یک اعتراض و سه نکته

هرکس از محتوای پرسش هایی که در امتحان آموزش ضمن خدمت معلمان توسط کارشناسان آموزش وپرورش آگاه شود به دلیل اهانت های متعددی که به ساحت مقدس رسول گرامی اسلام ص شده است, باید اعتراض کند

هرکس از محتوای پرسش هایی که در امتحان آموزش ضمن خدمت معلمان توسط کارشناسان آموزش وپرورش آگاه شود به دلیل اهانت های متعددی که به ساحت مقدس رسول گرامی اسلام(ص) شده است، باید اعتراض کند. نگارنده نیز به این گناه شرعی و جرم قانونی که در یک مرکز رسمی متعلق به جمهوری اسلامی رخ داده، اعتراض می کند. درباره این اقدام سهوی یا عمدی که به نظر من به دلیل کثرت پرسش های موهن، نمی تواند سهوی باشد، سه نکته را یادآوری می کنم:

۱) نکته اول:

همان طور که بعضی از اصلاح طلبان حتی بعضی از اصولگرایان گفته و نوشته اند، اگر این رویداد، در دوره دولت گذشته، رخ می نمود، جنجال های گسترده یی در مراکز دینی یا در کوچه و بازار سازماندهی می شد تا وانمود کنند دولت اصلاحات از صدر تا ذیل مقصرند و باید بروند، اما تا آنجا که من این نظرات را دیده ام به یک نکته اشاره نشده است.

در دولت گذشته اعتراضات صورت گرفته و البته سازمان یافته که توسط رسانه های وابسته به محافظه کاران، دامن زده می شد، همه را اعتراضات مردمی معرفی می کردند و آمدن به خیابان ها و تعطیلی دروس حوزوی و بازار را اقداماتی کاملاً خودجوش و از متن عادی ترین و متدین ترین مردم معرفی می کردند. اتفاقی که در جریان برگزاری امتحان آموزش ضمن خدمت فرهنگیان پیش آمد و در پی آن هیچ تعطیلی درس و بازار و ریختن به خیابان ها و کفن پوشیدن ها، صورت نگرفت، نشان می دهد که همه آن ادعاهای سابق محافظه کاران بر منابر و در رسانه ها، پایه و اساس نداشته و هیچ خودجوشی و اعتراض مردمی نبوده، بلکه یک سازماندهی کاملاً حساب شده برای کوبیدن رقیب و بهره برداری سیاسی از بعضی نیروهای سازمان یافته و ابزار قرار دادن آنها بوده است.

اگر این اهانت های روارفته بر وجود مبارک نبی اکرم (ص)را با سخنان دکتر آقاجری در همدان و اظهارنظر اکبر گنجی در آلمان و نمایشنامه مندرج در نشریه دانشجویی موج و یک کاریکاتور مقایسه کنیم و ادعای مردمی بودن تظاهرات گذشته را بپذیریم، می بایست همان مردم به طور خودجوش از متن توده های متعهد، چنان اعتراضی می کردند که مقامات فعلی هیچ راهی جز نماندن نداشتند.

لذا نبودن هیچ اعتراض خیابانی و تمرکز اعتراضات در گفته ها و نوشته های رسانه یی به معنی این نیست که نعوذبالله مردم غیرت دینی شان را از دست داده اند، بلکه به معنی این است که آن تظاهرات گذشته نه خودجوش بوده و نه از متن توده های مردم متعهد، بلکه همانطور که گفتم، یک مانور سیاسی برای کوبیدن رقیب بوده است و این نکته می تواند، برای آینده یی که محافظه کاران قدرت را واگذاشتند و احتمالاً در اندیشه بحران آفرینی برای شکست رقبای خود برآمدند، تجربه خوبی باشد.

۲) نکته دوم:

وقتی قرار است هر کسی و هر سازمانی و هر گروهی برای افزایش گزارش کار خود در موضوعی که سال ۸۵ یا هر سال دیگر به آن نامگذاری شده، کمیت را بر کیفیت ترجیح دهد و به جای تعمق و تفکر و تحقیق و یافتن راهی که برای مردم سودمند باشد به ظاهرسازی و ریا و امتیازگیری روی آورد، همین آش است و همین کاسه و نیز وقتی سطح اطلاعات دینی، همچون مراسم عزاداری برای شهدای کربلا، چنان نازل باشد که طراحان سوالات مذکور و تصویب کنندگان این گونه اهانت ها به نام سوال امتحانی، روح و قلب معلمان و به تبع آن دل مردم متدین را بسوزانند، چه باید کرد و گریبان چه کسانی را باید گرفت؟

۳) نکته سوم:

اگر قرار است این گونه ناهنجاری ها ریشه یابی شود، نقش وزیر آموزش وپرورش پررنگ می شود. شنیده ها حاکی از این است که مدیر سابق یک مدرسه راهنمایی را جزء کسان مهمی گذاشته اند که کار عزل و نصب مدیران را در وزارت آموزش وپرورش به عهده دارد. تا اینجا مشکلی نیست.

شاید یک مدیر مدرسه بسیار تواناتر و کاردان تر از رده های بالای وزارتخانه باشد، اما و البته این مدیر مدرسه ارتقا یافته، در عزل مدیران به همفکرهای خود نیز رحم نکرده و وقتی بعضی از همکاران اصولگرایش به او اعتراض کرده اند که چرا این مدیران همفکر و کارآزموده و تجربه دیده را کنار گذاشتید، پاسخی به این مضمون داده؛ «چون این افراد چوب دوم خردادی ها را نخورده اند و حاضر شده اند در دولت پیشین خدمت کنند، شایستگی حضور در مواضع مدیریتی این دولت را ندارند.

لذا درست است که همفکر خودمان هستند، اما باید کنار بروند» بدیهی است وقتی تجربه دارها با هر فکر و هر منشی کنار گذاشته می شوند، تصویب کنندگان سوالات امتحانی، تجربه یی برای بهره برداری در این گونه مواقع ندارند و از کوزه همان برون تراود که در اوست.

مصطفی ایزدی