نگاهی به فیلم یک عاشقانه ساده

بسط ملودرام در درون مایه آثار قصه گو هرچند از لحاظ بن مایه اصلی داستان به تقابل سه شخصیت عاشق منجر می شود اما حضور داستانهایی در لایه های زیرین فیلم می تواند نتیجه کار را از فرو …

بسط ملودرام در درون مایه آثار قصه گو هرچند از لحاظ بن مایه اصلی داستان به تقابل سه شخصیت عاشق منجر می شود اما حضور داستانهایی در لایه های زیرین فیلم می تواند نتیجه کار را از فرو رفتن در ورطه تکرار، نجات دهد. اما سامان مقدم که به نظر می رسد دیگر قصد ندارد موفقیت فیلم "سیاوش" را تکرار کند به هیچ وجه نتوانسته موضوع ذکر شده را در آخرین ساخته اش پیاده کند. به همین دلیل است که بعد از پایان داستان به نظر می رسد اصل قصه به راحتی قابلیت اجرا در فضای شهری را دارد. مقدم سعی داشته است با استفاده از فضاسازی روستایی (شهر ابیانه) اصل قصه را در نوع رابطه کاراکترها تعریف کند، در حالی که روستا و آدمهایش به هیچ وجه به عنوان یک کاراکتر به حساب نمی آیند و بیشتر بک گراند خوبی برای تعریف شخصیتها و فضاسازی بوده اند. شاید به همین دلیل است که وقتی همایون ارشادی در قالب کاراکتر شاطر دیالوگ می گوید این حس دست می دهد که ایشان را از پشت میزاداره یا دانشگاه به این روستا آورده اند تا دیالوگ بگوید. این موضوع را تعمیم بدهید به حضور بازیگران در قالب کاراکترها، هرچند از لحاظ بصری دیدن بازیگران محبوب این روزها در لباس های نوستالوژیک زیباست، اما در عمل کاراکترها به هیچ وجه از لحاظ شخصیتی با نقش ها عجین نیستند .

بازی مهناز افشار و علی الخصوص مصطفی زمانی در قالب شخصیت گندم و علی نمی تواند انتظارها را برآورده کند. مصطفی زمانی در سکانس های پایانی با اشک هایش بازی مصنوعی ارائه داده است. در این بین داستان هم قابلیت پرداخت یک فیلم سینمایی بلند را ندارد. شاید به همین دلیل مقدم نام یک عاشقانه ساده را برای این فیلم انتخاب کرده تا دلیلی باشد بر سادگی این فیلم از لحاظ روایت و پرداخت در کلیت یک اثر سینمایی. در نهایت این موسیقی امیر توسلی که به طرز اعجاب آوری فراتر از فیلم است و توانسته با ملودی خاص خود در کنار تصاویری لانگ شات از روستای ابیانه، کمی آرامش را به مذاق مخاطب بنشاند.

نویسنده : سیده مهیا مطلب پور