بچه‌ها و تلفن همراه

این روزها زیاد دیگر عجیب نیست که یک بچه ۷ یا ۸ ساله را با یک گوشی تلفن همراه شخصی ببینیم. اما آیا واقعا کودکان به تلفن همراه احتیاج دارند؟ در این مورد به احتمال زیاد مباحث زیادی …

این روزها زیاد دیگر عجیب نیست که یک بچه ۷ یا ۸ ساله را با یک گوشی تلفن همراه شخصی ببینیم. اما آیا واقعا کودکان به تلفن همراه احتیاج دارند؟ در این مورد به احتمال زیاد مباحث زیادی شنیده و نکات بسیاری خوانده‌اید. شاید این مطلب هم مانند آنچه پیشتر خوانده‌اید، باشد. انتخاب با خود شماست: بخوانید یا بروید سراغ مطلبی دیگر.

خب حالا که همراه شدید، بدانید با این‌که تلفن همراه یک فناوری مفید است اما مانند هر پدیده دیگری جنبه‌های منفی‌نیز دارد. پس باید بسیار مراقب و مواظب استفاده کودکان از این فناوری به نسبت جدید باشیم.

اما در همه کشورها، این مساله دلشوره‌ای دائمی برای والدینی که در برابر مسائل فرزندانشان حساسند خواهد بود که در چه سنی کودک آنها می‌تواند تلفن همراه داشته باشد؟ در این مورد باید گفت مثل سن ورود به دبستان که در هر کشوری به طور دقیق مشخص است، به واقع هیچ پاسخ خاص و مشخصی برای این پرسش وجود ندارد. تصمیم‌گیری در این موضوع فقط به والدین و درک مسوولیت‌پذیری کودک‌شان در قبال داشتن تلفن همراه مربوط می‌شود. بسیاری از والدین برای بچه‌های خود تلفن همراه تهیه می‌کنند، چون به گمانشان واجب است تا همیشه با بچه‌ها ارتباط داشته ‌باشند یا کودک بتواند در مواقع ضروری با خانواده تماس بگیرد.

اگر کودک شما در دوره دبستان است واقعاً نیازی به داشتن تلفن همراه نیست، مگر این‌که شرایط خاصی مثل برخی بیماری‌ها وجود داشته باشد. اما آنچه امروزه با آن مواجه‌ایم این است که بیشتر کودکان در دوران مدرسه از والدین خود تلفن همراه می‌خواهند، چرا که بیشتر همشاگردی‌هایشان یک گوشی تلفن همراه دارند، بخصوص گوشی‌هایی با بازی‌های مختلف و Mp۳ player و قابلیت ارسال عکس و... اینجاست که برای کمک به پدر و مادر، وظیفه اولیای مدرسه نیز مطرح می‌شود. مسوولان مدرسه باید از آوردن انواع گوشی‌ها در کلاس‌های درس جلوگیری کنند. که البته در همه این موارد باید بچه‌ها متقاعد شده و دلیل این بظاهر محدودیت‌ها برای آنها توضیح داده شود.

همچنین اگر به این نتیجه رسیدیم که کودک می‌تواند یا باید تلفن همراه داشته باشد، لازم است با او در مورد علت خرید تلفن همراه صحبت کنیم و به او رک و با قاطعیت بگوییم که از این تلفن فقط برای مواقع اضطراری می‌تواند استفاده کند و این که تلفن همراه یک وسیله بازی نیست.

او باید بداند اجازه ندارد تلفن را برای هر‌ تماسی و انجام هر کاری استفاده کند و فقط برای تماس گرفتن با والدینش است یا در مواردی با اجازه شما با چند تن از دوستانش. شما باید کاملاً محدوده استفاده از تلفن همراه را مشخص کنید و اگر نمی‌خواهید غیر از تماس‌ها از امکانات دیگر گوشی استفاده کند، نباید هزینه‌های آن را بپردازید.

شما می‌توانید ارزان‌ترین گوشی و در حقیقت یک گوشی با کمترین امکانات برای کودک خود تهیه کنید، چرا که هیچ کودکی به یک گوشی آخرین مدل با تمام تجهیزات احتیاج ندارد. در حقیقت داشتن یک گوشی که فقط بتوان با آن تماس گرفت، کافی است.

در ضمن به کودک خود یادآوری کنید که شما هر چند وقت یکبار گوشی او را کنترل خواهید کرد و تماس‌های گرفته شده را بررسی می‌کنید تا مطمئن شوید او فقط با کسانی که اجازه دارد تماس گرفته است؛ بویژه در مورد تصاویر و پیغام‌هایی که ممکن است دریافت کند باید بسیار مراقب باشید و حتماً در دوره‌های زمانی مختلف گوشی او را بررسی کنید.

بچه‌ها بچگی می‌کنند و نمی‌دانند خرید یک گوشی تلفن همراه چقدر هزینه بر می‌دارد تا مسوولیت آن را بپذیرند. پس این طبیعی خواهد بود که گوشی را گم یا خراب کنند یا فراموش کنند آن را بردارند. با توجه به سن‌شان این کارها برای بچه‌ها زیاد عجیب و غیرطبیعی نخواهد بود.

پس باید تا حد امکان مواظب آنها باشیم و اهمیت گم نکردن گوشی‌ها را برای آنها توضیح دهیم. در برخی کشورها، شرکت‌های پشتیبانی‌کننده تلفن همراه، شرایطی را فراهم کرده‌اند که می‌توان با پرداخت هزینه‌ای اندک، گوشی تلفن همراه را در مقابل خسارات احتمالی بیمه کرد. پس با بیمه کردن می‌توان مشکل دوباره خریدن گوشی تلفن همراه را حل کرد.

در بعضی کشورها نیز والدین می‌توانند میزان استفاده از گوشی(مبلغ مکالمه و پیام کوتاه) را مشخص کنند که پس از این مبلغ، سیمکارت فاقد اعتبار شده و دیگر امکان برقراری تماس وجود ندارد که این هم یکی از روش‌های مشخص کردن میزان تماس‌هاست.

به هر حال، دو نکته اصلی در واگذاری تلفن همراه به بچه‌ها، اول گفتگو با آنها و توجیه‌شان در مورد چرایی خرید گوشی است و دوم این‌که آنها بدانند محدوده آزادی عمل‌شان تا کجاست و این محدوده با اطلاع خودشان، به وسیله والدین کنترل می‌شود.

نیلوفر اسعدی‌بیگی