یار دوازدهم یار بماند

در تعریف گزارشگری به ویژه گزارشگری ورزشی به این موضوع با چندین بار تاكید اشاره شده كه گزارشگر باید آنچه را كه با چشمان خود می بیند بدون كم و كاست و بدون اینكه سلیقه و نظر شخصی خود را در آن دخالت بدهد برای بیننده و یا شنونده شرح بدهد به گونه ای كه اگر مخاطب با چشمان بسته به گزارش وی گوش فرا بدهد خود را در همان مسابقه ورزشی احساس كند. به همین دلیل است كه در اغلب كشورها در گزارش های تلویزیونی و رادیویی یك نفر صرفا به عنوان گزارشگر به گزارش بازی می پردازد و فرد دیگری كه به عنوان كارشناس در كنار وی حضور دارد به كارشناسی مسابقه ورزشی. جالب اینكه هیچ از این دو نفر نباید سعی در القای نظرات خود به دیگری و یا صدور حكم مطلق برای مخاطب داشته باشند.خوشبختانه اخیرا صدا و سیما با استفاده از كارشناسان داوری و مربیگری در برنامه های ورزشی به نقد و تحلیل مسابقات زنده می پردازند اما هنوز هم تعدادی از گزارشگران سلایق و نظرات شخصی خود را در لابلای گزارش ها به مخاطب القا می كنند تا جایی كه از روند طبیعی مسابقه ورزشی غافل شده و فراموش می كنند كه چه اتفاقی در داخل زمین در حال رخ دادن می باشد.یكی از گزارش هایی كه این معضل را بیش از پیش نمایان ساخت نحوه گزارش بازی تیم ملی ایران در برابر تیم ملی مقدونیه بود به گونه ای كه در برخی دقایق بازی این شائبه بوجود می آمد كه آیا این بازی از طریق تلویزیون ایران پخش می شد یا تلویزیون كشور مقدونیه. از زمانی كه تیم ملی ایران گل اول را دریافت كرد كاملا مشخص بود كه گزارشگر در انتظار چنین حادثه ای بود تا حمله آشكار به مربی تیم ملی را آغاز كند. به هر حال وی در طول ۹۰ دقیقه بارها و به صورت علنی به انتقاد شدید از مربی تیم ملی پرداخت و در پایان نیز به صورت غیر مستقیم اینگونه نتیجه گیری كرد كه تیم ملی به خون تازه نیاز دارد كه این خون تازه تنها با كنار گذاشتن مربی تیم ملی به كالبد تیم تزریق خواهد شد.در واقع بیش از اینكه این گزارشگر به وظیفه خود كه همان گزارش بازی بود بپردازد به تحلیل بازی می پرداخت؛ به گونه ای كه حتی از حضور دروازه بان دوم تیم ملی در تركیب اصلی تیم در ابتدای نیمه دوم غافل بود و حتی «بایرام» را یك اسم اصیل ایرانی معرفی كرد. او حتی معتقد بود ابراهیم میرزاپور به دلیل اینكه پاس رو به عقب ستار زارع را با دست دریافت كرده مقصر نیست بلكه مقصر مدافعی است كه به او پاس داده است. آنهم در شرایطی كه در نزدیكی میرزاپور حتی سایه بازیكنان مقدونیه نیز دیده نمی شد. او همچنین در طول بازی بارها خواهان حضور بازیكنی خاص در میدان شد و در ۱۰ دقیقه پایانی بازی برای اتمام آن ثانیه شماری می كرد به گونه ای كه تصور می شد وی علاقمند به شنیدن سوت داور بازی و اعلام پیروزی تیم مقدونیه است. البته وی پس از پایان بازی پا را از این فراتر گذاشت و اعلام كرد كه تماشاگران با شعارهای خود نسبت به عملكرد مربی تیم ملی معترض هستند.به هر حال، نباید از یاد برد كه یكی از عوامل اصلی صعود تیم ملی ایران به جام جهانی حمایت های همه جانبه صدا و سیما بود كه با شعار یار دوازدهم تیم ملی وارد میدان شد و با تبلیغات خود پشتوانه عظیمی برای تیم ملی در ورزشگاهها ساخت. حال كه صعود تیم ملی به جام جهانی صورت گرفته بدون تردید سیاست سازمان صدا وسیما كماكان حمایت از تیم ملی به عنوان یار دوازدهم است به همین دلیل نباید اجازه تخریب تیم ملی و یا مربی آن از این رسانه تاثیرگذار داده شود. وظیفه نقد تیم ملی بر عهده كارشناسان بیطرفی است كه از سوی صدا وسیما به برنامه های ورزشی آن دعوت می شوند اما گزارش هایی مانند گزارش بازی با مقدونیه كه در آن سراسر، تحقیر و تخریب كادر فنی تیم ملی احساس می شود نوعی یاس و ناامیدی در میان میلیونها تماشاگر تلویزیونی ایجاد می كند. به هر حال حیف است كه تیم ملی از حمایت یار دوازدهم خود به واسطه گزارش های سلیقه ای برخی از گزارشگران محروم شود.البته مواردی مشابه نیز قبلا از این گزارشگر مشاهده شده بود. به عنوان مثال، در یكی از بازیهای تداركاتی تیم ملی كه دو سال قبل خارج از كشور برگزار شد این گزارشگر به شدت از عملكرد كاپیتان تیم ملی و تعویض نشدن وی به انتقاد پرداخت اما پس از اینكه كاپیتان به وطن بازگشت و در محافل مختلف از اظهار نظرات وی به انتقاد پرداخت همین گزارشگر در بازیهای بعدی ملی و یا مراسم های مختلف به حدی از كاپیتان تعریف و تمجید كرد گویی كه در شخص دیگری در جریان آن بازی تداركاتی از وی انتقاد كرده بود. به هر حال معتقدیم كه نظر هر شخصی به نوبه خود محترم و قابل بررسی است اما با توجه به اینكه سیما یك رسانه ملی به شمار می آید، میلیونها نفر مخاطب دارد و مطالب پخش شده از آن تاثیر مستقیم بر افكار عمومی دارد نباید در این رسانه به بیان سلایق شخصی پرداخت هر چند كه ممكن است حق با این گزارشگر محترم باشد.

منبع : روزنامه همشهری