دش، دع، دف، دک

	دشت دشتِ اوّل است
		نظير: سوداى اوّل محمود است
	دشمن اگر پشه است فيل بشمارش
		رک: دشمن نتوان حقير و بيچاره شمرد
	دشمن اگر قوى است نگهبان قوى‌تر است
		نظير: گر نگهدار من آنست که من مى‌دانم	شيشه را در بغل سنگ نگه مى‌دارد (خيرانى)
	دشمنان را پوست بر کَن دوستان را پوستين٭
			٭ چون فرو مانى به سختى تن به عجز اندر مده	............................. (سعدى)
	دشمنان سه فرقه‌اند: دشمن و دشمنِ دوست و دوستِ دشمن
		نظير: اندر جهانت بر دو گروه ايمنى مباد	بر دوستانِ دشمن و بر دشمنانِ دوست
	دشمن اين نيک پسنديد که تو گيرى کم دوست٭
			٭گو: کم يار براى دل اغيار مگير	.............................. (سعدى)
	دشمن چو به‌دست آمد و مغلوب تو شد	حکمِ خرد آن است امانش ندهي
		رک: چون دشمن را در بند يافتى امانش مده
	دشمن چه کند چو مهربان باشد دوست
		نظير:
		چه غم ز حيلهٔ دشمن چو دوست جانب ماست
		ـ دوست گويار شو و هر دو جهان دشمن باشد (حافظ)
		ـ هر دو عالم دشمن ما باد و ما را دوست بس (شيخ اوحدى مراغه‌اى)
	دشمن خانگى را علاج کن تا از دست دشمن خارجى در امان باشى
	دشمن خُرد است بلائى بزرگ٭
		رک: دشمن نتوان حقير و بيچاره شمرد
			٭....................	غفلت از آن هست خطائى بزرگ (نظامى)
	دشمن دانا بِهْ از نادان دوست ٭(سعدى)
		نظير:
		دوست نادان بتر ز صد دشمن (سنائى)
		ـ دشمن دانا که غم جان بوَد	بهتر از آن دوست که نادان بوَد (نظامى)
		ـ اگر دانا بوَد خصم تو بهتر	که با نادان شوى يار و برادر (ناصر خسرو)
			٭ دوستى با مردم دانا نکوست	............................. (سعدى)
	دشمن دوست چون توانَد بود؟ (ابوالفضل بيهقى)
		رک: دشمن دوست نشود و چغندر گوشت
	دشمن دوست نشود و چغندر گوشت٭
		نظير:
		دشمن دوست نمى‌شود و شکمبه پوست
		ـ هرگز دشمن دوست نشود (ابوالفضل بيهقى)
		ـ دشمن دوست چون توانَد بود؟ (ابوالفضل بيهقى)
		ـ دشمن مانند مار است که هرگز دوست نگردد (سندبادنامه)
			٭ايرانشاه بن‌ابى‌الخير در بهمن‌نامه گفته است:
			در اين باره‌ام داستانى نکوست	که دشمن نگردد به هر حال دوست (بهمن‌نامه،بيت ۱۰۳۸۷)
	دشمن دوست نمى‌شود و شکمبه پوست
		رک: دشمن دوست نشود و چغندر گوشت
	دشمن مانند مار است که هرگز دوست نگردد (سندبادنامه)
		رک: دشمن دوست نشود و چغندر گوشت
	دشمن طاووس آمد پرِّ او٭
		رک: دُم روبه وبال روباه است
			٭...................................	اى بسا شه را بکشته فرّ او (مولوى)
	دشمنم را همچو ميخ خيمه مى‌خواهم مدام	سر به سنگ و تن به خاک و ريسمان در گردنش!
	دشمنِ من ميانِ سينهٔ من٭
		رک: هر بلائى که به هر کس برسد از خويش است
			٭ من ز دشمن چگونه پرهيزم	..................... (صائب)
	دشمن نتوان حقير و بيچاره شمرد (سعدى)٭
		نظير:
		هيچ دشمنى خُرد نيست
		ـ دشمن هر چند حقير باشد خُرد مگير (خواجه عبدالله انصارى)
		ـ نشايد ديد خصم خويش را خُرد (نظامى)
		ـ دشمن اگر پشه است فيل بشمارش
		ـ خصم ضعيف را خوار نبايد شمرد (از قرةالعيون)
		ـ دشمن خُرد است بلائى بزرگ (نظامى)
		ـ مشمار عدويِ خويش را خُرد (نظامى)
		ـ آتش اگر اندک است حقير نبايد داشت (سعدى)
			٭دانی که چه گفت زال با رستم گرد	............................. (سعدى)
	دشمن هر چند حقير باشد خُرد مگير (خواجه عبدالله انصارى)
		رک: دشمن نتوان حقير و بيچاره شمرد
	دشمنى آهسته بزن ندارد!
		نظير: مير غضبى آهسته بُبر ندارد
	دشمنى بالاتر از اولاد نيست	شاخ گاوى بدتر از داماد نيست!
		رک: هيچ‌کس از زادهٔ خود خير در دنيا نديد
	دشوار به‌دست آمده آسان نرود
	دعا راست است امّا سوراخ غلط است!
		رک: خوب وِردى بر زبان آورده‌اى...
	دعا کن الفبا بميرد و گرنه استاد بسيار است
		رک: اگر دعاى طفلان را اثر بودى يک معلم زنده نماندى
	دعا کن بابات بميرد و گرنه معلّم بسيار است
		نظير: اگر دعاى طفلان را اثر بودى يک معلم زنده نماندى
	دعا کن خدا طاس را توى سرت نزند!٭
			٭ براى اطلاع از ريشهٔ اين مَثَل رجوع شود به داستان‌هاى امثال تأليف اميرقلى امينى، ص ص ۲۲۹ و ۲۳۰
	دعا کن گندمت آرد بشود!
		زاهدى کيسه‌اى گندم نزد آسيابان بُرد. آسيابان گندم او را در کنار ساير کيسه‌ها گذاشت تا به نوبت آرد کند. زاهد گفت: 'اگر گندم مرا زودتر آرد نکنى دعا مى‌کنم خرت سنگ بشود و خودت هم سگ!' آسيابان گفت: 'تو که اين چنين مستجاب‌الدعوه هستى دعا کن گندمت آرد بشود!'
	دعايش را ملّا ابراهيم جهود آورده است! (عا).
		به مزاح: محبوبيّت از دست رفته را باز يافته است
		رک: جن دعايش آورده است
	دعاى گوشه‌نشينان بلا بگرداند٭
		نظير: بلاگردان جان و تن، دعاى مستمدان است (حافظ)
			٭ ................................	چرا به گوشهٔ چشمى به ما نمى‌نگرى؟ (حافظ)
	دعواى سرِ شيار بهتر از صلح سرِ خرمن است
		نظير:
		جنگ اول به از صلح آخر است
		ـ جنگ سرِ شخم بهتر از آشتى سرِ تخم است
	دفتر به سخن خوب شود جامه به آهار ٭
			٭شد خوب به نيکو سخنت دفتر نا خوب	....................... (ناصر خسرو)
	دکّان بى‌متاغ چرا وا کند کسى (صائب)
	دکانى که بقّال آخر روز باز کند سودش معلوم است
		خواب بامدادى و کاهلى در کار و تلاش روزانه مانع رزق و روزى است