توقف به قصد ریختن زباله

اگر هنگام رانندگی در جاده‌های بین شهری به قصد استراحت، خوردن غذا، چرتی کوتاه یا هرنیاز دیگر، به تابلوی پارک یا استراحتگاه موقت برخوردید، قید همه موارد گفته شده را بزنید.
دیدن …

اگر هنگام رانندگی در جاده‌های بین شهری به قصد استراحت، خوردن غذا، چرتی کوتاه یا هرنیاز دیگر، به تابلوی پارک یا استراحتگاه موقت برخوردید، قید همه موارد گفته شده را بزنید.

دیدن انبوه زباله، از پوشک کودک گرفته تا باقیمانده غذا، مسلما اشتهای شما را کور می‌کند. همچنین اگر شهروند مسئولی باشید، دیدن شهروندانی که بین حاشیه بزرگراه و زباله‌دانی فرقی قائل نیستند، چرتتان را می‌پراند. با این تفاسیر رانندگی در حالت گرسنگی و خستگی به مراتب بهتر به نظر می‌رسد.

داستان تازه‌ای نیست، ریختن زباله عادت بدی است که متاسفانه بسیاری از هموطنان به آن مبتلا هستند. به تعداد زباله‌های ریخته شده هم در این خصوص گزارش، یادداشت، توصیه، تابلوی تبلیغاتی و حتی فیلم نوشته و ساخته شده است.

قسمت جدید این داستان از آنجا شروع می‌شود که بخواهی در یک مسیر پرتردد، یعنی آزاد راه رشت ـ قزوین برانی و جلوی توقفگاه‌های بین مسیر بایستی و در کنار کوه زباله اثری از سطل زباله نبینی.

اگر مسیر قزوین به تهران را هم ادامه بدهی، همین اندازه ناامید می‌شوی، هیچ‌کس به فکر تعبیه سطل زباله در این مسیر‌ها نبوده و نیست.

این ناامیدی اجازه می‌دهد به مسافران حق بدهی که حاشیه بزرگراه را به عنوان زباله‌دانی پذیرفته باشند، زیرا ظاهرا بعید است شهروندان بخواهند محتویات زباله‌های هنگام سفر را تا رسیدن به مقصد در داخل خودرو همراه

داشته باشند.

بی‌تردید سهل‌انگاری شهروندان درخصوص حفظ محیط زیست، شهر و کوچه و خیابان قابل اغماض نیست و این مشکل تبدیل به رنج کسانی شده است که به اهمیت پاکیزگی این فضاها معتقدند، اما بی‌توجهی مسوولان مربوط و کمک به تشدید این وضع باید مورد بررسی قرار گیرد.

مسئولان راهداری و حمل و نقل، استانداری‌ها، شهرداری‌ها یا هر سازمان و نهادی که می‌تواند مسئولیت این امر را بپذیرد، باید نسبت به تعبیه سطل زباله در توقفگاه‌های بزرگراه‌های بین شهری اقدام کند.

آوید طالبیان