جایزه ام تقدیم به خدا

پسرخندان برزیلی در سال ۲۰۰۱ و با امضاء قراردادی ۵ ساله گرمیو را ترک کرد و به پاری سن ژرمن پیوست البته انتقال او به این راحتی هم صورت نگرفت چرا که ۲ باشگاه برزیلی و فرانسوی در برخی مسائل قانونی قرارداد و مبلغ انتقال او به اختلافات فراوانی برخوردند و این اختلافات باعث شد رونالدینیو از تیم فصل بازی ها به لوشامپیونه وارد شود مبلغ پرداختی پاریسی ها به گرمیو ۵ ۴ میلیون دلار بود

استادیوم سانتیاگو برنابئو لبریز از تماشاگران متعصب رئال‌مادرید است. آنها دربی ال‌کلاسیکو را در نیمه اول به بارسلونا باخته‌اند و در انتظارند تا در نیمه دوم، تیم پرستاره آنها کاری کند تا با خاطره‌ای خوش به خانه‌هایشان بازگردند؛ اما خبر ندارند که یک نیمه دوم رؤیائی، در انتظار طرفداران کاتلان است. دندان خرگوشی آبی و اناری ۲ بار با جادوی دریبل‌هایش، با حرکات فریبنده‌اش و با فرارهای دیدنی‌اش دروازه مادرید را در نیمه دوم فتح می‌کند. کهکشان رئال سقوط می‌کند، ولی استادیوم سانتیاگو برنابئو به احترام رونالدینیو برمی‌خیزد و در برابر چشمان حیران فلورنتینو پرز، رئیس رئال برای او دست می‌زند. این تکان‌دهنده‌ترین اتفاق دربی این سال‌های اسپانیا بوده که طی آن طرفداران دوآتشه رئال، بازیکن بارسا که ۲بار دروازه تیمشان را باز کرده، تشویق می‌کنند. این جاذبه بازی رونالدینیو است که آنها را به این‌کار وا می‌دارد. همه بازی زیبای او و حرکات دیدنی‌اش را دوست دارند؛ چرا که او با فوتبالش شادی، هیجان و حیرت را به دنیای فوتبال هدیه می‌کند.

رونالدینیو آخرین سفیر ”بازی زیبا“ است. او تصویری از ”الهه پیروزی“ در روی زمین و جانشین خلف پله، اسطوره برزیلی فوتبال دنیاست که با مهارت خارق‌العاده بازی با توپ، همیشه دوست دارد مردم از حرفه دوست‌داشتنی‌اش ”فوتبال“ لذت ببرند و با دیدن زیبائی‌های آن سرگرم شوند.

”رونالدو دآسیس موریه‌را“ ملقب به رونالدینیو (رونالدوی کوچک) یا ”رونالدینیو گائوچو“ در ۲۱ مارس ۱۹۸۰ در شهر پورتو آلگره برزیل به‌دنیا آمد.

پورتو آلگره شهری است که بچه‌هایش هنوز هم با پای برهنه دنبال توپ‌های کهنه می‌دوند و در کمال فقر و تنگدستی به عشق فوتبال زندگی می‌کنند. فوتبال تمام زندگی مردم بزرگ و کوچک این شهر است و مرهمی است بر نداری و گرسنگی آنها.

گوئی به جای خون، این فوتبال است که درگ‌های رونالدینیو جاری است! پدرش، ژائو، طرفدار سرسخت فوتبال برزیلی بود و سال‌هائی از زندگی خود را هم به بازی در لیگ برزیل گذرانده بود.

برادرش ریچارد هم در باشگاه ”گرمیو“ پرورش یافت و علاوه بر اینکه فوتبالیستی قابل بود، الگوی ”گائوچو“ی جوان هم محسوب می‌شد.

رونالدینیو تنها ۸ ساله بود که پدرش را در جریان حادثه‌ای از دست داد و این واقعه سخت را تنها فوتبال و بودن در کانون گرم خانواده می‌توانست جبران کند. او برای اثبات گفته پدرش که پیش‌بینی کرده بود پسرش روزی بهترین بازیکن دنیا خواهد شد، تلاش خود را دو چندان کرد. ”رونالدینیو“ی کوچک همزمان با فوتبال، فوتسال و فوتبال ساحلی را نیز دنبال می‌کرد و این‌کاری است که اکثر عاشقان فوتبال در برزیل از انجامش لذت می‌برند.

