ابراهیم (ع) قهرمان توحید

آنهایی که با تاریخ آشنا هستند یا در پی علا قه مندی به تعمق در احوال پیشینیان، تحصیل در تاریخ را به عنوان پیشه علمی خود برگزیده اند، هنگامی که با کلمه بزرگترین بت شکن تاریخ روبرو …

آنهایی که با تاریخ آشنا هستند یا در پی علا قه مندی به تعمق در احوال پیشینیان، تحصیل در تاریخ را به عنوان پیشه علمی خود برگزیده اند، هنگامی که با کلمه بزرگترین بت شکن تاریخ روبرو می شوند، علا وه برآن که شجاعت و مقاومت یک موحد حق باور در ذهنشان مجسم می شود، با بستری از رویدادها و وقایع تاریخی در دوران نبوت ابراهیم خلیل الله(ع) همراه شده و از هرکدام ره توشه ای برای زندگی خود برمی گیرند تا به طریق اصلا ح و راستی رفته و به مرتبه ای برسند که نام مومن برازنده وجود آنها باشد.

در واقع آنچه حضرت ابراهیم(ع) را در نزد عموم جامعه مشهور ساخته، جدای از بحث شناسایی مرزهای معاد از طریق واکاوی داستان نمادین چهارپرنده و رمزگشایی از نحوه به هم پیوستن اجزای پراکنده موجودات در روز محشر، بایستی در حماسه ذبح و قربانی کردن حضرت اسماعیل(ع) مورد بررسی قرارگیرد; حماسه ای بزرگ که ابراهیم خلیل الله را قهرمان توحید کرد و دستاورد بزرگی چون عید قربان را برای مومنان به همراه داشت. در شمایی کلی از گستره زمانی نبوت ابراهیم(ع) با این واقعیت روبرو می شویم که ایشان در جهت رسمآموزی ایمان به حق و به تعالی رساندن نگاه توحیدی بشریت همواره مساله مهمی را سرلوحه کارخود قرار داد و آن، گذشت از خود برای رسیدن به خدا بود. در این قالب آنچه در تقابل عقیدتی با ستاره پرستان، ماه پرستان و خورشید پرستان قابل دریافت است، نحوه آموزش خداپرستی به جامعه غافل و جاهل آن زمان است چرا که پرستش خدای غروب کننده را زیر سوال برد و جهل جامعه آن زمان را اینگونه باروشنگری های خودنشانه رفت.

در جریان ذبح فرزند نیز، این منادی بزرگ توحید، چنان بر شیطان نفس خودغلبه کرد و در این آزمون بزرگ توحیدی به پیروزی رسید که خداوند مقام امامت را به وی ارزانی داشت و فضیلت ساخت کعبه را به وی عطا کرد.

سخن آخر اینکه صبروشکیبایی، گذشت و ایثار، حق شناسی و معاد شناسی، نگاه توحیدی، بصیرت اخروی و شیطان شناس به عنوان مفاهیمی برجسته در پرتره دینی این قهرمان بزرگ توحید، همواره ترسیم گر راه حق و نحوه غلبه بر هیولا ی درون و ابلیس نفس است.

نویسنده : نیما بهدادی مهر