خواب دیدن را به کودک یاد دهید!

مهر: محققان دانشگاه ویکونسین در مدیسون در تحقیقاتی که درباره ماهیت رویاها انجام دادند کشف کردند که قبل از پردازش صحنه های غنی از حرکات، رنگها، تعاملات و احساسات در خواب، یک کودک باید توانایی شناختی و تصورات خود را توسعه دهد. این پدیده در حدود 7 سالگی به تکامل می رسد.

یک روانشناس آمریکایی در دهه های 80 و 90 برای درک پدیده خواب دیدن، کودکان را تمام شب در لابراتوار خود بیدار کرده و حرکات چشم آنها را کنترل می کرد. نتایج بررسیهای وی نشان داد در حالی که بزرگسالان اگر در مدت REM (حرکات سریع چشم) از خواب بیدار شوند می توانند صحنه های عجیبی را که در خواب دیده اند به یاد آورند تنها 20 درصد از کودکان می توانند خواب خود را تعریف کنند.
اکنون محققان آمریکایی در تحقیقات جدید خود نشان دادند که کودکان تا قبل از سن مدرسه به سختی می توانند حرکت و یا چرخش اجسامی را که در خواب دیده اند به یاد آورند و با توسعه ناقص تصورات به خصوص تصورات دیداری و فضایی مواجهند.
به گفته این دانشمندان رویاها همراه با کودکان رشد می کنند. تا 5 سالگی صحنه ها و شخصیتها بی حرکت و ثابت هستند. در رویا یک حیوان و یا آرزوی خوردن یک غذا دیده می شود. احساسات خاموشند و تعاملات میان افراد وجود ندارد. خاطرات روزانه در طول خواب تکرار نمی شوند و کودکان هرگز صحنه های خشن، موقعیتهای ناخوشایند، ترس و دیگر احساسات را در رویاهای خود نمی بینند.
از سن 5 سالگی به بعد، رویاها شروع به بافته شدن می کنند اما هنوز بسیار خام هستند. شخصیتها حرکت کرده و چند کلمه نیز میان خود مبادله می کنند اما بسامد وقوع صحنه های خواب بسیار پایین است. ولی از 7 سالگی به بعد کودکان نیز همانند بزرگسالان در خواب خود قادر به درک احساسات، ترس، لذت بردن و حرکت کردن شده و صحنه های خوابهای آنها رنگی می شود.