اختلالات خلقی

خلق به‌عنوان رنگ‌مایه هیجانی فراگیری تعریف شده است که به‌طور کلی عمیقاً بر دیدگاه و درک فرد از خود، دیگران و محیط اثر می‌گذارد. اختلالات خلقی حالت‌های شایع، بالقوه کشنده و به میزان زیادی قابل درمان هستند که در طی آنها بیماران، خلق‌های غیرطبیعی افسرده یا بالا را تجربه می‌کنند. نابه‌هنجاری‌های خلقی یا چندین علامت و نشانه همراه هستند که تقریباً بر همه سطوح عملکردی اثر می‌گذارد. نشانه‌های نباتی (vegetatie) شامل تغییرات در خواب اشتها، میل‌جنسی و انرژی هستند.

اختلالات خلقی شامل اختلالات افسردگی ماژور، اختلالات دوقطبی (I و II)، اختلال دیستایمی، اختلال سیکلوتایمی، اختلال خلقی به‌دلیل یک بیماری طبی عمومی، اختلال خلقی به‌دلیل یک بیماری طبی عمومی، اختلال خلقی ناشی از مواد، و اختلالات افسردگی و دوقطبی که به‌گونه‌ای دیگر مشخص نشده می‌باشد. پیشرفت در درمان شامل طیف وسیعی از داروها فهم بهتر نیاز برای تلفق درمان‌های زیست‌شناختی و روانی اجتماعی، شناخت ماهیت مزمن این اختلالات و در نتیجه اهمیت دادن به درمان‌های نگه‌دارنده طولانی‌مدت است.

- روان‌پویشی (psychodynamic):

در افسردگی، درون‌فکنی دوسومندانه ابژه‌های از دست‌رفته منجر به احساس درونی تعارض، گناه، خشم، درد و نفرت می‌شود. سوگواری بیمارگون، به‌صورت احساس دوسوگرایانه نسبت به ابژه درون‌فکنی شده است که به سمت خود فرد هدایت و تبدیل به افسردی می‌شود. در مانیا، احساس عدم کفایت و بی‌ارزشی توسط مکانیسم‌های انکار، واکنش‌سازی و فرافکنی تبدیل به هذیان‌های بزرگ‌منشی می‌گردد.