بارداری با وجود آندومتریوز، امکان دارد؟

آندومتریوز رشد تکه هایی از مخاط رحم (پوشش درونی رحم) در بیرون رحم است. آندومتریوز معمولا در لوله های رحمی، مثانه و حتی گاهی در بیرون حفره لگن و در شکم یافت می شود. در مواردی معدود، در ریه ها و حتی زیر پوست یا در مغز هم پیدا می شود.نظریه رایجی که درباره آندومتریوز وجود دارد این است که بافت های اضافی به همراه خون قاعدگی به طور وارونه جریان دارد، از رحم بیرون می رود و به لوله های رحمی، تخمدان، لگن، مثانه و شکم وارد می شود. نظریه های دیگری نیز وجود دارد که می گویند این جا به جایی ناشی از ورود به سیستم لنفاوی است و نظریه ای دیگر می گوید که این بافت های نابجای رحمی جا به جا نمی شوند بلکه از بدو تولد در این موقعیت ها قرار دارند.آندومتریوز نقش مهمی در ناباروری دارد. حدود 30 درصد زنانی که از ناباروری رنج می برند، آندومتریوز دارند. آندومتریوز ممکن است از راه های متفاوتی منجر به ناباروری شود از جمله:
بستن لوله های رحمی تا تخمک نتواند خود را به رحم برساند.تخریب ساختار لبه ای، برآمدگی های مویی شکل انتهای لوله های رحمی که تخمک آزاد شده را به داخل لوله های رحمی هدایت می کند.ایجاد کیست هایی که ممکن است در فرآیند آزاد شدن تخمک به تخمدان مداخله کنند.ایجاد پاسخ ایمنی در لگن که با بارور کردن تداخل دارد.سد شدن جزیی لوله های رحمی، به این ترتیب احتمال کاشته شدن جنین در لوله ها بیشتر است (بارداری خارج از رحم).هفتاد درصد زنان مبتلا به آندومتریوز خفیف یا ملایم و ناباروری، بعد از سه سال تلاش بدون هیچ درمانی بارور می شوند. اگر آندومتریوز متوسط تا شدید دارید احتمال بارداری تان بدون مداخله پزشکی به طور چشمگیری کمتر است. درمان های جراحی برای آندومتریوز خفیف تا ملایم باروری را افزایش می دهد. باروری یا لقاح آزمایشگاهی (IVF) به بسیاری از زنان مبتلا به آندومتریوز کمک کرده است تا باردار شوند. به رغم تاثیراتی که آندومتریوز روی سایر روش های طبیعی بارداری دارد همچنان میزان موفقیت با IVF را کاهش نمی دهد.