دلایل ابتلا به اوتیسم (2)

روی پنجه پا راه می‌رود و با وجود عبور از سه‌ سالگی، زبان باز نمی‌کند. پدر و مادر نگران، تصور می‌کنند ناشنوایی دلیل زبان‌بسته بودن کودک‌شان است اما تست‌های شنوایی‌سنجی می‌گوید گوش‌های کودک سالم است. رفتارهای تکراری‌اش با بزرگ‌تر شدن او بیشتر به چشم می‌آید؛ توی چشم کسی نگاه نمی‌کند، اسمش را نمی‌گوید و گاهی خودزنی می‌کند. در مطلب پیش درباره برخی از دلایلی موجب اوتیسم در کودکان می شود،  صحبت شد. در ادامه به موارد دیگر می پردازیم:

به باور محققان، فرزند مردهایی که بعد از 50 سالگی پدر می‌شوند به احتمال 66درصد بیشتر از کودکانی که پدرشان در دهه 20  زندگی‌شان و 28درصد بیشتر از بچه‌هایی که پدرشان در دهه 40 پدر شدند، به بیماری اوتیسم مبتلا می‌شوند. به عقیده محققان، مردهایی که بعد از 50سالگی پدر می‌شوند، سلامت فرزند آینده‌شان را به خطری جدی می‌اندازند چراکه جهش‌های ژنتیکی که در اسپرم مردان اتفاق می‌افتد، خطر ابتلای کودکان به اوتیسم را در آینده افزایش می‌دهد.

برگه آزمایش چه می‌گوید؟
کمبود آهن و کم‌خونی در دوران بارداری 40 تا 50 درصد زنان و کودکان آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. به نوشته مدیکال‌نیوز‌تودی از آنجا که آهن برای تکامل اولیه مغز حیاتی است، کمبود آن می‌تواند خطر اوتیسمی شدن کودک را تا پنج برابر بالا ببرد. گذشته از این، مادران دیابتی هم احتمال دارد فرزندی اوتیسمی به دنیا بیاورند. به باور محققان فرزند زنانی که از هفته 26 بارداری به بعد به دیابت بارداری دچار می‌شوند، 63 درصد بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به بیماری اوتیسم قرار می‌گیرد.

نکند دیر بفهمید!
شاید در دوره نوزادی و نوپایی، والدین بچه‌های اوتیسمی نتوانند میان فرزند خود و کودکان سالم تفاوتی پیدا کنند اما بچه‌های اوتیسمی دچار نوعی معلولیت ذهنی هستند که معمولا در سه سال اول زندگی خود را نشان نمی‌دهد. آنها به‌خاطر ابتلا به این اختلال عصبی، نمی‌توانند مثل کودکان دیگر ارتباط برقرار کنند و بسته به درجه بیماری‌شان در تفکر، مهارت‌های اجتماعی و به‌کار‌گیری زبان هم دچار مشکل  هستند.
زوج‌های با اختلاف سنی بالا
یافته‌های عجیب و غریب محققان ممکن است شما را متعجب کند. اختلاف سنی همسران هم در سالم بودن یا اوتیسمی شدن فرزندان‌‌شان تاثیرگذار است. به باور محققان، والدینی که اختلاف سنی زیادی با هم دارند، بیشتر احتمال دارد که فرزندی اوتیسمی به دنیا بیاورند. گذشته از این، بررسی‌ها نشان می‌دهد والدینی که هر دو سن و سالی از آنها گذشته است هم به احتمال بیشتری صاحب فرزندی اوتیسمی می‌شوند.
پدرانی که بین 35 تا 44 سالگی قرار دارند، اگر همسرشان 10 سال از خودشان جوان‌تر باشد، ممکن است صاحب کودکی اوتیسمی شوند؛ البته مادرانی  هم که در دهه 30 زندگی‌شان قرار دارند، اگر همسرشان 10 سال یا بیشتر از خودشان کوچک‌تر باشد، احتمال دارد که کودکی اوتیسمی به دنیا بیاورند.
خانواده‌های اوتیسمی
10 درصد اختلالات اوتیسمی در افراد یک خانواده دیده می‌شود و به همین دلیل زنانی که یک فرزند اوتیسمی به دنیا می‌آورند نمی‌توانند نسبت به مبتلا نشدن فرزندان بعدی به این بیماری مطمئن باشند. بیماران اوتیسمی اغلب جهش‌های ژنی دارند که باعث بیمار شدن‌شان می‌شود. از آنجا که ژن‌هایی که در دختران مبتلا به اوتیسم جهش پیدا می‌کند، نسبت به ژن پسرها، در مغز بسیار فعال‌تر است، خانم‌های مبتلا علائم شدید‌تری را نشان می‌دهند؛ البته به‌طور کلی این اختلال در میان پسرها شایع‌تر است.
برخی بررسی‌ها می‌گویند احتمال به ارث رسیدن اوتیسم از خانواده مادری بیشتر از خانواده پدری است اما در هر حال محققان شکی ندارند که ژن‌ها یکی از اصلی‌ترین دلایل اوتیسمی شدن کودکان است و 90 درصد قربانیان این بیماری به دلایل ژنتیکی به آن دچار شده‌اند. اغلب افراد تصور می‌کنند بیماری اوتیسم قابل پیش‌بینی نیست اما پزشکان بر این باورند که با مشاوره ژنتیک پیش از بارداری تا اندازه زیادی می‌توان احتمال اوتیسمی شدن کودک در آینده را پیش‌بینی کرد؛ البته آنها هنوز هم تاکید می‌کنند که نمی‌توان خطر ابتلای کودک به اوتیسم را صددرصد پیش‌بینی کرد.