بیوگرافی کامران تفتی(بازیگر سینما و تلویزیون ایران)

بیوگرافی کامران تفتی

کامران تفتی در روز ۱۹ فروردین ماه سال ۵۸ هجری شمسی در شهر تهران متولد شد و بنا به علاقه اش بازیگری را از سال ۷۶ شروع کرد . از نکات جالب زندگی کامران تفتی پدر اوست . اردشیر تفتی نیز در سینما و تلویزیون در عرصه بازیگری فعالیت می کند

بازیگری اولین و آخرین انتخاب شغلی کامران تفتی

 کامران تفتی از کودکی آن هم نه به معنای شوخی وارد بازیگری شده است. ۷ ساله داشته که اولین تئاترم را بازی کرده او می گوید درس خیلی خوبی داشتم ولی چون به بازیگری علاقه مند بودم رشته هنر را انتخاب کردم و کنکور هنر دادم به همین خاطر فکر کنم اگر قرار بود بازیگر نشوم اصلا نبودم!

کامران تفتی در زمان دانشجویی

کامران تفتی در زمان دانشجویی با کارهای دانشجویی  وارد فضای حرفه ای تئاتر کشور شد و با استادانی چون حمید امجد ، محمد رضایی راد ، محمد چرمشیر ، بهزاد فراهانی  ، قطب الدین صادقی و منیژه محمدی و …. تئاترهایی را به روی صحنه برد.

کارهای کامران تفتی

فیلم سینمایی
به هدف شلیک کن (محمد کتیرایی)
سلام بر عشق (اصغر نعیمی، ۱۳۸۸)
پایان نامه (حامد کلاهداری ۱۳۸۹ )
مرگ کسب و کار من است (۱۳۸۹)
گلوگاه (فیلم)
رسوایی(مسعود ده نمکی۱۳۹۱)
تئاتر
بی شیر و شکر
زائر
دایره بسته
فالگوش
نجواهای شبانه
رقصی چنین
نظمیه زنان
یادداشتی برای سهراب
خشت خام خانه
خون و گل سرخ
سریال
 ولایت عشق
خواب و بیدار
دیوار و بزم آخر
میکائیل
و...

کامران تفتی با چه کارگردانی دوست دارد کار بکند؟

با همه کارگردان‌ها! کامران تفتی می گوید من بازیگر هستم و برایم بازیگری مهم است، ماهیت بازیگری برایم از اسم آدم‌ها مهم‌تر است به همین خاطر هر فیلمسازی که اندیشه ای دارد و می‌توانم به عنوان ویترین فوق‌ ‌العاده و ابزار اندیشه او و شیوه گفت‌وگو او با مردم جامعه باشم کمکش کنم.

الگوهای بازیگری برای کامران تفتی

همیشه زندگینامه و نحوه بازی آل پاچینو برای او مثال زدنی است، در ایران هم بهروز وثوقی و خسرو شکیبایی الگوهای او هستند.

فیلم فارسی از نظر کامران تفتی

او می گوید من اصولا آدم قضاوت کردن و ارزش گذاری نیستم ولی بخشی از تاریخ معاصر سینمای من است و من تمام فیلم‌هایش را دیدم حتی لحظات درخشانی در آن سراغ دارم طبیعتا ضعف‌ها و اشکالاتی هم در آن وجود دارد. امیدوارم اگر قرار است در این دوره و زمانه در سینما به پسرفت ادامه بدهیم حداقل شبیه سینمایی بشویم به نام سینمای فارسی که شاید بتوانیم در آن لحظات شادی به اسم خودمان خلق کنیم. این که قرار باشد بین کلیشه و مدرنیسم و سنت دست و پا بزنیم و به یک جایگاه درست در سینما نرسیم به نظرم خیلی بدتر از سینمای فارسی است.

آرزوی کامران تفتی

سلامتی و سربلندی و آرامش را برای مردم کشورم آرزو می‌کنم.