) و نشاط(14/0) با متغیر وابسته ی تحقیق (اعتماد اجتماعی) است. تحلیل اثرات مستقیم و غیر مستقیم متغیرهای مستقل و واسطه بر متغیر وابسته ی تحقیق نشان داد که شرکت در ورزش همگانی به طور مستقیم 06/0 و به طور غیر مستقیم  47/0 بر اعتماد اجتماعی مؤثر است، بدین معنا که با افزایش  یک انحراف استاندارد در میزان شرکت در ورزش همگانی میزان اعتماد اجتماعی به مقدار  28/0  افزایش می یابد.

نسخه هایی از این پایان نامه در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران و کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.