با ورود به تیم جوانان گرمیو مهارت‌های فوتبالش را بیشتر کرد و هنرنمائی او چنان زبانزد شد که در حالی‌که فقط ۱۷ ساله بود، به تیم اصلی بزرگسالان گرمیو راه یافت و این زمانی بود که برادرش ”روبرتو“ از فوتبال کناره‌گیری کرده بود و از آن پس، عنوان مشاور و مدیر برنامه‌های او را عهده‌دار شد. روبرتو حالا دیگر مدیر، مشاور و پدر رونالدینیوی جوان بود.

رونالدینیو در جریان رقابت‌های جام‌جهانی ۱۹۹۷ جوانان در مصر، خود را به‌عنوان بهترین بازیکن و بهترین گلزن رقابت‌ها معرفی کرد و همراه برزیل قهرمان جهان شد و پس از آن بود که اولین قرارداد حرفه زندگی خود را با باشگاه گرمیوی برزیل امضاء کرد و از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱ با این تیم بود.

او در سال ۱۹۹۹ و پس از آن‌که در ۱۴ بازی باشگاهی ۱۵ گل برای گرمیو به ثمر رسانده بود، به تیم‌ملی برزیل دعوت شد و نخستین بازی ملی خود را با پیراهن طلائی برزیل مقابل لیتوانی برگزار کرد و پس از درخشش در آن بازی، در جام‌ملت‌های آمریکای‌جنوبی (کوپا آمریکا) هم به‌همراه برزیل حاضر شد و با زدن گلی هنرمندانه و باورنکردنی به تیم‌ملی ونزوئلا باعث تحسین همگان شد تا جائی‌که وی را با ”پله“ بزرگ و افسانه‌ای مقایسه کردند. این نخستین بازی رونالدینیو برای تیم‌ملی برزیل بود که در تاریخ ۲۶ ژوئن ۱۹۹۹ رقم خورد و افتخار قهرمانی با برزیل را در کوپا آمریکا به‌دست آورد.

اما در آخرین روزهای سال ۱۹۹۹ و در بازی‌های جام‌کنفدراسیون‌ها، او نخستین هت‌تریک خود را در تیم‌ملی برزیل انجام داد و با ۳ گلی که در نیمه‌نهائی این جام به عربستان زد برزیل را به فینال این جام رساند.

زمزمه‌های ظهور یک ستاره جوان در جهان فوتبال، باشگاه‌های اروپائی را بر آن داشت تا برای به خدمت گرفتن این ستاره دست به‌کار شوند و در جدال باشگاه‌های آیندهوون هلند و پاری‌سن‌ژرمن فرانسه، این پاریسی‌ها بودند که گوهر گرانبهای آینده فوتبال جهان را به چنگ آوردند.

پسرخندان برزیلی در سال ۲۰۰۱ و با امضاء قراردادی ۵ ساله گرمیو را ترک کرد و به پاری‌سن‌ژرمن پیوست. البته انتقال او به این راحتی هم صورت نگرفت؛ چرا که ۲ باشگاه برزیلی و فرانسوی در برخی مسائل قانونی قرارداد و مبلغ انتقال او به اختلافات فراوانی برخوردند و این اختلافات باعث شد رونالدینیو از تیم فصل بازی‌ها به لوشامپیونه وارد شود. مبلغ پرداختی پاریسی‌ها به گرمیو ۵/۴ میلیون دلار بود.

گفته می‌شود مدیر وقت پاری‌سن‌ژرمن در آن‌زمان معتقد بود جاذبه‌های پرزرق و برق پاریس زیبا و شب‌های معروف این شهر توجه جوان برزیلی را به‌خود جلب می‌کند و مانع تمرکز وی بر فوتبالش می‌شود؛ اما این پسر برزیلی خندان فقط عاشق فوتبال بود و تصورات آقای مدیر را با زدن ۶ گل در ۷ مسابقه برای پاری‌سن‌ژرمن در ژانویه ۲۰۰۲ و به‌دست آوردن عنوان بهترین بازیکن ماه فرانسه را باطل کرد.

بدین ترتیب گائوچو جایگاه ثابتی در ترکیب ”پی‌اس‌جی“ به‌دست آورد. محبوبیت او روز‌به‌روز بیشتر می‌شد، ولی این محبوبیت هرگز موجب آن نشد که لبخند همیشگی از روی لبانش محو شود.

مهارت‌های رونالدینیو تماشاگران فرانسوی را متحیر کرد و توانائی‌هایش لوئیز فیلیپه اسکولاری، مربی وقت تیم‌ملی برزیل را متقاعد کرد تا ”روماریو“ بزرگ را به نیمکت ذخیره‌ها بفرستد و ”رونالدینیو“ی ۲۲ ساله را با خود به جام‌جهانی ۲۰۰۲ ببرد.

---