فیلم ضدارزشی می سازم پس هستم

درباره حواشی سعید سهیلی و «گشت ارشاد» و اصرار بر خطا

«من فیلم ضدارزشی می سازم!» این عنوان مصاحبه ای که کارگردان محترم فیلم «گشت ارشاد» با یکی از مجلات زرد و پر «رنگ» سینمایی که البته ادعایی فضایی در همه حوزه های فکری و فرهنگی دارد و سرشار از تناقض و مملو از «پز»های متعدد و متنوع سینمایی و غیرسینمایی است، به انجام رسانده.

کارگردان فیلم سینمایی «گشت ارشاد» در این گفت وگو به طرز کم سابقه ای، منتقدان و معترضان فیلمش را هدف توهین و تمسخر و تحقیر قرار داده و ایشان را مشتی آدم های عقده ای دانسته که بروز عقده های فروخورده شان باعث شده که به فیلم وی اعتراض کنند! و بعد هم فصل مشبع و مفصلی از افتخارات و خدمات و مجاهدات خود در سال های دفاع مقدس را بر زبان آورده و در مجموع تلاش کرده از همه چیز، چه عقده ای خواندن منتقدان و معترضان و چه افتخارآمیز دانستن کارنامه زندگی اش، حظ یکپارچه ای برای گل آلود کردن آب و گرفتن ماهی مدنظر، ببرد.

او درباره افرادی که به فیلمش اعتراض دارند چنین الفاظی را بر زبان آورده است:

«ارزش هایی که آنها مدام ازش حرف می زنند، من درآوردی و کاملا شخصی و سلیقه ای است. کاش فقط سلیقه ای بود؛ بیشتر این ها ناشی از عقده های فروخورده آدم های کم دانش است! من همیشه علیه ارزش های این افراد فیلم ساخته ام» یعنی مغالطه و سفسطه در برابر نقد و تحلیل یک فیلم- به زعم نگارنده- لمپنیستی و مبتذل! این روشی است که جناب سعید سهیلی در برابر معترضان درپیش گرفته.

مغالطه ایشان بی نیاز از پاسخ است و اظهر من الشمس! با این حال یادآوری می کنیم که بحث ما در برابر فیلمی است به نام «گشت ارشاد» که معتقدم مبتذل و ریاکارانه و گیشه محور است و برای رسیدن به این مقصود، تا توانسته ارزش ها و آدم های ارزشی جامعه را هم دستاویزی برای خود ساخته و این خیلی زننده و البته قابل اعتراض و نقد است.

حال اینکه کارگردان نتواند از فیلمش دفاع کند و به جای این کار یا به معترضین توهین کند و به آنها نسبت های ناروا بدهد و یا از افتخارات «سابقش» بگوید، دردی را دوا نمی کند. با همه احترامی که برای سعید سهیلی قائل هستیم، اما چاره ای نداریم جز اینکه بگوییم «گشت ارشاد» یک فیلمفارسی مد روز است که فقط به جای شعبان بی مخ و خشونت و سکس و صمد و دیگر مولفه ها و کاراکترهای فیلم های زمان شاه، چند کاراکتر لوده و دزد و لمپن را با ظاهر و هیئت بچه های حزب اللهی، قرار داده و به ویژه در برخی دیالوگ ها و سکانس ها و میزانسن هایش، به توهین و تمسخر ارزش های جامعه دینی پرداخته است. ایشان حتی به حضرت امام حسین(ع) و عزاداری ایشان که خط قرمز مردم ایران از هر طیف و مرام و مسلکی است هم رحم نکرده و با دیالوگ شرم آور و زشت «مجلس عزا... به قیمه و قمه است!» کار را تمام می کند.

و از نمازجمعه و امر به معروف و نهی از منکر و انرژی هسته ای و استکبارستیزی و مابقی اصول و ارزش های جامعه اسلامی هم برای مورد تمسخر قرار دادن آنها سوءاستفاده یکپارچه و همه جانبه ای می برد و این ها یعنی بی احترامی و حرمت شکنی نسبت به اعتقادات و ارزش های مردمی که مسلمانند. و سعید سهیلی حاضر نیست این ها را بپذیرد، پس به هر چیزی دست می یازد و هر حرفی- با ربط یا بی ربط- بر زبان می آورد جز آنچه باید بگوید؛ و آن چیزی نیست جز:

عذرخواهی از مردم متدین و انقلابی ایران اسلامی. همین!

محمد قمی