گرفتن سیمرغ نتیجه حرفه‌ای ندارد

جشنواره فیلم فجر مهم‌ترین رویداد سینمایی كشور است و جایگاه ویژه‌ای دارد.
با این همه، جشنواره نواقص و كاستی‌هایی هم دارد و در این سال‌ها اهالی سینما در موقعیت‌های مختلف به این موضوع اشاره كرده‌اند. به نظر من به دلایل ساختار جشنواره، تقریباً به بخش مسابقه سینمایی ایران محدود شده‌ایم، در حالی كه تقویت بخش بین‌المللی می‌تواند به بیشتر شدن جذابیت و نشاط جشنواره كمك كند. بخش بین‌الملل جشنواره فجر، جای كار زیادی دارد. می‌توان بخش‌های مختلفی را تعریف كرد و از فضاهای تكراری و یكنواخت فاصله گرفت. حضور در جشنواره فیلم فجر اگرچه برای سینماگران ایران می‌تواند از بعد تبلیغاتی مفید باشد و باعث شود مخاطب درباره فیلم ذهنیت پیدا كرده و در اكران عمومی با دید باز آن را انتخاب كند، اما این شكل از برگزاری جشنواره به بعضی آثار لطمه می‌زند. گاهی درباره بعضی فیلم‌ها قضاوت عجولانه و زودهنگام می‌شود و جبران این اشتباه در اكران عمومی ساده نیست. به نظر من موقعیت جشنواره فیلم فجر و سینمای ایران با دیگر فستیوال‌های معتبر جهان قابل مقایسه نیست. موفقیت در جشنواره فیلم فجر نمی‌تواند تاثیر زیادی در موقعیت حرفه‌ای افراد بگذارد. شاید بشود گفت آنهایی كه در جشنواره تحسین می‌شوند و جایزه می‌گیرند، احساس مسوولیت بیشتری درباره كارشان احساس می‌كنند، در ایران بازار كار طبیعتی مستقل از جشنواره دارد به همین دلیل گرفتن سیمرغ تاثیر چندانی در رونق فعالیت حرفه‌ای افراد ندارد. برگزاركنندگان جشنواره باید در حوزه داوری و اهدای سیمرغ دقت زیادی داشته باشند. بعضی افراد سال‌ها در جشنواره حضور پیدا كرده‌اند.
اما در این سال‌ها به آنها كم‌لطفی شده، بنابراین افراد انگیزه‌شان را برای شركت در جشنواره از دست می‌دهند. گروهی دیگر بارها جایزه گرفته‌اند، به همین دلیل گرفتن سیمرغ برای آنها طراوت و تازگی‌اش را از دست داده است. اگر در این تقسیم‌بندی‌ها بازنگری شود، جذابیت جشنواره بیشتر می‌شود. دست‌اندركاران جشنواره باید با برنامه‌ریزی‌های ویژه، روحی تازه در جشنواره بدمند و تغییراتی در جشنواره ایجاد كنند تا هر دوره با شور و اشتیاق خاص برگزار شود و نتایج به دست آمده از جشنواره به رشد و اعتلای سینمای ایران كمك كند.

منبع : روزنامه تهران امروز