بر درخت روز، میوه هایی از سنگ های رنگین

اكتاویوپاز Octavio paz شاعر، مترجم، نویسنده و دیپلمات بود.او روز یكشنبه بیستم آوریل ۱۹۹۸ برابر سی و یكم فروردین ۱۳۷۵ در سن ۸۴ سالگی زندگی شاعرانه اش پایان یافت. او در سال ۱۹۹۰ جایزه نوبل …

اكتاویوپاز Octavio paz شاعر، مترجم، نویسنده و دیپلمات بود.او روز یكشنبه بیستم آوریل ۱۹۹۸ برابر سی و یكم فروردین ۱۳۷۵ در سن ۸۴ سالگی زندگی شاعرانه اش پایان یافت. او در سال ۱۹۹۰ جایزه نوبل ادبی را از آن خود كرد. از ۱۷ سالگی می نوشت و در ۱۹ سالگی نخستین مجموعه شعرش را به نام ماه وحشی در سال ۱۹۳۲ منتشر كرد. او سالیان دراز به عنوان سردبیر در مجله ادبی (Vuelta) كار می كرد و همیشه به ادبیات مخصوصاً ادبیات شرق و فرهنگ سرخپوستی آمریكای لاتین می پرداخت. مجله Vuelta بعد از مرگ پاز دیگر منتشر نشد.كتاب های او:هزار توی تنهایی (۱۹۵۰)،عقاب یا خورشید (۱۹۵۰)،چنگ و كمان(۱۹۵۶)،جریان متناوب (۱۹۵۶)،سنگ آفتاب(۱۹۵۷)،بلانكو (سفید)(۱۹۶۷)،سیمون دستور نویس(۱۹۷۱)،طرحی از سایه ها (۱۹۷۵)،درخت درون (۱۹۸۷).

او همیشه می گفت: «خواندن شعر، شنیدن با چشم است و شنیدن شعر دیدن با گوش.» یادش همیشه با من زنده است.

۱

بر درخت روز

میوه هایی

از سنگ های رنگین

می آویزند

بر درخت شب

آتش و خون

۲

مردم

كلمات

مردم

به این فاصله شك كردم

و ماه، آن بالا، تنها

۳

در كنار ما زندگی می كنند

نادیده مان می گیرند

نادیده شان می انگاریم

و گاه با ما صحبت می كنند

۳

نور

افشان می شود

ستون ها

بیدار می شوند

و بی هیچ تكانی

می رقصند

ترجمه: سعید آذین