مذهب سیک در هندوستان

زهرا شعربافچی‌زاده

تاریخچۀ سیک:                                                                   
           قرن‌های چهارده و پانزدهم میلادی در هند، بسیار تحت تاثیر اختلافات مذهبی و پیامدهای ناگوار آن بود. در این فضا، بیشتر متفکران مذهبی به دنبال حل مسئلۀ اختلاف مبان ادیان بودند. یکی از پیش‌گامان و عرفای بزرگ اسلامی به نام کبیر( 1518- 1440 ) توحید اسلامی را با برخی عقاید هندویی در آمیخت و مریدان بسیاری گرد خود آورد. این رهیافت بیش از همه ریشه در ساختارهای ادیان هندویی و تفکر کثرت‌گرایانه در درون آنها داشت و عرفای هندو و مسلمان منادیان این تفکر عرفانی به ادیان دیگر بودند. در این فضا مکتب‌های عرفانی متعدد و در مواردی ادیان جدیدی شکل گرفتند. مذهب سیک نیز ریشه در این شرایط اجتماعی و مذهبی هند داشت. یکی از ادیان مهم در هندوستان مذهب " سیک "، به معنای شاگرد است. این دین با تلفیقی از اسلام و هندوئیسم تشکیل شده و محصول اختلافات مذهبی سدۀ 15 میلادی است که " گورو نانک "( 1469-1539 )، نخستین گورو به معنای معلّم و پیامبر این مذهب، برای خاموشی اختلافات مذهبی میان هندوها و مسلمانان بر اصول مشترک این دو مذهب تاکید  و از موارد جدایی و اختلاف و به ویژه در آیین‌ها و نیایش‌های مذهبی، دوری کرد.

برای خواندن گزارش در زیر کلیک کنید: