جام دانكولف عبرت بگیرید

اگر از مربیان تیم ملی و حتی كشتی گیران صاحبنام كشورمان بپرسید, متوجه می شوید كه تمام هم و غم آنها یا حداقل ۸۰ درصد توجه آنها معطوف به رقبای روسی و كوبایی و نهایتاً تك ستاره های بلغار, گرجستان, ازبكستان و امریكا است

اگر از مربیان تیم ملی و حتی كشتی گیران صاحبنام كشورمان بپرسید، متوجه می شوید كه تمام هم و غم آنها یا حداقل ۸۰ درصد توجه آنها معطوف به رقبای روسی و كوبایی و نهایتاً تك ستاره های بلغار، گرجستان، ازبكستان و امریكا است.

هیچ كس در ۶۶ كیلوگرم برای مهره های گمنام یا بی مدال قزاق و ازبك حسابی باز نمی كند. كسی به فكر دیگر سنگین وزن های مطرح جهان نیست و همه چیز دور سر دیوید موسل بز یا كورماگمدوف یا بلال ماهوف و آرتور تایمازوف می چرخد.

ولی اگر نتایج مسابقات جام دانكولف كه روز جمعه در صوفیه پایتخت بلغارستان برگزار شد را با دقت مرور كنید به این نتیجه می رسید كه هنوز هستند ستاره هایی كه از این فرصت نهایت استفاده را می برند و با غافلگیری هرچه تمام تر، روی سكوی جهانی خواهند رفت.

آقایان، كشتی فقط در روسیه نیست. قبول داریم كه شانس اول و آخر قهرمانی جهان آنها هستند و تا وقتی سرعت پیشرفت ما در كشتی به آنها نرسد نمی توانیم آنها را كنار بزنیم، اما اگر فقط به روس ها فكر كنید از بام قزاق ها و قرقیزها و ژاپنی ها سقوط خواهید كرد. جام دانكولف دومین تورنمنت در یك ماه گذشته بود كه ژاپنی ها قهرمان سبك وزن آن شدند، درست مثل سال ۲۰۰۳ كه در آستانه المپیك هیچ كس فكر نمی كرد ژاپنی ها از ۵۵ و ۶۰ كیلوگرم مدال المپیك دشت كنند.

ولی آیا انصافاً حریفان ژاپنی و آنالیز شیوه مبارزات آنها در دستور كار مربیان تیم ملی قرار دارد؟ آیا مطمئن هستید كه در دور اول مسابقات جهانی با رقبای ژاپنی یا تاجیكستانی یا قزاقی روبرو نخواهید شد؟

قطعاً اگر امروز از علیرضا حیدری یا منصور برزگر و حتی بهنام طیبی بخواهید مشخصات عناوین ملی پوشان ژاپن در ۵۵ و ۶۰ كیلوگرم را در طول یك سال گذشته برایتان تشریح كنند از انجام آن عاجز خواهند بود چون همه چیز برای دلشاد منصوراف ازبك و بسیك كودوخوف روسی و رادوسلاو ولیكوف بلغاری طراحی شده و همه نقشه ها و تمرین ها برای چند نام پرطمطراق و بزرگ رسم شده است.

گویی بلیت حضور ما در فینال یا رده بندی وزن اول مسابقات جهانی رزرو شده و مدال نماینده كم شانس ما در ۵۵ كیلوگرم قطعی است. به سراغ مراد محمدی هم كه بروید آسمان همین رنگ است. او خودش را ملی پوش مسابقات جهانی باكو می داند. هنوز با مائولت باتیروف روسی كشتی نگرفته و نمی داند كه با سبك و سیاق فعلی می تواند این چهره مطرح روس ها را شكست دهد یا نه. مراد امروز فقط به باتیروف، كوئینتانا فدروشن یا زادیك فكر می كند ولی آیا واقعاً دلاور مازندرانی ما از حال و روز مراد رمضانوف هم باخبر است؟

آیا مراد محمدی به واسطه پیروزی های یكباره بر توفیق اوداباشی ترك، نباید برای مبارزه احتمالی با این حریف تیغ دار و پرجنب وجوش تركیه برنامه ریزی كند؟ نتایج جام دانكولف و قهرمانی قزاق ها نشان داد كه تلاش های دولت تورلی خانوف ادامه دارد و روزی قزاقستان هم به صف مدعیان اصلی كشتی جهان تبدیل خواهد شد.

درست كه در جام دانكولف مردان طراز اول كوبا، روس و امریكا نبودند اما نباید لئونید اسپریرینوف ملی پوش ۶۶ كیلوگرم قزاقی را دست كم گرفت.

در ۹۶ كیلوگرم جایی كه هنوز ما به مهره قابل اعتماد و مطمئنی نرسیده ایم، قزاق ها یك مهره جوان و قدرتمند به نام نورجان كاتایف دارند ولی قطعاً منصور برزگر و علیرضا حیدری بیشتر از این رقبای گمنام معطوف به گاتسالوف و گوگشلیدزه هستند و اینجاست كه باید از غافلگیری بترسیم.

جان كلام اینكه مواظب باشید از آن سوی بام رقبای صاحبنام روس و كوبا و امریكا و بلغار زمین نخورید.

همه چیز دنیای كشتی روسیه نیست و شانس و قرعه مناسب هم همیشه منتظر ما نخواهد بود. كاری كنید كه برای قرعه سخت و نامناسب هم با خیال راحت روی تشك برویم. از آنالیز و بررسی همه رقبا غافل نباشید و بدون توجه به ملیت كشتی گیر مقابل، با تمام قوا برای پیروزی وارد میدان شوید.