دو تکنیک موجود جهت انجام عمل جراحی زیبایی بینی

برای انجام عمل زیبائی بینی دو تکنیک یا روش به نام­های روش باز و روش بسته وجود دارد بعضی از جراحان روش بسته را و بعضی دیگر روش باز را ترجیح می­دهند اما بطورکلی طرفداران عمل باز در حال افزایش هستند استفاده کردن یک جراح از یک روش باز یا بسته فی­ نفسه امتیاز و یا اشکالی را متوجه وی نمی­کند بلکه مهم این است که نتیجه نهائی مطلوب باشد

برای انجام عمل زیبائی بینی دو تکنیک یا روش به نام­های روش باز و روش بسته وجود دارد. بعضی از جراحان روش بسته را و بعضی دیگر روش باز را ترجیح می­دهند اما بطورکلی طرفداران عمل باز در حال افزایش هستند. استفاده کردن یک جراح از یک روش باز یا بسته فی­ نفسه امتیاز و یا اشکالی را متوجه وی نمی­کند بلکه مهم این است که نتیجه نهائی مطلوب باشد.

در دهه­ های گذشته روش بسته متداول­تر بود ولی با معرفی تکنیک­های نوین و قابلیت اجرای این تکنیک­ها توسط جراحی باز امروزه گرایش به انجام جراحی باز بیشتر شده است.

● تفاوت جراحی بینی باز و بسته چیست؟روش بسته:

در روش بسته کلیه برش­ها در داخل بینی داده می شود، سپس پوست به صورت محدود از اسکلت غضروفی ـ استخوانی زیر خود جدا می­شود. پوست آزادشده توسط وسایل مخصوص بالا نگه داشته می­شود تا جراح اجازه کار پیدا کند. در نتیجه دید دو چشمی جراح در این روش محدود است.

اگر غضروف­های سر بینی نیاز به اصلاح داشته باشند، این غضروف­ها را می­توان از طریق برش­های داخلی که بالا و پایین آنها داده می­شود بعد از آزاد کردن از پوست بیرون کشید. البته در این شرایط امکان اعمال تغییر روی غضروف­ها در حالی پیدا می­شود که آنها در جای اصلی خود قرار ندارند و این خود، در دفرمیتی­ه ای شدید بر ارزیابی جراح از نتیجه نهایی تاثیر منفی خواهد داشت.

استفاده از آندوسکوپ در اصلاح انحراف تیغه بینی جایگاه مشخصی دارد. در رینوپلاستی نیز می­توان برای بهتر شدن دید از آندوسکوپ استفاده کرد ولی آندوسکوپ نقش مثبتی در کمک به اجرای تکنیک­های پیشرفته ندارد.

● مزایای روش بسته:

زمان عمل در این روش حدود یک ربع کمتر از روش باز است.

روی پوست کلوملا برشی وجود ندارد

در این روش ورم نوک بینی کمتر از روش باز است لذا ورم زودتر برطرف می­شود.

● تفاوت جراحی بینی باز و بسته چیست؟روش باز:

درروش باز، برشی که در لبه داخلی سوراخ­های بینی داده می­شود توسط برش خارجی در ناحیه پوست باریک بین دو سوراخ بینی (کلوملا) به هم متصل می­شود. این برش می­تواند شکل­های مختلفی داشته باشد. پوست از اسکلت زیرین خود جدا شده کاملاً بالا زده می­شود (مثل بالازدن کاپوت اتوموبیل). به این ترتیب جراح به آناتومی و اشکالات موجود اشراف کامل خواهد داشت و امکان اصلاحاتی که به خصوص در ناحیه سر بینی لازم است انجام شود مانند اصلاح غیرقرینگی­ها، جاگذاری و ثابت­ کردن پیوندهای غضروفی و سایر تکنیک­های رینوپلاستی مدرن فراهم خواهد شد.

با توجه به اینکه وسعت آزادسازی پوست در این روش بیشتر است، بر طرف شدن تورم بینی به خصوص سر بینی در این روش کمی طولانی­تر از روش بسته است ولی نهایتاً این تورم در همه بیماران از بین خواهد رفت.

وجود برش پوست در روش باز نیز جزء معایب این روش مطرح است هر چند که اگر برش در مکان مناسب و با شکل مناسب داده شود و به صورت دقیق در انتها ترمیم شود، در اکثر موارد رد محسوسی به­ جا نخواهد گذاشت. استفاده از کرم­هایی که به ترمیم کمک می­کنند نیز در بهبود نتیجه مفید خواهد بود.

● مزایای روش باز:

جراحی زیر دید مستقیم انجام می­شود لذا احتمال غیرقرینگی کمتر می­شود.

قدرت مانور جراح و فضا برای کارکردن وی بیشتر است.

مواردی وجود دارد که غالب پزشکان روش باز را ترجیح می­دهند که در این رابطه می­توان از موارد زیر نام برد:

عمل جراحی مجدد، عمل بر روی بینی­ ای که در اثر تصادف قبلی دفرمه شده باشد، عمل زیبائی وقتی که با انحراف بینی شدیدی همراه باشد که شکل ظاهری را هم کاملاً کج کرده باشد.

تنها تفاوت روش باز با روش بسته در این است که در روش باز علاوه بر خط برشی که در روش بسته بکار می­رود، برش کوچکی نیز روی پوست کلوملا داده می­شود. کلوملا همان قسمت میانی بین دو سوراخ بینی است که بطور معمول پائین­تر از پره­ های بینی قرار می­گیرد.

این برش این امکان را فراهم می­کند که بتوان پوست بینی را بلند کرد و تمامی ساختمان­های اصلی بینی که شامل قسمت استخوانی، قسمت غضروفی و بافت نرم است را دقیقاً مشاهده کرد و عمل جراحی را زیر دید مستقیم انجام داد. محل جوش­ خوردن بخیه­ های این برش باقی نمی­ ماند و جای نگرانی ندارد. نکته ­ای که لازم به یاددآوری است اینکه برش ­خوردن یا برش ­نخوردن گوشه­ های بینی یا اصطلاحاً پره ­های بینی ارتباطی به روش باز یا بسته ندارد بلکه به اندازه سوراخ­های بینی و پره­ های بینی بستگی دارد یعنی اینکه اگر سوراخ­های بینی بزرگ باشند و لازم باشد که کوچک­تر و جمع ­تر شوند هیچ راهی به جز برش­ خوردن کناره­ های (پره­ های) بینی نیست حتی اگر جراحی به طریقه بسته باشد.

جراحان اغلب با هر دو روش آشنایی دارند ولی ممکن است از یک روش بیشتر استفاده کنند. اصولاً اگر اشکالات بینی خفیف و محدود به برجستگی (قوز) استخوانی/غضروفی باشد و سر بینی نیاز به اقدام محدود داشته باشد روش بسته ارجح است.

ولی در جراحی­های ترمیمی (عمل بار دوم)، دفرمیتی­ه ای ناشی از ضربه، اشکالات و غیرفرینگی­ های سر بینی، اشکالات مادرزادی بینی (بینی/لب­ شکری) روش باز اولویت دارد. در جراحی بینی­ های گوشتی از آنجاییکه جهت فرم گرفتن غضروفهای ضعیف موجود غالباً نیاز به تقویت و بازسازی وجود دارد، روش باز شاید مناسب­تر باشد.

نکته آخر اینکه، نتیجه نهایی بیشتر از اینکه مرتبط با استفاده از روش باز یا بسته باشد به مهارت و تجربه جراح شما در استفاده از تکنیک­های مناسب جهت بهبود عملکرد و ظاهر بینی شما بستگی دارد.