رفتار کودک،غیر از آینه رفتار ماست؟

 روزنامه اطلاعات: بسياري از پدرها و مادرها تربيت را فقط پند و اندرز و امر و نهي كردن مي‌دانند. به همين جهت وقتي كه بچه به سن رشد رسيد خوب و بد را با نصيحت كردن به او ياد مي‌دهند. در صورتي كه اين عقيده كاملاً اشتباه است.

پدرها و مادرها بايد بدانند كه تربيت كودك از همان روز اول زندگي شروع مي‌شود. كودك با چشم‌هاي خود همه‌چيز را مي‌بيند و رفتار خوب يا بد پدر و مادر بر او اثر مي‌گذارد. كودك به تدريج كه بزرگ شد از كارهاي بزرگترها تقليد مي‌كند. كودك هميشه نگاهش به پدر و مادر است. رفتار و گفتار آنان براي او سرمشق است. وقتي چند سال گذشت، اگر ببيند حرف‌هاي پدر و مادر با عملشان فرق دارد، اعتماد او نسبت به آنان كم مي‌شود. ‌

اگر پدر و مادر بخواهند، فرزنداني پاكيزه، زرنگ، انسان دوست، اهل زندگي، با ايمان و درستكار داشته باشند بايد با عمل خود اين كارهاي شايسته را به آنان آموزش دهند. حضرت علي (ع) فرموده است: كسي كه پيشواي مردم شد، اول بايد خودش را اصلاح كند، سپس به اصلاح ديگران بپردازد. قبل از اينكه با گفتار بخواهد ديگران را ادب و اصلاح كند با رفتار پسنديده‌ي خود ادب را به ديگران مي‌آموزد. ‌

همان‌طور كه گفته شد پدر و مادر و بزرگ‌ترها الگو و سرمشق فرزندان و كوچك‌ترها هستند. اگر پدر و مادر با هم مهربان و صميمي باشند، كودك خانه‌اش را گرم و با صفا مي‌يابد و احساس آرامش و آسايش مي‌كند. علاوه بر اين، الگو مي‌گيرد و در آينده نيز بر همان اساس، رفتار مي‌كند.

از طرف ديگر، نزاع و اختلاف‌هاي پدر و مادر، محيط خانه را براي كودكان ناامن مي‌كند و آسايش را از آنان مي‌گيرد. اين گونه رفتارها نيز در فرزندان آثار بسيار بدي مي‌گذارد و در آينده آن را انجام مي‌دهند.

پدرها و مادرهايي كه در مقابل تربيت فرزندان، احساس مسئوليت مي‌كنند، طوري رفتار مي‌كنند كه در آينده شرمنده و پشيمان نشوند.