نحوه برخورد والدین و افزایش لجبازی کودکان

ایسنا: یک دکترای روانشناسی گفت: زمانی که والدین در برابر خواسته‌های کودک، برخواسته خود اصرار می‌کنند و آن قدر این پافشاری دو طرفه تداوم می‌یابد که به رقابت و لجبازی میان والدین و کودک منجر می‌شود، در این حالت والدین به طور غیرمستقیم به کودک آموزش می‌دهند که لجبازی کند در حالی که کودک اصلا لجبازی کردن را بلد نبوده است.

 

دکتر آناهیتا خدابخش کولایی با اشاره به اینکه والدین برخی رفتارهای بچه‌ها را لجبازی تلقی می‌کنند، گفت: در برخی موارد والدین فکر می‌کنند بچه‌های 3 یا 4 ساله شان با آنها لجبازی می‌کنند در حالی که کار به ظاهر لجبازانه از آنها به این دلیل سرزده که نمی‌توانند درباره چیزی که می‌خواهند توضیح دهند.

 

وی در ادامه افزود: کودکان به این دلیل که یا توانایی گفتاری ندارند یا در این توانایی مهارت لازم را کسب نکرده‌اند، اشیا را به اطراف پرت کرده یا روی یک حرکت یا حرفشان پافشاری می‌کنند، خصوصا در سن 2 تا 4 سالگی که بچه‌ها در این سن و سال تمایل دارند همه چیز را برای خودشان داشته باشند.

 

این دکترای روانشناسی با تاکید بر اینکه عدم حرف شنوی کودک از والدین زمانی شدت می یابد که والدین واکنش تند نشان می دهند، گفت: کودکان بر روی برداشتن وسایل شخصی شان حساسیت دارند، اوضاع وقتی بدتر می شود که والدین واکنش‌های اشتباه نشان می دهند و در برابر خواسته‌های کودک، برخواسته خود اصرار می کنند و آنقدر این پافشاری دو طرفه تداوم می یابد که به رقابت و لجبازی میان والدین و کودک منجر می‌شود در این حالت والدین به طور غیرمستقیم به کودک آموزش می دهند که لجبازی کند، در حالی که کودک اصلا لجبازی کردن را بلد نبوده است.

 

کولایی خاطرنشان کرد: در مواردی که والدین در برابر خواسته های کودک شروع به توجیه و آوردن دلایل منطقی و طولانی کنند، توضیحاتی که نه بچه به آن توجه می کند و نه اصلا آن را می فهمد، در این مرحله وقتی بچه‌ها به حرف والدین گوش نمی دهند، پدر و مادر فکر می‌کنند کودک لجبازی می کند، در حالی که تمامی این عکس العمل‌ها مرحله ای از رشد کودک به حساب می آید.

 

وی با تاکید بر اهمیت آموزش به روش مشارکتی در کودکان گفت: هنگام آموزش نکات تربیتی به بچه‌ها مانند جمع کردن اسباب بازی‌ها، باید این آموزش مشارکتی باشد و والدین این کار را به همراه کودک انجام دهند و آرام آرام و به طور غیرمستقیم او را به سمت انجام وظایفش سوق دهند.

 

کولایی تصریح کرد: بخشی از موضوع لجبازی کودکان به نحوه برخورد پدر و مادرها به بچه‌ها برمی گردد. اغلب به علت کوچک بودن آپارتمان‌های مسکونی، والدین از بچه ها می خواهند جیغ و فریاد نزنند و هر چیزی را که بچه می خواهد در اختیارش قرار می دهند، خصوصا زمانی که تمایل به تغییر رفتار کودک دارند، در این حالت لجبازی کودک بیشتر می شود و اتفاقا والدین هم زودتر تسلیم می‌شوند و کودکان به راحتی تغییر رفتار را نمی پذیرند.

 

این دکترای روانشناسی با تاکید بر اینکه تغییر رفتار کودک نیازمند صرف وقت و حوصله بسیاری است، گفت: تربیت کودک باید با نظم خاصی همراه باشد و تشویق و تنبیه‌ها (البته نه از نوع عاطفی و بدنی) به موقع و به اندازه باشد و حتما انجام شود.

 

کولایی در پایان گفت: در صورتی که والدین به کودک قولی بدهند، باید کودک در صورت حرف شنوی پاداش بگیرد و اگر جیغ بزند نباید والدین به او اجازه دهند تا کار مورد علاقه‌اش را انجام دهد، والدین حتما باید به وعده و وعیدهایشان عمل کنند.