بیش فعالی را با شیطنت اشتباه نگیرید

بیش فعالی شیطنت نیست

اختلال کم توجّهی، بیش فعالی که اختلال رفتاری رشدی است. معمولاً کودک توانایی دقّت و تمرکز بر روی یک موضوع را نداشته، یادگیری در او کند است و کودک از فعّالیّت بدنی غیر معمول و بسیار بالا برخوردار است. این اختلال با فقدان توجه، فعّالیت بیش ازحد، رفتارهای تکانشی ، یا ترکیبی از این موارد همراه است. هر کودکی با شک ADHD باید به دقت تحت نظر یک پزشک معاینه گردد. بسیاری از این کودکان، یک یا چند اختلال رفتاری دیگر نیز دارند. همچنین ممکن است یک مشکل روانی مانند افسردگی یا اختلال دوقطبی داشته باشند.

روان پزشکان بین بیش فعالی و شیطنت تمایز قایل می شوند. بیش فعالی عارضه ای است که در آن بخشی از قشر مغز کودک به دلیل اختلال در خونرسانی کم تحرک است. علائم بیش فعالی را از زمان نوزادی و شیرخوارگی می توان در کودک تشخیص داد که اغلب نسبت به محرک های محیطی، صدا، نور، حرارات محیط و… حساس هستند و نسبت به آن دچار آشفتگی می شوند و همچنین بیقرار و کم خواب هستند.

تمایز بیش فعالی و شیطنت

کودک در مدرسه و مهد نمی تواند با همسالان خود به درستی ارتباط برقرار کند، بازی ها را به اتمام برساند، زیاد صحبت و سوال می کند، به تذکرات بی توجه است، دائم دست و پای خود را تکان می دهد و دست به کارهای خطرناکی می زند بدون آن که از خطر آن آگاه باشد. این کودکان در سن مدرسه مشکلات یادگیری و رفتاری دارند، حواس پرت هستند، با سایر کودکان سازگاری ندارند و سابقه تحصیلی ضعیفی خواهند داشت. چون کودکان بیش فعال مدام مورد تذکر قرار می گیرند با کاهش اعتماد به نفس، افسردگی و یاس و ناامیدی مواجه خواهند شد. این کودکان بیشتر اوقات به عنوان افرادی بی ادب و پر شر و شور تلقی می شوند، در حالی که این کودکان به واقع مشکل دارند. البته باید توجه داشت که کودکی را می توان بیش فعال دانست که علائم وی بیش از شش ماه طول بکشد. همچنین بیش فعالی اگر درمان نشود تا حدود 20 سالگی علائم آن با فرد خواهد بود.

بیش فعالی را با شیطنت اشتباه نگیرید