اصول غذا دادن به نوزاد، دانستنی ها

روش‌‌هاي كاربردي در تغذيه تكميلي مطلوب شيرخوار
منظور از تغذيه تكميلي مطلوب، تنها توجه به نوع و مقدار غذا نيست بلكه شامل نحوه غذا دادن به شيرخوار نيز هست. يعني چگونه؟ چه وقت؟ كجا؟ و چه كسي به او غذا مي‌دهد؟
بنابراين با به كارگيري نكات زير كه در تغذيه صحيح شيرخوار اهميت ويژه‌اي دارد مي‌توان «تغذيه تكميلي مطلوب» را براي او فراهم نمود.
1) شيرخوار هنگام غذا خوردن بايد در محل امن و راحتي قرار گيرد و مشتاق غذا خوردن باشد و مادر يا مراقب، با خوش خلقي و تشويق او به خوردن غذا، اين زمان را برايش لذت بخش كند.
2) هنگام غذا خوردن، بهتر است كودك راست بنشيند و مقابل مادر يا پدر باشد به اين ترتيب كودكمي‌تواند آن چه را كه در مورد غذا بايد كشف كند انجام دهد و احتمال خفگي او هم به دليل پرت شدن غذا به گلويش كمتر خواهد بود. در صورت امكان يك صندلي مخصوص غذا خوردن كودك براي اين كار مناسب‌تر است.
3) غذا دادن باید با صبر و حوصله و همراه با نگاه كردن به چشمان كودك‏، لبخند زدن و گفتار خوب باشد.
4) نبايد به شيرخواري كه خواب آلوده يا در وضعيت دراز كشيده است غذا داد.
5) شير خوار را بايد به خوردن تشويق كرد ولي نبايد به اجبار متوسل شد. در عين حال محيط او بايد آرام باشد و حواس و توجهش به چيز ديگري جلب نشود.
6) گاهي مادران اجازه نمي‌‌دهند كودك مطابق ميل و نياز خود غذا طلب كند در حالي كه بهتر است اشتياق و اشتهاي كودك حتماًً در نظر گرفته شود.
7) غذا بايد با توجه به توانايي‌ها و مهارت‌‌هاي تغذيه‌اي كودك، تهيه و به او ارائه شود.
8) ضمن غذا دادن به شيرخوار، مي‌توان به او هم اجازه داد كه از انگشتانش استفاده كند و به غذا دست بزندو آن را به دهان ببرد.
9) شيرخواران بزرگ‌تر از 9 ماه اصرار دارند كه با دست خودشان غذا را بردارند و بخورند. ضمن اين كه اين اجازه بايد به آنان داده مي‌شود بايد در غذا خوردن كمكشان كرد ولي نبايد آن‌ها را تنها گذاشت.
10) چنانچه كودك از خوردن بعضي غذاها روگردان باشد مي‌توان با تغيير در ظاهر و قوام غذا، رعايت تنوع و استفاده از برخي ادويه‌ها (زردچوبه) و چاشني‌ها (آب ليموترش تازه، آب نارنج تازه، آب هويج) و سبزي‌‌هاي خوشبوي سائيده شده او را به خوردن غذا تشويق نمود.
11) در صورتي كه شيرخوار غذاي كمكي را نخورد، مادر نبايد آن را به كلي از برنامه غذايي او حذف نمايد بلكه بهتر است هر چند روز يك بار مجدداً آن را تهيه و به كودك ارائه كند زيرا اغلب شيرخواران پس از 7 يا 8 بار و گاهي هم ده يا پانزده بار ارائه همان غذا، نهايتاً آن را پذيرفته‌اند.
12) اگر شيرخوار بعضي روزها، كمتر از آن چه انتظار مي‌رود غذا بخورد مهم نيست، چون مقدار غذايي كه در طي يكي دو هفته مي‌خورد اهميت دارد.
13) با توجه به مراحل تكامل كودك، نبايد انتظار داشت كه شيرخوار هنگام غذا خوردن خيلي تميز و مرتب بماند. با تمرين بيشتر، مرحله ريخت و پاش به تدريج كمتر مي‌شود. برخي كارهاي او مانند پرت كردن غذا، بازي كردن با غذا و ... را مي‌توان با آرامش و ملايمت محدود كرد.
14) براي اين كه شيرخوار لباسش را كثيف نكند و در خوردن هم آزاد باشد مي‌توان از پيش بند و سفره استفاده كرد.
15) وقتي شيرخوار بزرگ‌تر مي‌شود و مي‌تواند به تنهايي بنشيند بهتر است او را با ساير اعضاء خانواده سرميز غذا يا سفره نشاند تا همزمان با غذا خوردن ديگران، او هم با كمك يكي از افراد خانواده غذايش را بخورد.
16) چون خانواده در برابر تغذيه كودك مسئوليت دارد لذا بهتر است پدر و ساير افراد خانواده، با ميل و علاقه و رغبت در تغذيه كودك مشاركت نمايند ولي هرگز با زور به او غذا ندهند.
17) اگر شيرخوار غذايش را خوب مي‌خورد بايد او را تحسين كرد و اگر نمي‌‌خورد نبايد ناراحت و مايوس شد.
18) بهترين راه تشويق شيرخواري كه خوب غذا مي‌خورد «آفرين گفتن» به او، «دست زدن» براي او و «به به» گفتن است مثلاً آفرين سارا جان كه همه غذايت را خوردي، همه براي او دست بزنيد.
19) هر ماده غذايي كه به شيرخوار داده مي‌شود، به خصوص اگر جديد باشد بايد نام برده شود تا كودك علاوه بر طعم آن با اسمش هم آشنا شود مثلاً بايد گفت الآن «مهسا كوچولوي ما سوپ مي‌خورد، به به چه سوپ خوشمزه‌اي!»
20) اگر كودكان از غذا خوردن لذت ببرد زودتر ياد مي‌گيرند كه شخصاً غذا بخورند.